Annie M.G. Schmidt: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 19: | Regel 19: | ||
Annie M.G. Schmidt wordt beschouwd als een dichteres des vaderlands. Vrijwel iedereen in Nederland is met haar boeken en gedichten opgegroeid. Haar teksten hebben een kadans en zijn eenvoudig op muziek te zetten en hebben op radio, televisie en in de theaters een groot succes. Ook haar optreden op radio en televisie is altijd een genot om naar te kijken. Met name het interview met [[Ischa Meijer]], die ze al lange tijd goed kende, maakt haar een schrijfster die iedereen in de armen sluit. | Annie M.G. Schmidt wordt beschouwd als een dichteres des vaderlands. Vrijwel iedereen in Nederland is met haar boeken en gedichten opgegroeid. Haar teksten hebben een kadans en zijn eenvoudig op muziek te zetten en hebben op radio, televisie en in de theaters een groot succes. Ook haar optreden op radio en televisie is altijd een genot om naar te kijken. Met name het interview met [[Ischa Meijer]], die ze al lange tijd goed kende, maakt haar een schrijfster die iedereen in de armen sluit. | ||
Na een jeugd in het Zeelandse Kapelle, | Na een jeugd in het Zeelandse Kapelle, wordt Annie M.G. Schmidt bibliothecaresse in Amsterdam en later tijdens de oorlog in Vlissingen. In 1946 wordt ze documentalist bij ''Het Parool''. Collega's ontdekken haar in een cabaret en met enkele bekende schrijvers en redacteuren van de krant vormt ze het Cabaret Inktvis. Op dat moment voegt ze de initialen 'M.G.' toe, om zich te onderscheiden van de schrijver M. Schmidt. | ||
Ze | Ze schijft al snel teksten voor bekende cabaretiers als [[Wim Sonneveld]], [[Conny Stuart]] en [[Wim Kan]]. Ze wordt gevraagd door [[Wim Ibo]] voor de radio te schrijven. Samen maken ze de succesvolle serie ''[[De Familie Doorsnee]]''. Vervolgens laat het nieuwe medium televisie niet lang op zich wachten. Ze schrijft voor de Nederlandse comedy ''[[Pension Hommeles]]'', een samenwerking met wederom Wim Ibo, onder regie van televisiepionier [[Erik de Vries]]. | ||
De serie was een groot succes en is bekroond met de Televisieprijs in 1960, maar uiteindelijk heeft Annie M.G. Schmidt niet veel voor televisie geschreven. Het grote succes van ''[[Ja zuster, nee zuster]]'' in 1966 | De serie was een groot succes en is bekroond met de Televisieprijs in 1960, maar uiteindelijk heeft Annie M.G. Schmidt niet veel voor televisie geschreven. Het grote succes van ''[[Ja zuster, nee zuster]]'' in 1966 leidt niet tot veel nieuwe projecten voor televisie. In de jaren ’70 komt na een moeizame start bij de [[AVRO]] de comedy ''[[Pleisterkade 17]]'' bij de [[KRO]] tot stand. | ||
Het meeste succes | Het meeste succes heeft Annie M.G. Schmidt met haar kinderversjes en kinderboeken. De versjes worden veelal op muziek gezet door [[Cor Lemaire]] of [[Harry Bannink]]. Ze zijn veelvuldig op de radio te horen in programma’s als ''[[Het zingende hart]]'', [[Conny Stuart (programma)|Connys Stuart]] of [[Cor Lemaire en Hetty Blok (programma)|Cor Lemaire en Hetty Blok]]. | ||
Haar teksten | Haar teksten lenen zich uitstekend voor muziek. Zelf schrijft ze graag serieuze toneelstukken, maar het succes komt met de kinderboeken en de musicals als ''[[De dader heeft het gedaan]]'', ''[[Foxtrot]]'' en ''[[Heerlijk duurt het langst]]''. | ||
De kinderboeken | De kinderboeken worden pas veel later bewerkt voor radio en televisie. ''[[Pluk van de petteflet (hoorspel)|Pluk van de petteflet]]'' is in 1991 bewerkt tot hoorspel en pas in 2004 als ''[[Pluk van de petteflet (film)|bioscoopfilm]]'' uitgebracht. Met name [[Burny Bos]] maakt zich eind jaren negentig sterk voor verfilming van haar werk. Hij is als producent verantwoordelijk voor de succesfilms ''[[Abeltje]]'', ''[[Minoes]]'' en ''[[Ja zuster, nee zuster (film)]]''. | ||
Aan het eind van haar leven | Aan het eind van haar leven is ze vrijwel blind en liet zich wekelijks voorlezen door een leesclub. Vooral veel acteurs rondom haar zoon [[Flip van Duijn]] komen wekelijks met veel enthousiasme een leessessie doen. Voor haar levenseinde neemt ze de regie in handen en vraagt Harry Bannink de begrafenismuziek te schrijven. Ze overlijdt door euthanasie de dag na haar 84ste verjaardag. Annie M.G. Schmidt is begraven op de Amsterdamse begraafplaats Zorgvlied. | ||
[[category:personen|Schmidt, Annie M.G.]] | [[category:personen|Schmidt, Annie M.G.]] | ||
[[category:tekstschrijver|Schmidt, Annie M.G.]] | [[category:tekstschrijver|Schmidt, Annie M.G.]] | ||
Versie van 7 dec 2010 08:43
| Naam | Anna Maria Geertruida Schmidt |
| Geboren | Kapelle, 20 mei 1911 |
| Gestorven | Amsterdam, 21 mei 1995 |
| Functies | Tekstschrijver |
| Bekend van | De Familie Doorsnee, Pension Hommeles, Ja zuster, nee zuster, Pluk van de petteflet, Abeltje, Otje |
| Periode actief | 1950-1991 |
| Werkt samen met | Wim Ibo, Harry Bannink, Wim Sonneveld, Hetty Blok |
| Externe info | Bibliografie Koninklijke Bibliotheek , Digitale bibliotheek |
Annie M.G. Schmidt in de media Oeuvre van Annie M.G. Schmidt | |
Annie M.G. Schmidt wordt beschouwd als een dichteres des vaderlands. Vrijwel iedereen in Nederland is met haar boeken en gedichten opgegroeid. Haar teksten hebben een kadans en zijn eenvoudig op muziek te zetten en hebben op radio, televisie en in de theaters een groot succes. Ook haar optreden op radio en televisie is altijd een genot om naar te kijken. Met name het interview met Ischa Meijer, die ze al lange tijd goed kende, maakt haar een schrijfster die iedereen in de armen sluit.
Na een jeugd in het Zeelandse Kapelle, wordt Annie M.G. Schmidt bibliothecaresse in Amsterdam en later tijdens de oorlog in Vlissingen. In 1946 wordt ze documentalist bij Het Parool. Collega's ontdekken haar in een cabaret en met enkele bekende schrijvers en redacteuren van de krant vormt ze het Cabaret Inktvis. Op dat moment voegt ze de initialen 'M.G.' toe, om zich te onderscheiden van de schrijver M. Schmidt.
Ze schijft al snel teksten voor bekende cabaretiers als Wim Sonneveld, Conny Stuart en Wim Kan. Ze wordt gevraagd door Wim Ibo voor de radio te schrijven. Samen maken ze de succesvolle serie De Familie Doorsnee. Vervolgens laat het nieuwe medium televisie niet lang op zich wachten. Ze schrijft voor de Nederlandse comedy Pension Hommeles, een samenwerking met wederom Wim Ibo, onder regie van televisiepionier Erik de Vries. De serie was een groot succes en is bekroond met de Televisieprijs in 1960, maar uiteindelijk heeft Annie M.G. Schmidt niet veel voor televisie geschreven. Het grote succes van Ja zuster, nee zuster in 1966 leidt niet tot veel nieuwe projecten voor televisie. In de jaren ’70 komt na een moeizame start bij de AVRO de comedy Pleisterkade 17 bij de KRO tot stand.
Het meeste succes heeft Annie M.G. Schmidt met haar kinderversjes en kinderboeken. De versjes worden veelal op muziek gezet door Cor Lemaire of Harry Bannink. Ze zijn veelvuldig op de radio te horen in programma’s als Het zingende hart, Connys Stuart of Cor Lemaire en Hetty Blok.
Haar teksten lenen zich uitstekend voor muziek. Zelf schrijft ze graag serieuze toneelstukken, maar het succes komt met de kinderboeken en de musicals als De dader heeft het gedaan, Foxtrot en Heerlijk duurt het langst.
De kinderboeken worden pas veel later bewerkt voor radio en televisie. Pluk van de petteflet is in 1991 bewerkt tot hoorspel en pas in 2004 als bioscoopfilm uitgebracht. Met name Burny Bos maakt zich eind jaren negentig sterk voor verfilming van haar werk. Hij is als producent verantwoordelijk voor de succesfilms Abeltje, Minoes en Ja zuster, nee zuster (film).
Aan het eind van haar leven is ze vrijwel blind en liet zich wekelijks voorlezen door een leesclub. Vooral veel acteurs rondom haar zoon Flip van Duijn komen wekelijks met veel enthousiasme een leessessie doen. Voor haar levenseinde neemt ze de regie in handen en vraagt Harry Bannink de begrafenismuziek te schrijven. Ze overlijdt door euthanasie de dag na haar 84ste verjaardag. Annie M.G. Schmidt is begraven op de Amsterdamse begraafplaats Zorgvlied.
