Birgit Gantzert

Bestand:BirgitGantzert.jpg

Birgit Gantzert

Naam	Birgitte Maria Veronica Eylers-Gantzert
Geboren	Hilversum, 3 juni 1964
Functies	radiomaker, presentator, nieuwslezer, omroeper
Bekend van	Praatpaal 13, Jeugdjournaal, Post
Periode actief	1976-1995
Werkt samen met	Leoni Jansen, Boudewijn Klap
Trivia	Trivia
Birgit Gantzert in de media Oeuvre Birgit Gantzert

Birgit Gantzert is in 1982 de eerste jongere in Nederland met een eigen radioprogramma. Jarenlang presenteert ze jeugdprogramma’s voor de radio. Haar televisiewerk omvat ook voornamelijk programma’s voor jonge kijkers. Ze wordt hierdoor jaren later door mensen op straat nog altijd gezien als een soort vriendin of oudere zus. Zelf houdt ze van de eerlijke reacties van kinderen. Haar wens om mensen iets bij te brengen loopt als een rode draad door haar carrière.

Op twaalfjarige leeftijd wordt ze ontdekt door de toenmalige chef jeugdafdeling AVRO, Boudewijn Klap. Hij is op zoek naar een meisje dat net naar de brugklas gaat. Birgit heeft al eerder bij de TROS-radio wat presentaties gedaan voor de bibliotheek. Kennelijk is haar naam blijven hangen. Ze is autodidact wat presenteren betreft en heeft alles in de praktijk geleerd. Het is begonnen met een uur in de week en er is steeds wat bijgekomen.
Ze werkt mee aan het radioprogramma 13 speciaal van en voor brugklassers. Ter wille van haar leeftijd wordt later zelfs de titel aangepast in Praatpaal 15. Met veel plezier kijkt Birgit op dit programma terug, vanwege de uiteenlopende onderwerpen die erin behandeld zijn. In dit programma interviewt ze de ene keer drie ministers en de andere keer wordt er live verslag gedaan van de bevalling van een tienermoeder. In 1984 is ze de presentatrice van het jeugdprogramma De zwevende hemel. In dit nieuwe jongerenprogramma brengt ze onder andere kamerzoekers in contact met kamerverhuurders. In 1987 is Birgit een van de verslaggeefsters in De vonk. Ook werkt ze als regisseur en producent aan het radioprogramma Buutvrij.
Op 31 oktober wordt ze door Leoni Jansen geïntroduceerd als de nieuwe presentatrice van het Jeugdjournaal. Het is Birgits eerste kennismaking met het medium televisie. Waar ze het meest aan moet wennen is het feit dat men eerst ziet en dan luistert. Opmerkingen over haar uiterlijk of haar kleding is ze niet gewend. Daarnaast merkt ze vrijwel meteen op straat dat ze herkend wordt, wat bij het radiowerk niet het geval is geweest. Mensen vinden het vaak bijzonder om haar ‘in het echt’ tegen te komen, terwijl zij zelf het presenteren gewoon als werk ziet.
Van 1989 tot en met 1991 is Birgit de presentatrice van Post!!, een brievenrubriek voor de jeugd. Het is het kortste programma dat op de Nederlandse televisie te zien is. Het duurt maar twee keer drie minuten. De lengte is tevens de kracht van het programma; de programmering is gunstig, want Post!! zit vlak achter kijkcijferhit Service Salon. Per week ontvangt de redactie zo’n drieduizend brieven van kinderen tussen de acht en veertien jaar. Birgit leest de brieven en probeert de vragen zo veel mogelijk te beantwoorden. De opnamen zijn niet afkomstig uit een studio, maar worden gewoon van achter haar bureau op de jeugdafdeling van de AVRO gemaakt. Door dit programma wordt ze korte tijd een soort ‘nationale zus’ voor jeugdige kijkers. Tegelijkertijd is ze voor volwassenen ook een bekend gezicht. Ze werkt namelijk begin jaren negentig als omroepster voor de AVRO. Het omroepen doet ze maar een paar jaar, maar wel regelmatig, soms wel drie keer per week. Samen met collega’s Roeland Kooijmans en Humberto Tan vindt ze het leuk dat zij als ‘vlotte twintigers’ de omroep mogen vertegenwoordigen die toch een braaf imago heeft. Dat imago heeft ze zelf overigens niet zo ervaren, aangezien zij via de jeugdafdeling van de radio is binnengekomen waar de programma’s vooruitstrevend genoemd mogen worden. Onderwerpen als zelfmoord bij jongeren leveren boze brieven op van ouders die het liever niet willen horen op de radio. Birgit beschouwt de AVRO in dat opzicht als baanbrekend. Zij heeft als radiomaker altijd onderwerpen mogen behandelen waarvan zij het belangrijk vindt dat er aandacht voor is. Onderwerpen als de eerste verkering en de keus om wel of niet seks te hebben leveren opzeggingen van het lidmaatschap op.
In verband met haar vier kinderen gaat Birgit in de jaren ’90 haar activiteiten steeds meer verleggen richting het schrijven. Ze schrijft columns voor het vrouwenblad Viva en publiceert in 1993 het boek Birgit. Mijn familie en andere rare dieren. In 1995 krijgt haar man een baan in Afrika aangeboden en besluit ze haar omroepcarrière er helemaal aan te geven. Uiteindelijk blijkt de baan van haar man niet door te gaan en besluit ze freelance te gaan schrijven. Daarnaast doet ze veel correctiewerk en schrijft ze musicals voor scholen. Hoewel ze hier heel erg gelukkig mee is, blijft de radiomaker in haar altijd sluimeren. Als ze in een radiostudio komt dan proeft ze weer het sfeertje en zou ze toch weer achter de microfoon willen kruipen. Achteraf beseft ze dat ze een unieke tijd heeft meegemaakt waarin het haar gegund is als twaalfjarige te beginnen aan een succesvolle radiocarrière.

Publicaties

Birgit Gantzert, Mijn familie en andere rare dieren. Autobiografische verhalen, Tirion, Baarn, (1993)