Frans van Dusschoten

Frans van Dusschoten

Naam	Frans Joseph van Dusschoten
Geboren	Amsterdam, 6 augustus 1933
Gestorven	Castricum, 25 oktober 2005
Functies	conferencier, imitator, stemartiest
Bekend van	De Fabeltjeskrant, Paulus de Boskabouter, De Smurfen, Dag dag heerlijke lach
Periode actief	1950-1993
Werkt samen met	Thijs Chanowski, Elsje Scherjon, Ger Smit, Joop van den Ende, André van Duin
Frans van Dusschoten in de media Oeuvre Frans van Dusschoten

Frans van Dusschoten stamt uit het pre - televisietijdperk. Hij leert het vak door honderden optredens op toneel en toneeltjes in het hele land. Hij is conférencier, speelt in sketches, maar valt vooral op als imitator. Hij beschikt over vele stemmen.

Op toneel en televisie straalt hij een voortdurende blijheid en optimisme uit. De negatieve kritiek die er soms over de Van Duinshows, door met name tv- recensenten wordt uitgestort, deert hem nauwelijks. Althans, Frans verweert zich niet. Maar dat zou wellicht ook in strijd zijn met zijn geslaagde streven buiten alle nevenpubliciteit te blijven. Hij is de zeldzame verschijning van een razend populaire artiest, die zijn privé leven van de showwereld weet te scheiden om rustig door te kunnen gaan met sociaal werk dat hij belangrijk vindt.

Na Mulo en HBS A -opleiding gaat Frans werken op de advertentieafdeling van Elseviers Weekblad. In zijn vrije tijd bereidt hij zich voor op het beroep dat hij in 1951 definitief zal kiezen, namelijk dat van een veelzijdig artiest in de wereld van de kleinkunst en radio en televisie. Hij begint als imitator en conférencier en treedt op in zalen en zaaltjes in heel Nederland.

Frans neemt deel aan een wedstrijd voor amateurs die door de AVRO elke derde dinsdag van de maand wordt uitgezonden als onderdeel van de populaire Bonte Dinsdagavondtrein. In de voorronde wordt hij eerste met imitaties van beroemde personen. In de finale wordt hij tweede, achter Kitty Prins.

Al snel wordt Frans gevraagd om zijn kunstjes op de radio uit te voeren. Zo doet hij samen met Nol Kievits sketches in het KRO- programma Lichte manoeuvres en is hij in verschillende programma's te horen als imitator.

Één van de eerste keren dat Frans op televisie komt is op 21 januari 1961, wanneer hij door de acteur Guus Oster, die de centrale figuur is in het AVRO-programma In de hoofdrol, wordt uitgenodigd om met Oster enkele imitaties te doen.

De dichter Ernst van Altena is eveneens onder de indruk van Frans' vermogen tot imiteren en stelt hem in 1968 voor aan televisieproducer Thijs Chanowski. Deze vraagt hem daarop om een aantal dieren stem te geven in een door hem te produceren poppenserie met de titel De Fabeltjeskrant. Het dagelijkse vijf minuten (voor het slapen gaan)-programma is een groot succes. Frans geeft stem aan Meneer Jacob de Uil, Willem Bever, Droes de Beer, Momfer de Mol, Teun Stier, Piet de Pad, Tijl Schavuit, Plons de kikvors en een aantal andere dieren die slechts enkele afleveringen De Fabeltjeskrant halen. Als Willem Bever haalt hij in 1972 de tweede plaats in de hitparade met de single "Hup, daar is Willem".

Naast De Fabeltjeskrant leent Frans zijn stem aan diverse figuren in kinderseries. Zo is hij ook te horen in De Smurfen (Brilsmurf, Knutselsmurf, Boerensmurf en anderen) en de Freggels (Gobo en koning Griezel).

Zijn stem(metjes) worden door elke Nederlander gekend, maar hij wordt pas een landelijk populaire figuur dank zij de theaterrevues met André van Duin. De producer van deze show, Joop van den Ende, koestert als wens een theaterrevue te maken, in de geest van de legendarische Snip en Snap-revues uit de jaren vijftig. Hij vraagt Frans als ‘de aangever’ en de jonge André van Duin, die dan voornamelijk bekendheid geniet als zogenoemde bandparodist, als ‘de komiek’. In 1970 begint een lange reeks van zeer succesvolle (theater)revues waarvan verschillende registraties bij de NCRV, TROS en RTL worden uitgezonden.

In 1993 eindigt de rol van Frans van Dusschoten. Hij gaat vrijwillig met pensioen en neemt afscheid van televisie en theaterpubliek door middel van programma In de hoofdrol. Daarna is hij nog heel sporadisch te zien of te horen op radio, bijvoorbeeld in 2000 in Volgspot of op televisie. Een verzoek van André van Duin om aan diens jubileumrevue in seizoen 2004 - 2005 mee te doen, slaat hij na ampel beraad af. Toch te zeer gehecht aan zijn vrije leven in de anonimiteit!

In oktober 2005 is zijn bekendste typetje (Meneer de Uil) te horen tijdens de uitreiking van de Gouden Televizier-Ring, ditmaal vertolkt door stemmenimitatorRobert Paul. Nog geen week later overlijdt Frans op 72-jarige leeftijd na een kort ziekbed en wordt hij in besloten kring gecremeerd.

Prijzen en onderscheidingen

Gouden Televizierring voor De Fabeltjeskrant (1969).

Edison voor de lp Liedjes uit de Fabeltjeskrant.

Gouden Televizierring samen met André van Duin voor het televisieprogramma Dag, dag, heerlijke lach (1975).

Winnaar (met Van Duin) van het TROS Gala van de Nederlandse plaat, in de categorie show/ revue (1976).

Gouden platen voor de lp’s Dag, dag heerlijke lach en Pretmachine (1976).

Productieprijs TROS (met Van Duin) in 1979.

Platina Muziekcassette voor 36 voorgelezen sprookjes (1986).

Ridder in de Orde van Oranje Nassau (1995).

Discografie

"Hup, daar is Willem" (1972) als Willem Bever.

Liedjes uit de Fabeltjeskrant (1969).