Harde noten: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 17: | Regel 17: | ||
In dit spelprogramma gaan twee teams de strijd met elkaar aan. Twee panels van klassieke musici moeten vragen over klassieke muziek beantwoorden. Dit gebeurt aan de hand van archiefmateriaal en live pianomuziek. Daarnaast is er een kijkersvraag. In het eerste seizoen is [[Roberta Alexander]] één van de vaste panelleden. | In dit spelprogramma gaan twee teams de strijd met elkaar aan. Twee panels van klassieke musici moeten vragen over klassieke muziek beantwoorden. Dit gebeurt aan de hand van archiefmateriaal en live pianomuziek. Daarnaast is er een kijkersvraag. In het eerste seizoen is [[Roberta Alexander]] één van de vaste panelleden. | ||
In één van de eerste seizoenen | In één van de eerste seizoenen is er een vast onderdeel waarin een deelnemer op de goede momenten op een hotelbel moest slaan als in 'The Typewriter' van Leroy Anderson het belletje klinkt. Presentator [[Roeland Kooijmans]] doet dit altijd feilloos voor en aan het eind - wanneer je het belletje zou verwachten maar het niet komt - spreekt hij de woorden: "Niet nu... ook niet nu... maar nu!" Later wordt aan deze opdracht een güiro (rasp) toegevoegd. Met dit instrument moet het terugduwen van de wagen nagebootst worden, wat meestal, zij het niet altijd, na het belletje kwomt. | ||
In een ander onderdeel | In een ander onderdeel moeten de kandidaten op het gehoor een topmuzikant herkennen die hetzelfde instrument bespeelt als de kandidaat. Aan de kijker wordt een fragment getoond, maar de kandidaat hoort alleen de muziek. Vaak weten de kandidaten aan de techniek, kwaliteit of andere kenmerken de muzikant daadwerkelijk te herkennen. | ||
In latere seizoenen wordt 'de medley' een vast onderdeel. Joop Stokkermans speelt op de piano achter elkaar korte fragmenten uit klassieke stukken, die de kandidaten moeten herkennen. | In latere seizoenen wordt 'de medley' een vast onderdeel. Joop Stokkermans speelt op de piano achter elkaar korte fragmenten uit klassieke stukken, die de kandidaten moeten herkennen. | ||
Versie van 11 jun 2010 07:17
| Periode | 1998-2003 |
| Beschikbaar in archief | Beeld en Geluid |
| Genre | Spelprogramma |
| Decennia | 1990-1999, 2000-2009 |
| Lengte | 29'00 |
| Medium | televisie |
_titel.jpg)
.jpg)
Beschrijving
In dit spelprogramma gaan twee teams de strijd met elkaar aan. Twee panels van klassieke musici moeten vragen over klassieke muziek beantwoorden. Dit gebeurt aan de hand van archiefmateriaal en live pianomuziek. Daarnaast is er een kijkersvraag. In het eerste seizoen is Roberta Alexander één van de vaste panelleden.
In één van de eerste seizoenen is er een vast onderdeel waarin een deelnemer op de goede momenten op een hotelbel moest slaan als in 'The Typewriter' van Leroy Anderson het belletje klinkt. Presentator Roeland Kooijmans doet dit altijd feilloos voor en aan het eind - wanneer je het belletje zou verwachten maar het niet komt - spreekt hij de woorden: "Niet nu... ook niet nu... maar nu!" Later wordt aan deze opdracht een güiro (rasp) toegevoegd. Met dit instrument moet het terugduwen van de wagen nagebootst worden, wat meestal, zij het niet altijd, na het belletje kwomt. In een ander onderdeel moeten de kandidaten op het gehoor een topmuzikant herkennen die hetzelfde instrument bespeelt als de kandidaat. Aan de kijker wordt een fragment getoond, maar de kandidaat hoort alleen de muziek. Vaak weten de kandidaten aan de techniek, kwaliteit of andere kenmerken de muzikant daadwerkelijk te herkennen.
In latere seizoenen wordt 'de medley' een vast onderdeel. Joop Stokkermans speelt op de piano achter elkaar korte fragmenten uit klassieke stukken, die de kandidaten moeten herkennen.
Makers
Presentatie Roeland Kooijmans (1998-2003)
Productie Gwenoele Trapman (1998), Anja Zegwaard (1998,2003), Ronald Kok (2000)
Productieleiding Anja Zegwaard (2002)
Regie Loek Marreck (1998), Ron Kroon (2000), Marco van der Spek (2000-2003)
Redactie Joop Stokkermans (2000)
Eindredactie Corine Haitjema (2002-2003)
Samenstelling Joost Galema (1998)
