Het ondergronds orkest: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 18: | Regel 18: | ||
''Het Ondergronds Orkest'' is een documentaire van Heddy Honigmann over straatmuzikanten die in ballingschap op straat en in de metrohallen van Parijs door middel van de muziek proberen te overleven. Het is een documentaire over de levens van deze musici, de verhalen die ze te vertellen hebben, de dingen die ze hebben meegemaakt en die ze meemaken. Maar de documentaire raakt ook vele andere thema's aan zoals armoede, racisme, Frankrijk's binnenlands beleid omtrent politieke vluchtelingen, dakloosheid, werkloosheid en segregatie tussen klasse en culturen. In dat opzicht heeft de documentaire ook een kritische ondertoon die echter nergens expliciet wordt uitgedragen. | ''Het Ondergronds Orkest'' is een documentaire van Heddy Honigmann over straatmuzikanten die in ballingschap op straat en in de metrohallen van Parijs door middel van de muziek proberen te overleven. Het is een documentaire over de levens van deze musici, de verhalen die ze te vertellen hebben, de dingen die ze hebben meegemaakt en die ze meemaken. Maar de documentaire raakt ook vele andere thema's aan zoals armoede, racisme, Frankrijk's binnenlands beleid omtrent politieke vluchtelingen, dakloosheid, werkloosheid en segregatie tussen klasse en culturen. In dat opzicht heeft de documentaire ook een kritische ondertoon die echter nergens expliciet wordt uitgedragen. | ||
Het Ondergronds Orkest | Het Ondergronds Orkest bevindt zich in wat Mario Guacarán (een Venezolaanse harpist) de "Nationale Muziekacademie van Parijs" noemt, de metrohallen zijn volgens hem "de ingewanden van de academie". | ||
===Achtergrondinformatie=== | ===Achtergrondinformatie=== | ||
'''Kort over Honigmann''' | '''Kort over Honigmann''' | ||
| Regel 34: | Regel 34: | ||
in beeld | geen gebruik van namen in beeld | ||
en | leven zoals het is | ||
vragen en antwoorden | |||
2x al aangehouden voor | 2x al aangehouden voor | ||
| Regel 62: | Regel 59: | ||
musici uit alle werelddelen | musici uit alle werelddelen | ||
zeer aparte verhalen | zeer aparte verhalen | ||
Ik wil sterven in de muziek. | Ik wil sterven in de muziek. | ||
Romantische idealen van muziekanten | Romantische idealen van muziekanten | ||
kunstenaars | kunstenaars | ||
Tot zeer professioneel uitgevoerde | Tot zeer professioneel uitgevoerde | ||
vietnam, china, | vietnam, china, | ||
| Regel 77: | Regel 69: | ||
algerije, sarajevo, argentinië | algerije, sarajevo, argentinië | ||
| Regel 90: | Regel 79: | ||
land twee en een half jaar heeft vastgezeten | land twee en een half jaar heeft vastgezeten | ||
en gemarteld is. | en gemarteld is. | ||
| Regel 128: | Regel 113: | ||
Zendgemachtigde: [[VPRO]] | Zendgemachtigde: [[VPRO]] | ||
Deze film kwam tot stand met steun van het Nederlands Fonds voor de Film, het Coproduktiefonds Binnenlandse Omroepen en het Stimuleringsfonds Nederlandse Culturele Omroepproducties. | |||
---- | ---- | ||
Versie van 9 okt 2008 10:20
| Periode | 29-08-1999 |
| Beschikbaar in archief | Beeld en Geluid |
| Genre | Documentaire |
| Decennia | 1990-1999 |
| Lengte | 110' |
| Medium | televisie |
| Externe info | Heddy Honigmann |
Beschrijving
Het Ondergronds Orkest is een documentaire van Heddy Honigmann over straatmuzikanten die in ballingschap op straat en in de metrohallen van Parijs door middel van de muziek proberen te overleven. Het is een documentaire over de levens van deze musici, de verhalen die ze te vertellen hebben, de dingen die ze hebben meegemaakt en die ze meemaken. Maar de documentaire raakt ook vele andere thema's aan zoals armoede, racisme, Frankrijk's binnenlands beleid omtrent politieke vluchtelingen, dakloosheid, werkloosheid en segregatie tussen klasse en culturen. In dat opzicht heeft de documentaire ook een kritische ondertoon die echter nergens expliciet wordt uitgedragen. Het Ondergronds Orkest bevindt zich in wat Mario Guacarán (een Venezolaanse harpist) de "Nationale Muziekacademie van Parijs" noemt, de metrohallen zijn volgens hem "de ingewanden van de academie".
Achtergrondinformatie
Kort over Honigmann
"Zoals in de meeste films van Honigmann - zelf uit Lima afkomstig en zeker sinds Metaal en melancholie (1993) een van Nederlands belangrijkste documentairemakers - wordt de gruwel niet regelrecht als gruwel gepresenteerd. De empathie van Honigmann met haar personages - liefde bijna - spat van het scherm, waardoor de film iets luchtigs en vrolijks krijgt en de boodschap extra hard aankomt. " NRC Handelsblad, 26 September 2008 Bedelen voldoet niet meer; De haat-liefdeverhouding van Heddy Honigmann tot haar geboortestad Lima BYLINE: Raymond van den Boogaard SECTION: CULTUREEL SUPPLEMENT; Blz. 6-7
geen gebruik van namen in beeld leven zoals het is vragen en antwoorden
2x al aangehouden voor
filmen in metro
(2e keer: volgende keer
bak in)
zoals een gekleurde muzikant in een interview zegt: "ik weet zeker dat wij met ons muziek alle tegenstellingen overbruggen."
Zelfs Roemeense families die voor een aantal maanden naar Frankrijk komen om muziek te maken om daar in Romenië van te kunnen leven.
neo-nomaden musici uit alle werelddelen zeer aparte verhalen
Ik wil sterven in de muziek. Romantische idealen van muziekanten kunstenaars Tot zeer professioneel uitgevoerde
vietnam, china, romenië, iran, venezuela algerije, sarajevo, argentinië
"No se puede tocar la piano, si no le tiene la corazon generoso, abierto para explicar cosas."
"Je kan geen piano spelen als je niet naar het leven lacht." zegt een Argentijn die in zijn land twee en een half jaar heeft vastgezeten en gemarteld is.
Makers
Regie: Heddy Honingmann [1]
Producent: Pieter van Huystee
Research & Scenario: Heddy Honingmann, Nosh van der Lely
Camera: Eric Giuchard
Geluid: Piotr van Dijk
Montage: Mario Steenbergen
Geluidsmontage/mixage: Hugo Dijkstal
Mixage/Assistentie: Wim Post
Productieleiding: Manuela Hartsuyker
Uitvoerend producent: Hetty Krapels
Bureau-productie: Sylvia Baan, Suus Ruis, Carine Eijsbouts (VPRO)
Distributie: Cinemien
Zendgemachtigde: VPRO
Deze film kwam tot stand met steun van het Nederlands Fonds voor de Film, het Coproduktiefonds Binnenlandse Omroepen en het Stimuleringsfonds Nederlandse Culturele Omroepproducties.
