Wim Bijmoer

Wim Bijmoer naast Annie M.G. Schmidt in 1962

Naam	Wilhelmus Gerardus Bijmoer
Geboren	Amsterdam, 24 juli 1914
Gestorven	Bergen, 29 september 2000
Functies	decorontwerper, kostuumontwerper, illustrator
Bekend van	decors voor Ja zuster, nee zuster, illustraties voor Annie M.G. Schmidt
Periode actief	1950 - 1979
Werkt samen met	Annie M.G. Schmidt, René Sleeswijk
Gallery	Gallery
Wim Bijmoer in de media Oeuvre Wim Bijmoer

Wim Bijmoer is vooral bekend van zijn vele illustraties voor Annie M.G. Schmidt. Maar naast illustrator is Bijmoer ook succesvol decor- en kostuumontwerper voor theater en televisie. Zijn creatieve carrière start wanneer hij als tiener kennis maakt met Jett Bonn en haar poppentheater. Samen met Bonn verzorgt Bijmoer op 17 jarige leeftijd de teksten, poppen en decors voor zijn eerste voorstelling. Bonn en Bijmoer gaan samen door met hun poppentheater tot de Tweede Wereldoorlog aanbreekt.

Jett Bonn overleeft de oorlog niet en Bijmoer wil uit verdriet niet verder met het poppentheater. Tijdens de oorlog komt Bijmoer in contact met de 'Paroolgroep' en na de oorlog gaat hij werken als journalist voor Het Parool. In 1947 komt hij bij journalisten cabaretgroep 'De Inktvis' waar onder andere Jeanne Roos, Willem Wittkampf, Han G. Hoekstra, Wim Hora Adema en Annie M.G. Schmidt bij zitten. Bijmoer is verantwoordelijk voor de decors, maar staat ook op de bühne. 'De Inktvis' treed ook op bij Phillips in Eindhoven voor de Philips Experimentele Televisie uitzendingen. In 1947 verschijnt zijn eerste illustratie bij een versje van Annie M.G. Schmidt in Het Parool. In Engeland ontwerpt Bijmoer decors voor The Fol de Rols Show van J. Hylton en G. Newman. Daar komt hij in contact met René Sleeswijk en wordt hij gevraagd als decorontwerper voor de Snip en Snap revues.

In de jaren vijftig is Bijmoer regelmatig te zien in televisieprogramma´s waar hij live illustraties maakt, zoals in VARA programma De zingende stift. Bijmoer gaat ook decors voor de televisie programma's ontwerpen. Zijn eerste freelance opdracht is voor het decor van Ja zuster, nee zuster. Daarna treedt hij in vaste dienst bij de decorafdeling van de NOS en ontwerpt hij decors voor onder andere; De stille kracht, Tijl Uilenspiegel, De verlossing, De Film van Ome Willem, Rondje theater en de Late late Lien show.

In een interview in het Parool in 1984 vertelt hij dat niet al zijn ontwerpen even geslaagd zijn. Over De stille kracht is hij nog erg tevreden maar Hollands glorie zag er volgens Bijmoer absoluut niet uit. De relatie tussen regisseur en decorontwerepr is meestal doorslaggevend voor het resultaat. Bijmoer stelt bijvoorbeeld dat het bij regisseurs vaak ontbreekt aan historisch besef. Bij De stille kracht wordt een een koele strak witte galerij in het paleis van de regent in opdracht van de regisseur helemaal volgehangen met schilderijen met Hollandse molentjes. Onmogelijk volgens Bijmoer: " zo'n regent neemt het portret van zijn vrouw mee en nog een familiestuk waar hij bijzonder aan gehecht is" en geen schilderijtjes met molentjes dus.

Bijmoer verzorgt als oude rot in het vak een aantal cursusboekjes voor beginnende decorontwerpers. Hij heeft het ontwerpen voor televisie zichzelf aangeleerd, maar hij draagt graag kennis en ervaring over aan de jongere generaties. Naast zijn werk voor televisie ontwerpt Bijmoer ook decors en kostuums voor het Scapino ballet en de theater producties van Rob van den Reijn. Daarnaast blijft hij al die jaren de vaste illustrator van Annie M.G. Schmidt en illustreert hij vele andere kinderboeken. In 1979 gaat Bijmoer met pensioen, maar echt stoppen met werken doet hij pas in 1990 als hij een groot deel van zijn zicht verliest na een mislukte oogoperatie. Wim Bijmoer is in 2000 overleden.