Identity: verschil tussen versies
(Nieuwe pagina aangemaakt met '{{ Infobox Productie | periode = 1971 | archief_link = [http://zoeken.beeldengeluid.nl/internet/index.aspx?ChapterID=1164&searchText=Bel%20Babylon Beeld en Geluid] | m...') |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
{{ Infobox Productie | {{ Infobox Productie | ||
| periode = 1971 | | periode = 1971 | ||
| archief_link = | | archief_link = niet beschikbaar | ||
| makers = [[#Makers|Makers]] | | makers = [[#Makers|Makers]] | ||
| achtergrond_info = | | achtergrond_info = | ||
Versie van 14 apr 2010 15:36
| Periode | 1971 |
| Beschikbaar in archief | niet beschikbaar |
| Genre | documentaire |
| Decennia | 1970-1979 |
| Lengte | 35' |
| Medium | televisie |
Beschrijving
Een film over de reclame en in het bijzonder de reclameman, met al zijn onzekerheden en twijfels. Het betreft een gespeelde documentaire die de kijker voordien vooral kende van de Duitse televisie. Dit spelen gebeurd door niet acteurs waardoor de scheiding tussen fictie en non fictie vervaagd. De film werd oorspronkelijk in opdracht gemaakt voor het genootschap van reclame, maar deze trokken zich terug toen zij de eerste voorbeelden van de film te zien kregen. Uiteindelijk is de film met hulp van een andere geldschieter toch gerealiseerd en is een kritische blik op de reclame weredl van deze tijd geworden.
Makers
Regie Jan Vrijman
Camera Mat van Hensbergen
Achtergrondinformatie
Media historicus Bert Hogenkamp bespreekt de film in zijn Direct Cinema: maar soepel en met mate uit 2006. "Jan Vrijmans Identity (1971) werd door tijdgenoten aangeduid als een ‘pseudo-documentaire’ – het begrip fake was toen nog niet in zwang. In deze film van een half uur was te zien hoe een televisiereporter een reportage over een reclamebureau maakte. Met behulp van Mat van Hensbergen – de juiste man voor deze film gezien het soort Direct Cinema-achtige documentaires waar hij bij betrokken was geweest – en overtuigende lekenacteurs als HP-redacteur Miel van Konijnburg en mediasocioloog Peter Hofstede wist Vrijman het idee van het ‘direct erbij zijn’ goed over te brengen. Het was duidelijk dat het grensgebied tussen feit en fictie voor cineasten nog veel mogelijkheden bood."
