Ineke Hilhorst: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| (8 tussenliggende versies door 2 gebruikers niet weergegeven) | |||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
{{ | {{ | ||
Infobox Persoon | Infobox Persoon | ||
| illustratie = | | illustratie = InekeHilhorst.jpg | ||
| naam = Ineke Hilhorst | | naam = Ineke Hilhorst | ||
| geboorte_datum = 27 december 1951 | | geboorte_datum = 27 december 1951 | ||
| Regel 8: | Regel 8: | ||
| overlijden_plaats = | | overlijden_plaats = | ||
| functies = [[:category:eindredacteur|eindredacteur]], [[:category:scenarioschrijver|scenarioschrijver]], [[:category:regisseur|regisseur]], [[:category:producent|producent]],[[:category:documentairemaker|documentairemaker]] | | functies = [[:category:eindredacteur|eindredacteur]], [[:category:scenarioschrijver|scenarioschrijver]], [[:category:regisseur|regisseur]], [[:category:producent|producent]],[[:category:documentairemaker|documentairemaker]] | ||
| bekend_van = [[40 jaar na dato]], [[De ontdekking van Kloosterburen]] | |||
| bekend_van = 40 | |||
| periode_actief = 1969-heden | | periode_actief = 1969-heden | ||
| werkt_samen_met = | | werkt_samen_met = | ||
| Regel 23: | Regel 22: | ||
'''In dienst bij de publieke omroep''' | '''In dienst bij de publieke omroep''' | ||
Ineke Hilhorst begint haar werkzame leven bij de KRO op de Literaire radioafdeling. Snel daarna maakt ze de overstap naar Het IKOR/RKK programma Kenmerk. In de periode 1972-1988 werkt ze bij de | Ineke Hilhorst begint haar werkzame leven bij de [[KRO]] op de Literaire radioafdeling. Snel daarna maakt ze de overstap naar Het IKOR/RKK programma Kenmerk. In de periode 1972-1988 werkt ze bij de [[AVRO]] televisie, eerst als regie-assistente (o.m. ''[[Televizier Magazine]]'', ''[[Sonja 's avonds]]'', ''[[Hollands Glorie]]''), en al snel als regisseur en producent. Deze carrière begint met een serie korte portretten van Edison winnaars als Neville Mariner, James Levine, Nikolaus Harnoncourt en Maria João Pires. Als de AVRO start met het uitzenden van multimediale cursussen, verzorgt Hilhorst de regie van muziekcursussen en de bekende cursus Assertiviteit. | ||
Nog steeds in vaste dienst, maakt Hilhorst lange documentaires. Hoogtepunten uit de tachtiger jaren zijn: | Nog steeds in vaste dienst, maakt Hilhorst lange documentaires. Hoogtepunten uit de tachtiger jaren zijn: ''[[Hannie Schaft, het meisje met het rode haar]]'' (1980), ''[[Edith]]'' (1983, over een psychiatrische patiënte; genomineerd voor de [[Nipkowschijf]]), en de vijfdelige serie ''[[40 jaar na dato]]'' (1985, over de bezetting). Voor de serie ''DrieSter'' maakt ze tal van korte documentaires, waarvan ‘Grote Grazers, Snelle Snoeiers’ - over wildbeheer op de Veluwe - de persprijs kreeg op een milieufestival in Frankrijk. Voor Televizier Magazine maakt ze een special over ontwikkelingssamenwerking in Afrika. De studiopresentatie daarvan doet ze samen met [[Mark Blaisse]]. Voor de serie ''[[Inpakken en…]]'' reist ze als verslaggever naar droombestemmingen over de hele wereld. Ook produceert en presenteert ze een studioprogramma over reïncarnatie. De afdeling Informatieve Programma’s van de AVRO belast haar met de aankoop op diverse buitenlandse televisiebeurzen. Ineke is voorzitter van de Prix d’Italia/Documentaires en enkele jaren voorzitter van de Gouden Beelden/Documentaires en van de SAM Awards. | ||
'''Op eigen benen''' | '''Op eigen benen''' | ||
In 1988 neemt Hilhorst ontslag en wordt Ineke Hilhorst Producties BV opgericht met als eerste opdracht de redactie van de door Hennie Huisman gepresenteerde en door Bert van der Veer geregisseerde | In 1988 neemt Hilhorst ontslag en wordt Ineke Hilhorst Producties BV opgericht met als eerste opdracht de redactie van de door Hennie Huisman gepresenteerde en door Bert van der Veer geregisseerde ''[[Surprise Show]]'', die meteen in het eerste seizoen de [[Televizierring]] in de wacht sleept. De AVRO vraagt haar het jongerenprogramma Pauze-TV op te zetten, een documentaire voor Unicef in Bolivia met Carlo Boszhard als presentator te maken, alsmede een serie over tuinen en de serie Kookgek & Co met Joop Braakhekke. Voor de NPS maakt Hilhorst ‘Lopend Vuur’ met Philips Freriks, ‘Jansen & Co’ met Leoni Jansen, ‘Het Reces’, 'Laatste Ronde' en ‘Jos op 1’ voor de NCRV en voor de KRO ‘Backstage’. Met regisseur Bert van der Veer en presentator Ruud ter Weijden maakt ze 'Coupe ter Weijden'. Hilhorst wordt ook vaste inval presentator bij het radioprogramma ‘Easy Listening’ en presenteert het nieuwsprogramma ‘Radio 1’. Hilhorst geeft les op Santbergen, tegenwoordig de Media Academie. Vele jaren als docent Scenarioschrijven voor documentaires, maar ze doceert ook de cursus Research, commentaar schrijven voor documentaires en de ‘grote’ Regie-cursus. Ze werkt ook een jaar in Aalsmeer, om voor Joop van den Ende een informatieve afdeling op te zetten. | ||
Vanaf de negentiger jaren produceert Hilhorst documentaires over onderwerpen die haar na aan het hart liggen. Daaronder de documentaire Hugo & Tonio over twee Mexicaanse weeskinderen voor Dokument van de | Vanaf de negentiger jaren produceert Hilhorst documentaires over onderwerpen die haar na aan het hart liggen. Daaronder de documentaire Hugo & Tonio over twee Mexicaanse weeskinderen voor Dokument van de NCRV. De series ‘Meesterwerk’ en ‘Na de Oorlog’ voor de NPS en opdrachtfilms voor SOS Kinderdorpen en voor de Goede doelen-stichting van de Rabobank in Vietnam en Mexico. Ze maakt ook de zesdelige serie ‘De Ontdekking van Kloosterburen’ (2000)/NCRV, ‘Lord Parkinson’ (2001)/IKON, ‘De Legendarische Vincent' Hilhorst(2002)/Veronica-RTVNH en ‘De Magie van Carré' (2004)/AVRO. | ||
Hilhorst was mede-initiatiefnemer van het project 'Hollandse Meesters in de 21e eeuw'. De eerste 20 van de in totaal 100 gefilmde portretten van nog levende Nederlandse beeldende kunstenaars gingen in 2011 in premiere. | Hilhorst was mede-initiatiefnemer van het project 'Hollandse Meesters in de 21e eeuw'. De eerste 20 van de in totaal 100 gefilmde portretten van nog levende Nederlandse beeldende kunstenaars gingen in 2011 in premiere. | ||
Vanaf rond 2003 is er een geleidelijke verschuiving binnen de activiteiten van Hilhorst. Ze begeleidt succesvolle mensen uit de media, de overheid en het bedrijfsleven als coach. Ze is onder de naam de HuizenFee actief als interior designer. Ze heeft bovendien de Stichting ter Verfraaing van de Wereld opgericht met als doel het realiseren van kunst in de openbare ruimte. In Amsterdam realiseert ze het lichtproject ‘Filmset aan het IJ’ van Chris Hutter, dat datzelfde jaar wordt genomineerd voor de straatkunstprijs. Een tweede kunstproject is beeldengroep The Waiting van Anneke de Witte in het water van het IJ, als positief resultaat van een mediation tussen stadsbestuur en bewoners. | Vanaf rond 2003 is er een geleidelijke verschuiving binnen de activiteiten van Hilhorst. Ze begeleidt succesvolle mensen uit de media, de overheid en het bedrijfsleven als coach. Ze is onder de naam de HuizenFee actief als interior designer. Ze heeft bovendien de Stichting ter Verfraaing van de Wereld opgericht met als doel het realiseren van kunst in de openbare ruimte. In Amsterdam realiseert ze het lichtproject ‘Filmset aan het IJ’ van Chris Hutter, dat datzelfde jaar wordt genomineerd voor de straatkunstprijs. Een tweede kunstproject is beeldengroep The Waiting van Anneke de Witte in het water van het IJ, als positief resultaat van een mediation tussen stadsbestuur en bewoners. | ||
'''Prijzen en onderscheidingen''' | |||
Televizierring voor de Surprise Show (1988) | |||
Ridder in de Orde van Oranje Nassau (2015) | |||
Huidige versie van 28 aug 2018 om 13:53
| Naam | Ineke Hilhorst |
| Geboren | Laren NH, 27 december 1951 |
| Functies | eindredacteur, scenarioschrijver, regisseur, producent,documentairemaker |
| Bekend van | 40 jaar na dato, De ontdekking van Kloosterburen |
| Periode actief | 1969-heden |
In dienst bij de publieke omroep
Ineke Hilhorst begint haar werkzame leven bij de KRO op de Literaire radioafdeling. Snel daarna maakt ze de overstap naar Het IKOR/RKK programma Kenmerk. In de periode 1972-1988 werkt ze bij de AVRO televisie, eerst als regie-assistente (o.m. Televizier Magazine, Sonja 's avonds, Hollands Glorie), en al snel als regisseur en producent. Deze carrière begint met een serie korte portretten van Edison winnaars als Neville Mariner, James Levine, Nikolaus Harnoncourt en Maria João Pires. Als de AVRO start met het uitzenden van multimediale cursussen, verzorgt Hilhorst de regie van muziekcursussen en de bekende cursus Assertiviteit.
Nog steeds in vaste dienst, maakt Hilhorst lange documentaires. Hoogtepunten uit de tachtiger jaren zijn: Hannie Schaft, het meisje met het rode haar (1980), Edith (1983, over een psychiatrische patiënte; genomineerd voor de Nipkowschijf), en de vijfdelige serie 40 jaar na dato (1985, over de bezetting). Voor de serie DrieSter maakt ze tal van korte documentaires, waarvan ‘Grote Grazers, Snelle Snoeiers’ - over wildbeheer op de Veluwe - de persprijs kreeg op een milieufestival in Frankrijk. Voor Televizier Magazine maakt ze een special over ontwikkelingssamenwerking in Afrika. De studiopresentatie daarvan doet ze samen met Mark Blaisse. Voor de serie Inpakken en… reist ze als verslaggever naar droombestemmingen over de hele wereld. Ook produceert en presenteert ze een studioprogramma over reïncarnatie. De afdeling Informatieve Programma’s van de AVRO belast haar met de aankoop op diverse buitenlandse televisiebeurzen. Ineke is voorzitter van de Prix d’Italia/Documentaires en enkele jaren voorzitter van de Gouden Beelden/Documentaires en van de SAM Awards.
Op eigen benen
In 1988 neemt Hilhorst ontslag en wordt Ineke Hilhorst Producties BV opgericht met als eerste opdracht de redactie van de door Hennie Huisman gepresenteerde en door Bert van der Veer geregisseerde Surprise Show, die meteen in het eerste seizoen de Televizierring in de wacht sleept. De AVRO vraagt haar het jongerenprogramma Pauze-TV op te zetten, een documentaire voor Unicef in Bolivia met Carlo Boszhard als presentator te maken, alsmede een serie over tuinen en de serie Kookgek & Co met Joop Braakhekke. Voor de NPS maakt Hilhorst ‘Lopend Vuur’ met Philips Freriks, ‘Jansen & Co’ met Leoni Jansen, ‘Het Reces’, 'Laatste Ronde' en ‘Jos op 1’ voor de NCRV en voor de KRO ‘Backstage’. Met regisseur Bert van der Veer en presentator Ruud ter Weijden maakt ze 'Coupe ter Weijden'. Hilhorst wordt ook vaste inval presentator bij het radioprogramma ‘Easy Listening’ en presenteert het nieuwsprogramma ‘Radio 1’. Hilhorst geeft les op Santbergen, tegenwoordig de Media Academie. Vele jaren als docent Scenarioschrijven voor documentaires, maar ze doceert ook de cursus Research, commentaar schrijven voor documentaires en de ‘grote’ Regie-cursus. Ze werkt ook een jaar in Aalsmeer, om voor Joop van den Ende een informatieve afdeling op te zetten.
Vanaf de negentiger jaren produceert Hilhorst documentaires over onderwerpen die haar na aan het hart liggen. Daaronder de documentaire Hugo & Tonio over twee Mexicaanse weeskinderen voor Dokument van de NCRV. De series ‘Meesterwerk’ en ‘Na de Oorlog’ voor de NPS en opdrachtfilms voor SOS Kinderdorpen en voor de Goede doelen-stichting van de Rabobank in Vietnam en Mexico. Ze maakt ook de zesdelige serie ‘De Ontdekking van Kloosterburen’ (2000)/NCRV, ‘Lord Parkinson’ (2001)/IKON, ‘De Legendarische Vincent' Hilhorst(2002)/Veronica-RTVNH en ‘De Magie van Carré' (2004)/AVRO.
Hilhorst was mede-initiatiefnemer van het project 'Hollandse Meesters in de 21e eeuw'. De eerste 20 van de in totaal 100 gefilmde portretten van nog levende Nederlandse beeldende kunstenaars gingen in 2011 in premiere.
Vanaf rond 2003 is er een geleidelijke verschuiving binnen de activiteiten van Hilhorst. Ze begeleidt succesvolle mensen uit de media, de overheid en het bedrijfsleven als coach. Ze is onder de naam de HuizenFee actief als interior designer. Ze heeft bovendien de Stichting ter Verfraaing van de Wereld opgericht met als doel het realiseren van kunst in de openbare ruimte. In Amsterdam realiseert ze het lichtproject ‘Filmset aan het IJ’ van Chris Hutter, dat datzelfde jaar wordt genomineerd voor de straatkunstprijs. Een tweede kunstproject is beeldengroep The Waiting van Anneke de Witte in het water van het IJ, als positief resultaat van een mediation tussen stadsbestuur en bewoners.
Prijzen en onderscheidingen
Televizierring voor de Surprise Show (1988)
Ridder in de Orde van Oranje Nassau (2015)
Publicaties
Ineke Hilhorst en Koos Groen, 40 Jaar na Dato, Amsterdam, Elsevier, 1985
Ineke Hilhorst, De Ontdekking van Kloosterburen, Kroniek van een Gronings dorp op weg naar de eenentwintigste eeuw, NCRV, 2000
Ineke Hilhorst, De Magie van Carré, Amsterdam, Bertolucci, 2004
