Morsesignalen: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| (12 tussenliggende versies door 2 gebruikers niet weergegeven) | |||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
Morsesignalen zijn een vertaling in punten en strepen van letters en leestekens. | Morsesignalen zijn een vertaling in punten en strepen van letters en leestekens. De eerste toepassing is bij de lijntelegrafie. Met een morsesleutel schakelt men een elektrische stroom pulsgewijs aan en uit. Aan het eind van de ontvanger wordt de stroom hoorbaar als een piepgeluid. Het bericht wordt via draden verzonden en bij ontvangst kan het ook een morseschrijver activeren die de tekens op een papierstrook schrijft. Corver demonstreert in 1921 hoe dit in zijn werk gaat. Het apparaat dat hij daarvoor gebruikt bestaat uit een relais waarmee een schrijfstift wordt geactiveerd. Wanneer een signaal wordt ontvangen duwt het relais de punt van de schrijfstift op een strook papier die door veerkracht getransporteerd wordt. Elke punt en streep wordt zo leesbaar en kan daarna in gewone taal worden vertaald door iemand die de morsetekens kent. | ||
.... .. .--- -.. --- . - .... . - (hij doet het). | |||
=sounderen= | |||
Er zijn in die tijd ook telegrafisten die op het gehoor de tekens kunnen interpreteren en het bericht direct in woorden opschrijven. Om die reden zijn er morseontvangers waarvan het schrijfgedeelte is weggelaten. Om het tikken beter te laten klinken wordt er een geluidskap op gemonteerd. Dit apparaat wordt sounder genoemd en het opnemen op het gehoor heet dus sounderen (spreek uit als soundéren). | |||
=aan-uit= | |||
Wanneer het draadloos overseinen van spraak nog in de kinderschoenen staat, is men al wel in staat om pieptonen hoorbaar over grote afstanden te seinen. Op schepen is daarvoor de marconist de persoon. Zijn bijnaam is vaak ''Sparks'' of ''Vonkenboer''. Waarschijnlijk doordat in die tijd gebruik wordt gemaakt van een [[vonkzender]]. Deze wekt een draaggolf op die met de morsesleutel, een soort schakelaar, wordt aan- en uitgeschakeld in het ritme van de morsetekens. Dit systeem wordt [[continuous wave]] (kortweg CW) genoemd. De draaggolf wordt niet gemoduleerd. | |||
=morse=handig= | |||
Als in de ontvanger ook andere, storende geluiden hoorbaar zijn, blijkt het grote voordeel van de CW-morsetechniek. Het menselijk gehoor is namelijk in staat om zich te midden van stoorgeluiden te concentreren op een enkel specifiek geluid. Om te oefenen met op het gehoor nemen van de morsetekens wordt gebruik gemaakt van een [[voorseinapparaat]]. Tegenwoordig maken radiozendamateurs nog veel gebruik van [[CW]] om verbinding te maken (QSO's) met andere zendamateurs. Op internet zijn diverse cursussen aanwezig voor wie zich de code eigen wil maken. | |||
[[Category:Techniek]] | [[Category:Techniek]] | ||
Huidige versie van 10 jan 2022 om 10:10
Morsesignalen zijn een vertaling in punten en strepen van letters en leestekens. De eerste toepassing is bij de lijntelegrafie. Met een morsesleutel schakelt men een elektrische stroom pulsgewijs aan en uit. Aan het eind van de ontvanger wordt de stroom hoorbaar als een piepgeluid. Het bericht wordt via draden verzonden en bij ontvangst kan het ook een morseschrijver activeren die de tekens op een papierstrook schrijft. Corver demonstreert in 1921 hoe dit in zijn werk gaat. Het apparaat dat hij daarvoor gebruikt bestaat uit een relais waarmee een schrijfstift wordt geactiveerd. Wanneer een signaal wordt ontvangen duwt het relais de punt van de schrijfstift op een strook papier die door veerkracht getransporteerd wordt. Elke punt en streep wordt zo leesbaar en kan daarna in gewone taal worden vertaald door iemand die de morsetekens kent.
.... .. .--- -.. --- . - .... . - (hij doet het).
sounderen
Er zijn in die tijd ook telegrafisten die op het gehoor de tekens kunnen interpreteren en het bericht direct in woorden opschrijven. Om die reden zijn er morseontvangers waarvan het schrijfgedeelte is weggelaten. Om het tikken beter te laten klinken wordt er een geluidskap op gemonteerd. Dit apparaat wordt sounder genoemd en het opnemen op het gehoor heet dus sounderen (spreek uit als soundéren).
aan-uit
Wanneer het draadloos overseinen van spraak nog in de kinderschoenen staat, is men al wel in staat om pieptonen hoorbaar over grote afstanden te seinen. Op schepen is daarvoor de marconist de persoon. Zijn bijnaam is vaak Sparks of Vonkenboer. Waarschijnlijk doordat in die tijd gebruik wordt gemaakt van een vonkzender. Deze wekt een draaggolf op die met de morsesleutel, een soort schakelaar, wordt aan- en uitgeschakeld in het ritme van de morsetekens. Dit systeem wordt continuous wave (kortweg CW) genoemd. De draaggolf wordt niet gemoduleerd.
morse=handig
Als in de ontvanger ook andere, storende geluiden hoorbaar zijn, blijkt het grote voordeel van de CW-morsetechniek. Het menselijk gehoor is namelijk in staat om zich te midden van stoorgeluiden te concentreren op een enkel specifiek geluid. Om te oefenen met op het gehoor nemen van de morsetekens wordt gebruik gemaakt van een voorseinapparaat. Tegenwoordig maken radiozendamateurs nog veel gebruik van CW om verbinding te maken (QSO's) met andere zendamateurs. Op internet zijn diverse cursussen aanwezig voor wie zich de code eigen wil maken.
