Will Simon: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
| (9 tussenliggende versies door dezelfde gebruiker niet weergegeven) | |||
| Regel 12: | Regel 12: | ||
| trivia = | | trivia = | ||
| externe_info = | | externe_info = | ||
| onderschrift = Will Simon | | onderschrift = Will Simon (bron: Beeld en Geluid) | ||
| programmaoverzicht = [[Oeuvre van Will Simon]] | | programmaoverzicht = [[Oeuvre van Will Simon]] | ||
| catalogus = [[Will Simon in de media]] | | catalogus = [[Will Simon in de media]] | ||
}} | }} | ||
''''Ik heb vanaf de tijd dat ik jongen was, altijd al 'in de film' gewild'''' | |||
===AVRO televisie=== | |||
Will Simon werkt 32 jaar voor [[AVRO]] televisie. Hij begint zijn loopbaan bij de jeugdomroep [[Minjon]]. Vervolgens gaat hij veertien jaar aan de slag als cameraman en regisseur van bedrijfs- en reclamefilms. In 1962 solliciteert hij bij de AVRO en wordt aangenomen. Gedurende 7 jaar regisseert hij uiteenlopende culturele programma's. Hij regisseert een filmrubriek met Bob Bertina, tv-spelen, balletprogramma's en een serie documentaires onder de titel ''[[Hoe ontstaat een...]]''. Deze serie bevat onder meer een concert met het Koninklijk Concertgebouw Orkest onder leiding van Bernard Haitink, een ballet van het Nationaal Ballet met Sonja Gaskel, een tekenfilm van Cine Centrum, een toneelstuk (''[[Niet op mooi]]''), de kunstpagina in de krant van ''Het Parool'' en een televisiespel met [[Ko van Dijk]] en [[Jan Retel]]. | |||
In 1991 | Daarna gaat hij werken voor ''[[Televizier Magazine]]'' als adjunct eindredacteur en redacteur-verslaggever. Daar maakt hij onder andere verslagen van de oorlogen in Angola, Vietnam en Israël. De laatste tien jaar van zijn werk bij de AVRO besteedt hij aan het opzetten van ''[[Opsporing verzocht]]'' dat hij ook samenstelt en waarvan hij de eindredactie heeft gedaan. In 1991 presenteert hij de honderdste aflevering van dit misdaadprogramma om meteen daarna met de vut te gaan. | ||
===Schrijver politieromans=== | |||
In 1989 verschijnt Simons boek 'Opsporing verzocht - Resultaten, feiten en achtergronden' over het reilen en zeilen achter de schermen van dit misdaadprogramma. Datzelfde jaar begint hij met zijn eerste politieroman. Na zijn televisieloopbaan legt hij zich volledig toe op het schrijven van politieromans met de serietitel 'Kamer 119', verwijzend naar het kantoor van de afdeling ernstige delicten bij de Amsterdamse politie. Hij heeft kennis van zaken maar 'het ontbreekt hem aan literaire spankracht', aldus een recensie in het Nederlands Dagblad. | |||
===Eenmalige comeback=== | |||
In 2016 doet hij een oproep in het programma ''Opsporing verzocht'' om kijkers aan te sporen te komen met extra informatie over de moord op weduwe Daisy Gijsbers, die in 1974 in Den Haag werd vermoord. In de allereerste aflevering die Simon presenteerde kwam deze moord aan de orde en die is nog steeds niet opgelost. | |||
===Onderscheidingen=== | |||
In 1987 krijgt Simon de gouden CRI-speld. In 1990 ontvangt hij de koninklijke onderscheiding Ridder in de Orde van Oranje Nassau. In 1991 ontvangt hij de Rijkspolitie Award. | |||
[[Category:Personen|Simon, Will]] [[Category:Regisseur|Simon, Will]] [[Category:Eindredacteur|Simon, Will]] | [[Category:Personen|Simon, Will]] [[Category:Regisseur|Simon, Will]] [[Category:Eindredacteur|Simon, Will]] | ||
Huidige versie van 4 mei 2017 om 09:44
| Naam | Will Simon |
| Geboren | Hamburg, 22 februari 1929 |
| Gestorven | Apeldoorn, 26 januari 2017 |
| Functies | Regisseur, eindredacteur, presentator |
| Bekend van | Hoe ontstaat een..., Televizier Magazine, Opsporing Verzocht |
| Periode actief | 1962 -1991 |
| Werkt samen met | Jaap van Meekren, Jan Scholtens, Fons van Westerloo, Bernard Hammelburg, Catherine Keyl, Ria Bremer |
Will Simon in de media Oeuvre van Will Simon | |
'Ik heb vanaf de tijd dat ik jongen was, altijd al 'in de film' gewild'
AVRO televisie
Will Simon werkt 32 jaar voor AVRO televisie. Hij begint zijn loopbaan bij de jeugdomroep Minjon. Vervolgens gaat hij veertien jaar aan de slag als cameraman en regisseur van bedrijfs- en reclamefilms. In 1962 solliciteert hij bij de AVRO en wordt aangenomen. Gedurende 7 jaar regisseert hij uiteenlopende culturele programma's. Hij regisseert een filmrubriek met Bob Bertina, tv-spelen, balletprogramma's en een serie documentaires onder de titel Hoe ontstaat een.... Deze serie bevat onder meer een concert met het Koninklijk Concertgebouw Orkest onder leiding van Bernard Haitink, een ballet van het Nationaal Ballet met Sonja Gaskel, een tekenfilm van Cine Centrum, een toneelstuk (Niet op mooi), de kunstpagina in de krant van Het Parool en een televisiespel met Ko van Dijk en Jan Retel.
Daarna gaat hij werken voor Televizier Magazine als adjunct eindredacteur en redacteur-verslaggever. Daar maakt hij onder andere verslagen van de oorlogen in Angola, Vietnam en Israël. De laatste tien jaar van zijn werk bij de AVRO besteedt hij aan het opzetten van Opsporing verzocht dat hij ook samenstelt en waarvan hij de eindredactie heeft gedaan. In 1991 presenteert hij de honderdste aflevering van dit misdaadprogramma om meteen daarna met de vut te gaan.
Schrijver politieromans
In 1989 verschijnt Simons boek 'Opsporing verzocht - Resultaten, feiten en achtergronden' over het reilen en zeilen achter de schermen van dit misdaadprogramma. Datzelfde jaar begint hij met zijn eerste politieroman. Na zijn televisieloopbaan legt hij zich volledig toe op het schrijven van politieromans met de serietitel 'Kamer 119', verwijzend naar het kantoor van de afdeling ernstige delicten bij de Amsterdamse politie. Hij heeft kennis van zaken maar 'het ontbreekt hem aan literaire spankracht', aldus een recensie in het Nederlands Dagblad.
Eenmalige comeback
In 2016 doet hij een oproep in het programma Opsporing verzocht om kijkers aan te sporen te komen met extra informatie over de moord op weduwe Daisy Gijsbers, die in 1974 in Den Haag werd vermoord. In de allereerste aflevering die Simon presenteerde kwam deze moord aan de orde en die is nog steeds niet opgelost.
Onderscheidingen
In 1987 krijgt Simon de gouden CRI-speld. In 1990 ontvangt hij de koninklijke onderscheiding Ridder in de Orde van Oranje Nassau. In 1991 ontvangt hij de Rijkspolitie Award.
