Cherry Duyns: verschil tussen versies

Uit B&G Wiki
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
 
(16 tussenliggende versies door 2 gebruikers niet weergegeven)
Regel 7: Regel 7:
| overlijden_plaats =  
| overlijden_plaats =  
| functies = [[:Category:Acteur | acteur]], [[:Category:Programmamaker | programmamaker]], [[:Category:Documentairemaker | documentairemaker]], [[:Category:Redacteur | redacteur]]
| functies = [[:Category:Acteur | acteur]], [[:Category:Programmamaker | programmamaker]], [[:Category:Documentairemaker | documentairemaker]], [[:Category:Redacteur | redacteur]]
| bekend_van  = ''[[De Droom van een beer]], [[Herenleed]],[[Lotgevallen]], [[Poets]], [[R.A.M]], [[De Wording]]''
| bekend_van  = ''[[Poets]], [[Levensberichten]], [[Toonmeesters]], [[Lotgevallen]], [[De wording]], [[De Droom van een beer]], [[Herenleed]]''
| periode_actief  = 1969 -
| periode_actief  = 1969 -
| werkt_samen_met =  [[Armando]], [[Jochgem van Dijk]], [[Johnny van Doorn]], [[Menno Euwe]], [[Marc Felperlaan]], [[Roelof Kiers]], [[Jan Langeveld]] [[Hank Onrust]], [[Han Reiziger]]
| werkt_samen_met =  [[Armando]], [[Jochgem van Dijk]], [[Johnny van Doorn]], [[Menno Euwe]], [[Marc Felperlaan]], [[Roelof Kiers]], [[Pieter Verhoeff]], [[Ot Louw]], [[Krijn ter Braak]], [[Berend Boudewijn]], [[Jan Langeveld]], [[Hank Onrust]], [[Han Reiziger]], [[Reinbert de Leeuw]]
| trivia = [[Trivia: Cherry Duyns|Trivia]]
| trivia = [[Trivia: Cherry Duyns|Trivia]]
| gallery = [[Gallery: Herenleed|Gallery]]
| media = <imagemap>
| media = <imagemap>
Image:Audio.png|
Image:Audio.png|
Regel 21: Regel 22:
| programmaoverzicht = [[Oeuvre van Cherry Duyns]]
| programmaoverzicht = [[Oeuvre van Cherry Duyns]]
}}
}}
====HOMO UNIVERSALIS====
'''HOMO UNIVERSALIS'''


===Jeugd===
===Jeugd===


Gerhard Anton Duyns wordt in 1944 in Wuppertal geboren. Zijn vader, tewerkgesteld in Duitsland, is net als zijn grootvader goochelaar en jongleur-equillibrist. Zijn moeder is Duitse. Na de bevrijding vindt het gezin onderdak bij zijn grootmoeder in Haarlem. Zijn vader kan maar moeilijk in hun onderhoud voorzien. In 1952 besluit zijn moeder om samen met Duyns terug te keren naar Wuppertal. Hij gaat in Duitsland naar school. Twee jaar later wordt hij ‘ontvoerd’ door zijn vader en keert hij terug in Nederland en gaat bij zijn grootmoeder wonen.  
Cherry Duyns wordt in 1944 geboren, zijn vader is net als diens vader goochelaar en jongleur-antipodist. Zijn moeder is Duitse, na de bevrijding vindt het gezin onderdak bij de grootmoeder in Haarlem.                                                         Als de ouders uiteen gaan, woont Duyns 2 jaar bij zijn moeder in Duitsland. Zijn vader haalt hem terug naar Nederland waar hij opgroeit bij zijn grootmoeder.  
Na zijn schooltijd komt Duyns in 1960 bij de krant terecht. Gedurende veertien jaar is hij werkzaam als redacteur van de ''Haagse Post'' te Amsterdam. Daar leert hij de dichter/schilder Armando, chef van de kunstredactie, kennen en het tweetal raakt bevriend. In deze periode baart Duyns opzien met krantenartikelen over de toen jonge politicus Hans Wiegel. Na zijn vertrek bij de Haagse Post zal hij de overstap naar de televisie maken.
In 1962 begint hij als leerling journalist bij het weekblad de "Haagse Post" in Amsterdam. Daar leert hij de dichter/schilder Armando - chef van de kunstredactie - kennen. Hun verstandhouding wordt een vriendschap die meer dan een halve eeuw zou blijven.
Bij de Haagse Post begint Duyns op te vallen met zijn bijdragen, zoals die over jonge politicus Hans Wiegel. Na bijna 14 jaar vertrekt hij bij de Haagse Post om over te stappen naar de televisie


===AVRO===
===AVRO===
Regel 32: Regel 34:
Duyns begint (samen met Armando) in 1969 zijn televisieloopbaan bij de [[AVRO]] als ideeënleverancier voor het verborgen cameraprogramma ''[[Poets]]''. [[Cees Buddingh]] presenteert, maar Duyns komt steeds meer in beeld. Verkleed als agent, Chinees of slagersknecht kan Duyns zijn improvisatietalent botvieren. Hij doet dit programma twee seizoenen.
Duyns begint (samen met Armando) in 1969 zijn televisieloopbaan bij de [[AVRO]] als ideeënleverancier voor het verborgen cameraprogramma ''[[Poets]]''. [[Cees Buddingh]] presenteert, maar Duyns komt steeds meer in beeld. Verkleed als agent, Chinees of slagersknecht kan Duyns zijn improvisatietalent botvieren. Hij doet dit programma twee seizoenen.
In november 1971 brengt de AVRO de eerste aflevering van ''[[Herenleed]]'' op het schem. De regie is in handen van [[Hank Onrust]] en [[Ton Lensink]] speelt de hoofdrol. De AVRO vraagt Duyns vervolgens een groot showprogramma te presenteren. Hij weigert en de keus valt uiteindelijk op [[Pim Jacobs]].
In november 1971 brengt de AVRO de eerste aflevering van ''[[Herenleed]]'' op het schem. De regie is in handen van [[Hank Onrust]] en [[Ton Lensink]] speelt de hoofdrol. De AVRO vraagt Duyns vervolgens een groot showprogramma te presenteren. Hij weigert en de keus valt uiteindelijk op [[Pim Jacobs]].
Ten tijde van de Haagse Post werkte Duyns al voor de televisie. Samen met Armando levert hij ideeën voor het verborgen cameraprogramma [[Poets]] met de dichter Cees Buddingh als presentator. Duyns komt steeds zelf meer in beeld en toont zijn improvisatietalent, verkleed als agent, slagersknecht, legerofficier. Hij doet dit programma twee seizoenen, maar ondanks het enorme succes stapt hij eruit. Ook voor de presentatie van een groot showprogramma bedankt hij. Met [[Sonja Barend]] werkt hij aan het amusementsprogramma [[Sterallures]]. Hij levert bijdragen aan het kunstmagazine [[De Ivoren Toren]]. Vervolgens krijgt Duyns van de AVRO de kans om samen met Armando [[Herenleed]] te maken, onder regie van [[Hank Onrust]]. De hoofdrollen zijn voor [[Ton Lensink]] en [[Eric van Ingen]].


===VPRO===
===VPRO===


Twee jaar later maakt Duyns de overstap naar de VPRO. Hij is bij diverse programma’s bertrokken, zoals ''[[Berichten uit de samenleving]]'' en ''[[Het Gat van Nederland]]''. Bij ''Het Gat van Nederland''  komt hij in aanraking met regisseur [[Pieter Verhoeff]]. Van hem kijkt hij de eerste kneepjes van het vak af. Samen met Verhoeff maakt hij vervolgens''[[De Artiesten Reünieclub]]''.  
In 1976 treedt Cherry Duyns in dienst bij de VPRO. Zo verzorgt hij met [[Maarten van Traa]] het programma [[Berichten uit de samenleving]]. Met de ervaren filmmaker [[Pieter Verhoeff]] werkt hij voor [[Het Gat van Nederland]] van [[Hans Keller]]. Zij maken films over de kunstfluiter Jan Tromp en over het logement De Zon. Verhoeff en Duyns maken nog twee langere documentaires: [[De Artiestenreünie Club]] en [[Droomland]].  
In 1975 komt de VPRO-TV met een een humoristisch programma, geschreven en gespeeld door Duyns en [[Armando]] met medewerking van [[Johnny van Doorn]], over ‘weemoed, wanhoop en verlangen’. Het idee voor ''Herenleed'' is al veel eerder op de redactie van de ''Haagse Post ontstaan''. Doordat het een succes wordt gaan Armando en Duyns met voorstellingen onder dezelfde titel langs de Nederlandse theaters.
Als redacteur en documentairemaker is hij vanaf de jaren ’70 verantwoordelijk voor vele programma’s.
Zo maakt Duyns de jaren ’70 een aantal documentaire series, zoals ''[[Droomland]]'', ''[[Strijd]]'' en ''[[Machiavelli]]''.
Thema’s in zijn werk zijn vooral kunst, muziek en literatuur. Daarnaast komt zijn Duitse achtergrond regelmatig terug in zijn werk. Zo maakt hij in 1982 samen met Armondo ''[[De gedaantewisseling]]'', een reportage over Berlijn in de jaren '30 en '50.
In 1981 is Duyns redacteur van het literaire discussieprogramma ''[[De schrijvers]]'' onder leiding van [[Harry Mulisch]]. Duyns verricht ook redactiewerk voor ''[[Nederland nu]]'', ''[[Hier is…Adriaan van Dis]]'' en ''[[Literatuur]]''. Ook verzorgt hij het commentaar bij sommige VPRO-producties, zoals ''[[Tristan Keuris portret]]''. Duyns is ook twee seizoenen lang de eindredacteur van ''[[Reiziger in muziek]]''. Met hem werkt Duyns later in de jaren '90 nogmaals samen, dan verzorgen ze de duopresentatie van het radioprogramma ''[[De koffer]]''.
In 1986 wordt ''[[Levensberichten]]'', een door Duyns geregisseerd drieluik uitgezonden. Voor de berichtgeving over de oncologische afdeling van het Academisch Ziekenhuis van de VU ontvangt Duyns een jaar later de [[Zilveren Nipkovschijf]]. De dood van een tante van zijn echtgenote vormt de aanleiding om deze serie te maken. Twee jaar later is Cherry betrokken bij wederom een veel bekroonde productie. Ditmaal is het de opdrachtfilm ''[[De wording]]'' die hij regisseert in opdracht van de Rijksvoorlichtingsdienst. De productie wordt door toenmalig premier Ruud Lubbers aangeboden aan koningin Beatrix ter gelegenheid van haar vijftigste verjaardag. 
Na jaren voor de VPRO te hebben gewerkt stopt Duyns in 1992 met zijn taak als eindredacteur bij de omroep. Hij voelt er weinig voor om als manager verder te werken bij de VPRO; het is in zijn ogen ten eerste ondankbaar werk en bovendien maakt hij liever programma's.
Een paar jaar later maakt hij een portret van de overleden VPRO-televisiedirecteur [[Roelof Kiers]], onder de titel''[[De maker]]''. Ook in deze periode maakt hij wellicht zijn 'Magnum Opus', een serie documentaires over de groten uit de hedendaagse klassieke muziek onder de titel 'toonmeesters', met als cameraman onder andere [[Frans Bromet]].


===Een leven na de VPRO===
Ook [[Herenleed]] vindt animo bij de VPRO onder regie van [[Krijn ter Braak]]. Cherry Duyns en Armando zijn nu niet allen de schrijvers maar ook de acteurs, bijgestaan door [[Johnny van Doorn]]. Het programma van weemoed en verlangen zal ruim 25 jaar bestaan, reist langs Nederlandse theaters,  wordt een weeklang in de Schaubühne in Berlijn opgevoerd. Dat Duyns en Armando zelf zijn gaan spelen, geschiedt op aandrang van [[Berend Boudewijn]], regisseur van de eerste maar nooit uitgezonden aflevering van Herenleed voor de KRO.
   
In 2000 zendt de TROS een documentaire van Duyns uit over de neergang van het Russisch Staatscircus. Met ''[[De droom van een beer]]'' behaalt Duyns een jaar later de eerste prijs op een internationaal filmfestival in München.  
   
=== Ten slotte===


Een veelzijdige man, hij is onderzoeksjournalist, schrijver, journalist, regisseur, cineast, documentairemaker, performer, opgegroeid in een varietémileu. Deze vakman met zijn donker stemgeluid en fors postuur, maakt op het eerste gezicht een schuchtere indruk. Dit is slechts schijn. Hij is bedachtzaam en formuleert zijn woorden met zorg. Cherry Duyns is voorts een romanticus en heeft gevoel voor dramatiek. Tevens heeft hij een hang naar melancholie, wat merkbaar is in de muziekselectie van zijn documentaires. Duyns gebruikt lange tijd film als beelddrager, omdat hij film mooier vindt dan video. Het tragere tempo en de wijze van monteren bevalt hem beter. Hij werkt bij voorkeur met een vast team, [[Menno Euwe]] voor het geluid, [[Jochgem van Dijk]] of [[Marc Felperlaan]] achter de camera en [[Jan Langeveld]] voor de montage.
Naast een grote reeks documentaires is Cherry Duyns ook betrokken bij de ontwikkeling van veel VPRO-programma's. Vaak is hij eindredacteur en meestal in samenspraak met hoofdredacteur televisie [[Roelof Kiers]]: [[Hier is Adriaan van Dis]], [[De Schrijvers]] (met Harry Mulisch), [[De                                                      Nachtsalon]] (met [[Michael Zeeman]]), [[Reiziger in muziek]] (Han Reiziger), [[Lopende Zaken]] en [[R.A.M.]].  


Duyns maakt interviewprogramma's, zoals met Kiers [[Strijd en Bomen]]. Hij levert bijdragen aan rubrieken als [[Himalaya]], [[Machiavelli]], werkt mee aan thema- avonden en is vele jaren aanvoerder van de documentairewerkgroep bij de VPRO.


Over het omvangrijke oeuvre  van Duyns is door J. Heymans een uitgebreide monografie geschreven onder de titel “Herfstlied”. Heymans: "Hoe is het mogelijk dat een documentaire of een verhaal iemand zo diep kan ontroeren toch kan opmonteren? Dat is de grote kracht van het kunstenaarschap van Cherry Duyns."


   
In 2005 treedt hij uit vaste dienst bij de VPRO, maar blijft boeken schrijven en maakt een aantal documentaires, waaronder [[De Matthäus missie van Reinbert de Leeuw]] (2016).


===Prijzen en onderscheidingen===
===Prijzen en onderscheidingen===


De Zilveren Nipkowschijf voor ''Levensberichten'' (1987).
De [[Zilveren Nipkowschijf]] voor ''Levensberichten'' (1987).


Een Gouden Kalf voor ''De wording''.
Een [[Gouden Kalf]] voor ''De wording'' (1988).


De J. van den Bos Literatuurprijs voor ''Dante’s trompet'' (1994).
De J. van den Bos Literatuurprijs voor ''Dante’s trompet'' (1994).


De Prix Europa voor ''De droom van een beer'' (2001).
De [[Prix Europa]] voor ''De droom van een beer'' (2001).




[[Category:personen|Duyns, Cherry]] [[Category:Acteur |Duyns, Cherry]] [[Category:Programmamaker |Duyns, Cherry]] [[Category:Documentairemaker |Duyns, Cherry]] [[Category:Redacteur |Duyns, Cherry]]
[[Category:personen|Duyns, Cherry]] [[Category:Acteur |Duyns, Cherry]] [[Category:Programmamaker |Duyns, Cherry]] [[Category:Documentairemaker |Duyns, Cherry]] [[Category:Redacteur |Duyns, Cherry]]

Huidige versie van 10 feb 2023 om 16:29

HOMO UNIVERSALIS

Jeugd

Cherry Duyns wordt in 1944 geboren, zijn vader is net als diens vader goochelaar en jongleur-antipodist. Zijn moeder is Duitse, na de bevrijding vindt het gezin onderdak bij de grootmoeder in Haarlem. Als de ouders uiteen gaan, woont Duyns 2 jaar bij zijn moeder in Duitsland. Zijn vader haalt hem terug naar Nederland waar hij opgroeit bij zijn grootmoeder. In 1962 begint hij als leerling journalist bij het weekblad de "Haagse Post" in Amsterdam. Daar leert hij de dichter/schilder Armando - chef van de kunstredactie - kennen. Hun verstandhouding wordt een vriendschap die meer dan een halve eeuw zou blijven. Bij de Haagse Post begint Duyns op te vallen met zijn bijdragen, zoals die over jonge politicus Hans Wiegel. Na bijna 14 jaar vertrekt hij bij de Haagse Post om over te stappen naar de televisie

AVRO

Duyns begint (samen met Armando) in 1969 zijn televisieloopbaan bij de AVRO als ideeënleverancier voor het verborgen cameraprogramma Poets. Cees Buddingh presenteert, maar Duyns komt steeds meer in beeld. Verkleed als agent, Chinees of slagersknecht kan Duyns zijn improvisatietalent botvieren. Hij doet dit programma twee seizoenen. In november 1971 brengt de AVRO de eerste aflevering van Herenleed op het schem. De regie is in handen van Hank Onrust en Ton Lensink speelt de hoofdrol. De AVRO vraagt Duyns vervolgens een groot showprogramma te presenteren. Hij weigert en de keus valt uiteindelijk op Pim Jacobs.

Ten tijde van de Haagse Post werkte Duyns al voor de televisie. Samen met Armando levert hij ideeën voor het verborgen cameraprogramma Poets met de dichter Cees Buddingh als presentator. Duyns komt steeds zelf meer in beeld en toont zijn improvisatietalent, verkleed als agent, slagersknecht, legerofficier. Hij doet dit programma twee seizoenen, maar ondanks het enorme succes stapt hij eruit. Ook voor de presentatie van een groot showprogramma bedankt hij. Met Sonja Barend werkt hij aan het amusementsprogramma Sterallures. Hij levert bijdragen aan het kunstmagazine De Ivoren Toren. Vervolgens krijgt Duyns van de AVRO de kans om samen met Armando Herenleed te maken, onder regie van Hank Onrust. De hoofdrollen zijn voor Ton Lensink en Eric van Ingen.

VPRO

In 1976 treedt Cherry Duyns in dienst bij de VPRO. Zo verzorgt hij met Maarten van Traa het programma Berichten uit de samenleving. Met de ervaren filmmaker Pieter Verhoeff werkt hij voor Het Gat van Nederland van Hans Keller. Zij maken films over de kunstfluiter Jan Tromp en over het logement De Zon. Verhoeff en Duyns maken nog twee langere documentaires: De Artiestenreünie Club en Droomland.

Ook Herenleed vindt animo bij de VPRO onder regie van Krijn ter Braak. Cherry Duyns en Armando zijn nu niet allen de schrijvers maar ook de acteurs, bijgestaan door Johnny van Doorn. Het programma van weemoed en verlangen zal ruim 25 jaar bestaan, reist langs Nederlandse theaters, wordt een weeklang in de Schaubühne in Berlijn opgevoerd. Dat Duyns en Armando zelf zijn gaan spelen, geschiedt op aandrang van Berend Boudewijn, regisseur van de eerste maar nooit uitgezonden aflevering van Herenleed voor de KRO.

Naast een grote reeks documentaires is Cherry Duyns ook betrokken bij de ontwikkeling van veel VPRO-programma's. Vaak is hij eindredacteur en meestal in samenspraak met hoofdredacteur televisie Roelof Kiers: Hier is Adriaan van Dis, De Schrijvers (met Harry Mulisch), De Nachtsalon (met Michael Zeeman), Reiziger in muziek (Han Reiziger), Lopende Zaken en R.A.M..

Duyns maakt interviewprogramma's, zoals met Kiers Strijd en Bomen. Hij levert bijdragen aan rubrieken als Himalaya, Machiavelli, werkt mee aan thema- avonden en is vele jaren aanvoerder van de documentairewerkgroep bij de VPRO.

Over het omvangrijke oeuvre van Duyns is door J. Heymans een uitgebreide monografie geschreven onder de titel “Herfstlied”. Heymans: "Hoe is het mogelijk dat een documentaire of een verhaal iemand zo diep kan ontroeren toch kan opmonteren? Dat is de grote kracht van het kunstenaarschap van Cherry Duyns."

In 2005 treedt hij uit vaste dienst bij de VPRO, maar blijft boeken schrijven en maakt een aantal documentaires, waaronder De Matthäus missie van Reinbert de Leeuw (2016).

Prijzen en onderscheidingen

De Zilveren Nipkowschijf voor Levensberichten (1987).

Een Gouden Kalf voor De wording (1988).

De J. van den Bos Literatuurprijs voor Dante’s trompet (1994).

De Prix Europa voor De droom van een beer (2001).

Overgenomen van "https://wiki.beeldengeluid.nl/index.php?title=Cherry_Duyns&oldid=175194"