Mia Schlosser: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
| (2 tussenliggende versies door 2 gebruikers niet weergegeven) | |||
| Regel 18: | Regel 18: | ||
}} | }} | ||
Mia Schlosser is geboren in Duitsland, opgegroeid in Italië en woont vanaf 1963 in Nederland. Ze studeert Grafisch en typografisch ontwerp aan de Koninklijke Academie in Den Haag. Tijdens de opleiding fotografeert ze veel en haar werk valt op bij iemand van de [[Hoofdafdeling Ontwerp|ontwerpafdeling van de NTS/NOS]]. Na het examen solliciteert ze bij de [[Afdeling Grafisch ontwerp|grafische afdeling]], maar er blijkt geen vacature vrij. Wel zijn ze op zoek naar [[Afdeling Decorontwerp|decorontwerpers]] en na een rondleiding door de studio's is ze verkocht. In 1969 treedt ze in dienst als decorontwerper bij de NOS. Dat ze daar geen opleiding voor heeft | Mia Schlosser is geboren in Duitsland, opgegroeid in Italië en woont vanaf 1963 in Nederland. Ze studeert Grafisch en typografisch ontwerp aan de Koninklijke Academie in Den Haag. Tijdens de opleiding fotografeert ze veel en haar werk valt op bij iemand van de [[Hoofdafdeling Ontwerp|ontwerpafdeling van de NTS/NOS]]. Na het examen solliciteert ze bij de [[Afdeling Grafisch ontwerp|grafische afdeling]], maar er blijkt geen vacature vrij. Wel zijn ze op zoek naar [[Afdeling Decorontwerp|decorontwerpers]] en na een rondleiding door de studio's is ze verkocht. In 1969 treedt ze in dienst als decorontwerper bij de NOS. Dat ze daar geen opleiding voor heeft gevolgd is geen bezwaar, zo'n opleiding bestaat dan immers niet in Nederland. | ||
Net als haar collega decorontwerpers leert ze het vak in de praktijk. Na een technische cursus van twee weken over licht- en cameragebruik bij [[Opleidingsinstituut Santbergen]] gaat ze aan de slag met een proefprogramma met het Scapino ballet. Daarna is haar eerste grote opdracht een show met Hildegard Knef met regisseur [[Rob Touber]]. Het klikt tussen Schlosser en Touber en ze zullen de jaren erna nog vaak samenwerken. Het creatieve hoogtepunt van die samenwerking vormt de ''[[Eigentijds|De grote Gererad Reve show]]'' in 1974. Niet lang daarna overlijdt Touber aan een hartstilstand in de studio. Na zijn dood volgt een sombere periode, er zijn op dat moment geen | Net als haar collega decorontwerpers leert ze het vak in de praktijk. Na een technische cursus van twee weken over licht- en cameragebruik bij [[Opleidingsinstituut Santbergen]] gaat ze aan de slag met een proefprogramma met het Scapino ballet. Daarna is haar eerste grote opdracht een show met Hildegard Knef met regisseur [[Rob Touber]]. Het klikt tussen Schlosser en Touber en ze zullen de jaren erna nog vaak samenwerken. Het creatieve hoogtepunt van die samenwerking vormt de ''[[Eigentijds|De grote Gererad Reve show]]'' in 1974. Niet lang daarna overlijdt Touber aan een hartstilstand in de studio. Na zijn dood volgt een sombere periode, er zijn op dat moment geen inspirende regisseurs met grote ideeën om het gemis te verzachten. Ook aan het tijdperk van de grote muziekspecials met indrukwekkende decors en experimentele vormgeving, waar Schlosser in uitblinkt, komt een einde. | ||
Schlosser ontwikkelt zich daarna meer in de richting van talkshows en dramaproducties. Zo ontwerpt ze decors voor ''[[Karel]]'' (AVRO, 1986) en ''[[Drie vrouwen]]'' (VARA, 1986-1987) en werkt ze met regisseur [[Andrew Wilson]] aan de successerie ''[[De fabriek]]'' (TROS, 1981-1982). Schlosser is een paar jaar de vaste decorontwerper van [[Kees van Kooten]] en [[Wim de Bie]]. Het werken voor dit creatieve duo is niet zonder risico's. Voor een | Schlosser ontwikkelt zich daarna meer in de richting van talkshows en dramaproducties. Zo ontwerpt ze decors voor ''[[Karel]]'' (AVRO, 1986) en ''[[Drie vrouwen]]'' (VARA, 1986-1987) en werkt ze met regisseur [[Andrew Wilson]] aan de successerie ''[[De fabriek]]'' (TROS, 1981-1982). Schlosser is een paar jaar de vaste decorontwerper van [[Kees van Kooten]] en [[Wim de Bie]]. Het werken voor dit creatieve duo is niet zonder risico's. Voor een oudjaarsshow krijgt ze de opdracht een disco-decor te maken, de disco komt er en kost 60.000 gulden om te bouwen. Maar de ochtend voor de opnames besluiten Van Kooten en De Bie er maar tien minuten gebruik van te maken. Voor de rest van het programma is alleen een tafeltje en en een paar stoelen nodig. | ||
De samenwerking met [[Willy van Hemert]] voor de dramaserie ''[[De appelgaard]]'' (KRO, 1985-1986) verloopt buitengewoon slecht. Ze worden het niet eens over de sfeer en de toon van het stuk en er zijn allerlei productionele tegenslagen. Het is een slopend jaar en het resultaat valt door het gebruik van inferieure opname- | De samenwerking met [[Willy van Hemert]] voor de dramaserie ''[[De appelgaard]]'' (KRO, 1985-1986) verloopt buitengewoon slecht. Ze worden het niet eens over de sfeer en de toon van het stuk en er zijn allerlei productionele tegenslagen. Het is een slopend jaar en het resultaat valt door het gebruik van inferieure opname-apparatuur die uit kostenbesparing niet bij de NOS zijn gehuurd. | ||
De kater die Schlosser aan dit project overhoudt spoelt weg door de samenwerking met regisseur [[Hans Hulscher]] voor de productie ''[[Een sneeuw]]'' (NOS, 1986). Daarna ontwerpt ze een aantal malen voor regisseur [[Bob Rooyens]]. De vormgeving die zij, Rooyens en grafisch ontwerper [[Frans Schupp]] samen ontwikkelen voor ''[[Kinderen voor kinderen]]'' (VARA, 1987) valt in de prijzen op een Bulgaars televisiefestival. Daarna ontwerpt Schlosser met Rooyens opvallende programma's als ''[[De boven mijn pet show]]'' (KRO, 1987) en ''[[De nacht van de vrouw van de warme bakker]]'' (VARA, 1995). | De kater die Schlosser aan dit project overhoudt spoelt weg door de samenwerking met regisseur [[Hans Hulscher]] voor de productie ''[[Een sneeuw]]'' (NOS, 1986). Daarna ontwerpt ze een aantal malen voor regisseur [[Bob Rooyens]]. De vormgeving die zij, Rooyens en grafisch ontwerper [[Frans Schupp]] samen ontwikkelen voor ''[[Kinderen voor kinderen]]'' (VARA, 1987) valt in de prijzen op een Bulgaars televisiefestival. Daarna ontwerpt Schlosser met Rooyens opvallende programma's als ''[[De boven mijn pet show]]'' (KRO, 1987) en ''[[De nacht van de vrouw van de warme bakker]]'' (VARA, 1995). | ||
Het Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid heeft een kostuum ontworpen door Schlosser (gemaakt door [[Robert Bos]] voor [[Kees van Kooten]] in de collectie. Dit | Het Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid heeft een kostuum ontworpen door Schlosser (gemaakt door [[Robert Bos]] voor [[Kees van Kooten]] in de collectie. Dit zogeheten 'paddenstoelenpak' is gedragen in een uitzending van ''[[Het Simplisties Verbond]]'' uit 1979. | ||
[[Category:personen|Schlosser, Mia]] [[Category:Decorontwerper |Schlosser, Mia]] | [[Category:personen|Schlosser, Mia]] [[Category:Decorontwerper |Schlosser, Mia]] | ||
Huidige versie van 9 nov 2021 om 14:17
| Naam | Mia Schlosser |
| Geboren | Rendsburg (Duitsland), 1949 |
| Functies | decorontwerper, kostuumontwerper |
| Bekend van | |
| Periode actief | vanaf 1969 |
| Werkt samen met | Rob Touber, Bob Rooyens, Andrew Wilson |
| Gallery | Gallery |
Mia Schlosser in de media Oeuvre Mia Schlosser | |
Mia Schlosser is geboren in Duitsland, opgegroeid in Italië en woont vanaf 1963 in Nederland. Ze studeert Grafisch en typografisch ontwerp aan de Koninklijke Academie in Den Haag. Tijdens de opleiding fotografeert ze veel en haar werk valt op bij iemand van de ontwerpafdeling van de NTS/NOS. Na het examen solliciteert ze bij de grafische afdeling, maar er blijkt geen vacature vrij. Wel zijn ze op zoek naar decorontwerpers en na een rondleiding door de studio's is ze verkocht. In 1969 treedt ze in dienst als decorontwerper bij de NOS. Dat ze daar geen opleiding voor heeft gevolgd is geen bezwaar, zo'n opleiding bestaat dan immers niet in Nederland.
Net als haar collega decorontwerpers leert ze het vak in de praktijk. Na een technische cursus van twee weken over licht- en cameragebruik bij Opleidingsinstituut Santbergen gaat ze aan de slag met een proefprogramma met het Scapino ballet. Daarna is haar eerste grote opdracht een show met Hildegard Knef met regisseur Rob Touber. Het klikt tussen Schlosser en Touber en ze zullen de jaren erna nog vaak samenwerken. Het creatieve hoogtepunt van die samenwerking vormt de De grote Gererad Reve show in 1974. Niet lang daarna overlijdt Touber aan een hartstilstand in de studio. Na zijn dood volgt een sombere periode, er zijn op dat moment geen inspirende regisseurs met grote ideeën om het gemis te verzachten. Ook aan het tijdperk van de grote muziekspecials met indrukwekkende decors en experimentele vormgeving, waar Schlosser in uitblinkt, komt een einde.
Schlosser ontwikkelt zich daarna meer in de richting van talkshows en dramaproducties. Zo ontwerpt ze decors voor Karel (AVRO, 1986) en Drie vrouwen (VARA, 1986-1987) en werkt ze met regisseur Andrew Wilson aan de successerie De fabriek (TROS, 1981-1982). Schlosser is een paar jaar de vaste decorontwerper van Kees van Kooten en Wim de Bie. Het werken voor dit creatieve duo is niet zonder risico's. Voor een oudjaarsshow krijgt ze de opdracht een disco-decor te maken, de disco komt er en kost 60.000 gulden om te bouwen. Maar de ochtend voor de opnames besluiten Van Kooten en De Bie er maar tien minuten gebruik van te maken. Voor de rest van het programma is alleen een tafeltje en en een paar stoelen nodig.
De samenwerking met Willy van Hemert voor de dramaserie De appelgaard (KRO, 1985-1986) verloopt buitengewoon slecht. Ze worden het niet eens over de sfeer en de toon van het stuk en er zijn allerlei productionele tegenslagen. Het is een slopend jaar en het resultaat valt door het gebruik van inferieure opname-apparatuur die uit kostenbesparing niet bij de NOS zijn gehuurd.
De kater die Schlosser aan dit project overhoudt spoelt weg door de samenwerking met regisseur Hans Hulscher voor de productie Een sneeuw (NOS, 1986). Daarna ontwerpt ze een aantal malen voor regisseur Bob Rooyens. De vormgeving die zij, Rooyens en grafisch ontwerper Frans Schupp samen ontwikkelen voor Kinderen voor kinderen (VARA, 1987) valt in de prijzen op een Bulgaars televisiefestival. Daarna ontwerpt Schlosser met Rooyens opvallende programma's als De boven mijn pet show (KRO, 1987) en De nacht van de vrouw van de warme bakker (VARA, 1995).
Het Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid heeft een kostuum ontworpen door Schlosser (gemaakt door Robert Bos voor Kees van Kooten in de collectie. Dit zogeheten 'paddenstoelenpak' is gedragen in een uitzending van Het Simplisties Verbond uit 1979.
