Hoge leeftijd geen bezwaar: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 12: | Regel 12: | ||
<br clear ="all" /> | <br clear ="all" /> | ||
===Beschrijving=== | ===Beschrijving=== | ||
In deze documentaire van Wim Schepens die werd uitgezonden op 3 maart 2002 in het programma "Dokwerk" van de VPRO, wordt een bedrijf laten zien in Needham, Massachutes. Het bijzondere aan dit bedrijf is dat er enkel oudere, reeds gepensioneerde, mensen werken. Uitzondering hierop zijn de directeur en de voorman van het bedrijf Vita Needle. | |||
De mensen die er werken hebben elk hun eigen levensverhaal, echter hebben ze een ding gemeen: ze willen niet stilzitten achter de geraniums terwijl ze oud worden. Ieder moment van de nog tegane dagen willen zij op en top benutten. De meesten hebben ook al familieleden en/of echtgenoten verloren. Door op deze manieren hun laatste jaren in te vullen, verdienen zij een zakcentje en nog belangrijker, hebben ze ook de mogelijkheid hun sociale leven voort te zetten. | |||
De directeur van Vita Needle legt uit dat zijn bedrijf tot voor kort nog aan de grond zat en dat er een beslissing gemaakt moest worden voor een radicale verandering om uberhaupt voort te kunnen bestaan. Er is toen gekozen voor het enkel aannemen van oudere mensen. Zij zijn extra gemotiveerd en harde werkers. Bovendien zijn ze erg loyaal richting het bedrijf waar ze werken. | |||
Aan het einde van de film wordt per medewerker gevraagd hoe ze zich in de toekomst zien als ze niet meer in staat zijn om de trap op te komen, of anderszins hun werk niet meer te kunnen doen, wat dus zou betekenen dat ze naar het verpleeghuis moeten. Het antwoord hierop is eigenlijk ook unaniem. Ze willen daar niet over na denken en genieten van het heir en nu. Carpe Diem. | |||
===Makers=== | ===Makers=== | ||
Versie van 25 sep 2008 13:12
| Periode | 2002 |
| Beschikbaar in archief | Beeld en Geluid |
| Genre | Documentaire |
| Decennia | 2000-2009 |
| Medium | Televisie |
Beschrijving
In deze documentaire van Wim Schepens die werd uitgezonden op 3 maart 2002 in het programma "Dokwerk" van de VPRO, wordt een bedrijf laten zien in Needham, Massachutes. Het bijzondere aan dit bedrijf is dat er enkel oudere, reeds gepensioneerde, mensen werken. Uitzondering hierop zijn de directeur en de voorman van het bedrijf Vita Needle.
De mensen die er werken hebben elk hun eigen levensverhaal, echter hebben ze een ding gemeen: ze willen niet stilzitten achter de geraniums terwijl ze oud worden. Ieder moment van de nog tegane dagen willen zij op en top benutten. De meesten hebben ook al familieleden en/of echtgenoten verloren. Door op deze manieren hun laatste jaren in te vullen, verdienen zij een zakcentje en nog belangrijker, hebben ze ook de mogelijkheid hun sociale leven voort te zetten.
De directeur van Vita Needle legt uit dat zijn bedrijf tot voor kort nog aan de grond zat en dat er een beslissing gemaakt moest worden voor een radicale verandering om uberhaupt voort te kunnen bestaan. Er is toen gekozen voor het enkel aannemen van oudere mensen. Zij zijn extra gemotiveerd en harde werkers. Bovendien zijn ze erg loyaal richting het bedrijf waar ze werken.
Aan het einde van de film wordt per medewerker gevraagd hoe ze zich in de toekomst zien als ze niet meer in staat zijn om de trap op te komen, of anderszins hun werk niet meer te kunnen doen, wat dus zou betekenen dat ze naar het verpleeghuis moeten. Het antwoord hierop is eigenlijk ook unaniem. Ze willen daar niet over na denken en genieten van het heir en nu. Carpe Diem.
Makers
Regie: Wim Schepens
Camera: Edwin verstegen
Geluid: Ab Grooters
Montage: Jan Langeveld
Mixage: Jack Bol
Kleurcorrectie: Ronald van Dieren
Research: Hans van Dijk
Productie: Nellie Kramer
Samenstelling: Wim Schepens
