Marion Bloem: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| (12 tussenliggende versies door dezelfde gebruiker niet weergegeven) | |||
| Regel 7: | Regel 7: | ||
| overlijden_plaats = | | overlijden_plaats = | ||
| functies = [[:Category:Scenarioschrijver | scenarioschrijver]], [[:Category:Regisseur | regisseur]] | | functies = [[:Category:Scenarioschrijver | scenarioschrijver]], [[:Category:Regisseur | regisseur]] | ||
| bekend_van = ''[[Het land van mijn ouders]]'', ''[[Borsten]]'', ''[[Tovenaarsleerling]]'', [[ | | bekend_van = ''[[Het land van mijn ouders]]'', ''[[Borsten]]'', ''[[Tovenaarsleerling]]'', ''[[Wij komen als vrienden]]'' | ||
| periode_actief = 1980- | | periode_actief = 1980- | ||
| werkt_samen_met = [[Ivan Wolffers]], | | werkt_samen_met = [[Ivan Wolffers]], | ||
| Regel 21: | Regel 21: | ||
===Seksuele Identiteit=== | ===Seksuele Identiteit=== | ||
In 1981 zendt [[IKON]] Bloem’s eerste films uit als drieluik: | In 1981 zendt [[IKON]] Bloem’s eerste films uit als drieluik: ''[[Aanraken]]'', gevolgd door ''[[Verliefdheid]]'' en ''[[Aandacht trekken]]''. Deze korte films tonen verschillende scenario's waarin kinderen met verliefdheid en aantrekking omgaan. Na de fictieve scène volgt een discussie met kinderen, onder begeleiding van Wolffers, over hun eigen ervaringen. Haar academische achtergrond in kinderpsychologie helpt Bloem in het onderzoeken van identiteitsvorming van jonge kinderen. Het Algemeen Dagblad schrijft op 16 september 1981 dat het opvalt hoe kinderen al vanaf jonge leeftijd genderrollen aannemen. | ||
Bloem onderzoekt het lichaamsbeeld van kinderen in | Bloem onderzoekt het lichaamsbeeld van kinderen in ''[[Nieuwsgierig]]'' (1981), ''[[Borsten]]'' (1981) en ''[[Feest]]'' (1982). In ''[[Borsten]]'' gaat een meisje naar de BH-winkel en komt terecht in een sprookjesachtige sekswinkel voor borsten. Bloem zet het onschuldige meisje in contrast met het oppervlakkige omgaan met het eigen lichaam. De tegenstelling doet denken aan de absurditeit van schoonheidsidealen, voortgezet door een patriarchale samenleving. | ||
===Koloniale Geschiedenis=== | ===Koloniale Geschiedenis=== | ||
Bloem heeft veel te zeggen over het blinde oog dat veel Nederlanders hebben voor hun koloniale verleden: de samenleving profiteert “vandaag de dag nog steeds van de rijkdommen die we dankzij overheersing hebben vergaard” zo zegt ze in de Goene Amsterdammer in 2023. Dit narratief is al sinds het begin van haar carrière te zien. Bloem’s filmcarrière is publiekelijk bekend door de debuutfilm | Bloem heeft veel te zeggen over het blinde oog dat veel Nederlanders hebben voor hun koloniale verleden: de samenleving profiteert “vandaag de dag nog steeds van de rijkdommen die we dankzij overheersing hebben vergaard” zo zegt ze in de Goene Amsterdammer in 2023. Dit narratief is al sinds het begin van haar carrière te zien. Bloem’s filmcarrière is publiekelijk bekend door de debuutfilm ''[[Het land van mijn ouders]]'' (1983). De film onderzoekt het koloniale verleden vanuit de persoonlijke ervaringen van Marion’s familie. Het gaat over de dualiteit van identiteit, racisme en de zoektocht naar een gevoel van thuis. De integratie van Indische Nederlanders is niet zo vanzelfsprekend als wordt aangenomen door de Nederlandse bevolking. In de media is de film een discussiepunt; zo worden Bloem en haar familie geïnterviewd in de [[Ver van mijn bed show]]. Bloem krijgt een [[Gouden Kalf]] tijdens Nederlands Film Festival in 1983. De zoektocht naar haar verleden resulteert in een boek: "Geen gewoon Indisch meisje" (1983). ''Het Land van Mijn Ouders'' wordt vertoond op filmfestivals en in filmhuizen. In het kader van de nationale herdenking van 15 augustus in 2021 vertonen meerdere filmhuizen de film. Dat er nog hedendaags aan wordt gerefereerd, geeft een blijvende relevantie aan. | ||
De documentaire | De documentaire ''[[Wij komen als vrienden]]'' (1984), belicht het koloniale verleden van Nederland. Vijf oud-soldaten leggen uit waarom zij waren overgelopen naar de Indonesische kant. | ||
Producties en Awards | ===Producties en Awards=== | ||
Bloem produceert | Bloem produceert ''[[Screentest]]'' (1985) in opdracht van IKON-televisie: een satirisch, multicultureel programma. Haar jeugdfilm ''[[De tovenaarsleerling]]'' (1986), gemaakt in opdracht van het Noordhollands Philharmonisch Orkest ontvangt de Cinekid Award en verschillende nominaties. | ||
In 2008 krijgt ze de kans om een film met een groot budget te produceren. | |||
[[Afbeelding: Marion Bloem en Ivan Wolffers.jpg|thumb|left|Marion Bloem en Ivan Wolffers in 1989]]Samen met Wolffers schrijft Bloem ''[[Cursus voor beginners in de liefde]]'' (1989). De cursus wordt begeleid door Professor in de seks, gespeeld door Dorijn Curvers en haar assistent Max ([[Victor Nieuwenhuizen]]. Elke aflevering behandelt een onderwerp in de seks. Haar belangstelling voor de (gezonde) ontwikkeling van seksualiteit en liefde bij kinderen blijft doorspelen in haar carrière. Na 1989 richt Bloem zich voornamelijk op het schrijven. | |||
In 2008 krijgt ze de kans om een film met een groot budget te produceren. ''[[Ver van familie]]'' is gebaseerd op haar boek met dezelfde titel uit 1999, waarin een jonge vrouw terugkeert naar haar Indische familie. Dit is haar laatste filmproductie. Sindsdien focust zij op haar schrijverscarrière. In 2022 heeft ze de Constantijn Huygensprijs ontvangen voor haar oeuvre. | |||
[[category:Personen |Bloem, Marion]] [[category:regisseur|Bloem, Marion]] | [[category:Personen |Bloem, Marion]] [[category:regisseur|Bloem, Marion]] | ||
Huidige versie van 17 jul 2024 om 13:38
| Naam | Marion Bloem |
| Geboren | Arnhem, 24 augustus 1952 |
| Functies | scenarioschrijver, regisseur |
| Bekend van | Het land van mijn ouders, Borsten, Tovenaarsleerling, Wij komen als vrienden |
| Periode actief | 1980- |
| Werkt samen met | Ivan Wolffers, |
Marion Bloem is een veelzijdig kunstenaar, vooral bekend door haar werk als schrijver. Deze biografie focust op haar filmcarrière. Bloem groeit op in een gezin van Nederlands-Indische afkomst. De koloniale achtergrond speelt een centrale rol in veel van haar artistieke werken. Haar film- en schrijfwerk wordt gemaakt vanuit haar feministische perspectief. Ook verdiept ze zich in thema's rond kinderpsychologie.
Achtergrond
Enkele jaren voor de geboorte van Marion vluchtten haar ouders Jacqueline en Alexander Bloem, uit de voormalige kolonie Nederlands-Indië. Het gezin vestigt zich in Arnhem. Van 1971 tot 1977 studeert ze psychologie in Utrecht. Daar ontmoet ze Ivan Wolffers, met wie ze trouwt. Ivan Wolffers is arts en schrijver. Samen hebben ze een zoon, Kaja Wolffers (1973) die zelf ook filmproducent is. Bloem en Wolffers hebben samen meerdere producties geschreven en geregisseerd. Wolffers overlijdt in oktober 2022 op 74-jarige leeftijd aan prostaatkanker.
Seksuele Identiteit
In 1981 zendt IKON Bloem’s eerste films uit als drieluik: Aanraken, gevolgd door Verliefdheid en Aandacht trekken. Deze korte films tonen verschillende scenario's waarin kinderen met verliefdheid en aantrekking omgaan. Na de fictieve scène volgt een discussie met kinderen, onder begeleiding van Wolffers, over hun eigen ervaringen. Haar academische achtergrond in kinderpsychologie helpt Bloem in het onderzoeken van identiteitsvorming van jonge kinderen. Het Algemeen Dagblad schrijft op 16 september 1981 dat het opvalt hoe kinderen al vanaf jonge leeftijd genderrollen aannemen. Bloem onderzoekt het lichaamsbeeld van kinderen in Nieuwsgierig (1981), Borsten (1981) en Feest (1982). In Borsten gaat een meisje naar de BH-winkel en komt terecht in een sprookjesachtige sekswinkel voor borsten. Bloem zet het onschuldige meisje in contrast met het oppervlakkige omgaan met het eigen lichaam. De tegenstelling doet denken aan de absurditeit van schoonheidsidealen, voortgezet door een patriarchale samenleving.
Koloniale Geschiedenis
Bloem heeft veel te zeggen over het blinde oog dat veel Nederlanders hebben voor hun koloniale verleden: de samenleving profiteert “vandaag de dag nog steeds van de rijkdommen die we dankzij overheersing hebben vergaard” zo zegt ze in de Goene Amsterdammer in 2023. Dit narratief is al sinds het begin van haar carrière te zien. Bloem’s filmcarrière is publiekelijk bekend door de debuutfilm Het land van mijn ouders (1983). De film onderzoekt het koloniale verleden vanuit de persoonlijke ervaringen van Marion’s familie. Het gaat over de dualiteit van identiteit, racisme en de zoektocht naar een gevoel van thuis. De integratie van Indische Nederlanders is niet zo vanzelfsprekend als wordt aangenomen door de Nederlandse bevolking. In de media is de film een discussiepunt; zo worden Bloem en haar familie geïnterviewd in de Ver van mijn bed show. Bloem krijgt een Gouden Kalf tijdens Nederlands Film Festival in 1983. De zoektocht naar haar verleden resulteert in een boek: "Geen gewoon Indisch meisje" (1983). Het Land van Mijn Ouders wordt vertoond op filmfestivals en in filmhuizen. In het kader van de nationale herdenking van 15 augustus in 2021 vertonen meerdere filmhuizen de film. Dat er nog hedendaags aan wordt gerefereerd, geeft een blijvende relevantie aan. De documentaire Wij komen als vrienden (1984), belicht het koloniale verleden van Nederland. Vijf oud-soldaten leggen uit waarom zij waren overgelopen naar de Indonesische kant.
Producties en Awards
Bloem produceert Screentest (1985) in opdracht van IKON-televisie: een satirisch, multicultureel programma. Haar jeugdfilm De tovenaarsleerling (1986), gemaakt in opdracht van het Noordhollands Philharmonisch Orkest ontvangt de Cinekid Award en verschillende nominaties.
Samen met Wolffers schrijft Bloem Cursus voor beginners in de liefde (1989). De cursus wordt begeleid door Professor in de seks, gespeeld door Dorijn Curvers en haar assistent Max (Victor Nieuwenhuizen. Elke aflevering behandelt een onderwerp in de seks. Haar belangstelling voor de (gezonde) ontwikkeling van seksualiteit en liefde bij kinderen blijft doorspelen in haar carrière. Na 1989 richt Bloem zich voornamelijk op het schrijven.
In 2008 krijgt ze de kans om een film met een groot budget te produceren. Ver van familie is gebaseerd op haar boek met dezelfde titel uit 1999, waarin een jonge vrouw terugkeert naar haar Indische familie. Dit is haar laatste filmproductie. Sindsdien focust zij op haar schrijverscarrière. In 2022 heeft ze de Constantijn Huygensprijs ontvangen voor haar oeuvre.
