Trade Mark 2010: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 18: | Regel 18: | ||
===Beschrijving=== | ===Beschrijving=== | ||
De documentaire | De documentaire ''Trade Mark 2010'' belicht de schaduwkant van het wereldkampioenschap voetbal 2010. Zij doorbreken hiermee het vertekende beeld dat door de media wordt gegeven: dat het WK één groot feest is voor alle deelnemende landen en voor het gastland ''Zuid-Afrika''. Het WK wordt gepresenteerd als een strategie om de armoede te bestrijden en te zorgen voor economische groei. Er wordt onderzocht of de bevolking ook profiteert van de investeringen die worden gedaan in het toernooi. Zoals in de documentaire te zien is, blijkt dit niet het geval. Er komen mensen aan het woord die allemaal één ding gemeen hebben en dat is dat ze allemaal kleine ondernemers zijn die te maken hebben met de strenge contracten en reglementen van de FIFA. De wereldvoetbalorganisatie beheert namelijk de complete inkomstenketen van het toernooi. Alleen de dure investeringen zijn voor het gastland. Daarnaast is de extra werkgelegenheid die het WK biedt ook maar van korte duur. De documentaire laat dus zien dat het WK op de langere termijn weinig oplevert voor de bevolking van ''Zuid-Afrika''. | ||
===Makers=== | ===Makers=== | ||
| Regel 39: | Regel 39: | ||
===Achtergrondinformatie=== | ===Achtergrondinformatie=== | ||
''Trade mark 2010'' is de eerste aflevering uit een serie van vier uitzendingen rond het thema | ''Trade mark 2010'' is de eerste aflevering uit een serie van vier uitzendingen rond het thema ''Heilige huisjes''. Met de uitzendingen rond dit thema loopt'' [[Tegenlicht]]'' vooruit op de publicatie van het rapport van de ''WRR'' over het nut van ontwikkelingssamenwerking. Ze behandelen daarbij een aantal ‘heilige huisjes’, namelijk de opvattingen dat het westerse model voor Oeganda de beste oplossing is, dat het WK voor economische en sociale vooruitgang zal zorgen in Zuid-Afrika en dat ontwikkelingshulp nodig is om de armoede op het Afrikaanse continent te bestrijden. Men toetst deze opvattingen aan de realiteit en in ''Trade mark 2010'' zien we dus dat de heersende opvatting over het WK niet juist is. | ||
---- | ---- | ||
Huidige versie van 10 nov 2010 om 12:17
| Periode | 2009 |
| Beschikbaar in archief | Trade Mark 2010 |
| Genre | documentaire |
| Decennia | 2000-2009 |
| Lengte | 51'33" |
| Medium | televisie |
Beschrijving
De documentaire Trade Mark 2010 belicht de schaduwkant van het wereldkampioenschap voetbal 2010. Zij doorbreken hiermee het vertekende beeld dat door de media wordt gegeven: dat het WK één groot feest is voor alle deelnemende landen en voor het gastland Zuid-Afrika. Het WK wordt gepresenteerd als een strategie om de armoede te bestrijden en te zorgen voor economische groei. Er wordt onderzocht of de bevolking ook profiteert van de investeringen die worden gedaan in het toernooi. Zoals in de documentaire te zien is, blijkt dit niet het geval. Er komen mensen aan het woord die allemaal één ding gemeen hebben en dat is dat ze allemaal kleine ondernemers zijn die te maken hebben met de strenge contracten en reglementen van de FIFA. De wereldvoetbalorganisatie beheert namelijk de complete inkomstenketen van het toernooi. Alleen de dure investeringen zijn voor het gastland. Daarnaast is de extra werkgelegenheid die het WK biedt ook maar van korte duur. De documentaire laat dus zien dat het WK op de langere termijn weinig oplevert voor de bevolking van Zuid-Afrika.
Makers
Regie Rudi Boon, Stefano Bertacchini
Research Karen Schoonbee, Gerko Wessel
Camera Stefano Bertacchini, Karen Schoonbee
Geluid Jabu Msomi, Musa Radebe, Zahir Isaacs
Montage Arno Ouwejan, Stefano Bertacchini
Productie Ymke Kreiken, Pepijn Boonstra
Eindredactie Jos de Putter, Henneke Hagen
Achtergrondinformatie
Trade mark 2010 is de eerste aflevering uit een serie van vier uitzendingen rond het thema Heilige huisjes. Met de uitzendingen rond dit thema loopt Tegenlicht vooruit op de publicatie van het rapport van de WRR over het nut van ontwikkelingssamenwerking. Ze behandelen daarbij een aantal ‘heilige huisjes’, namelijk de opvattingen dat het westerse model voor Oeganda de beste oplossing is, dat het WK voor economische en sociale vooruitgang zal zorgen in Zuid-Afrika en dat ontwikkelingshulp nodig is om de armoede op het Afrikaanse continent te bestrijden. Men toetst deze opvattingen aan de realiteit en in Trade mark 2010 zien we dus dat de heersende opvatting over het WK niet juist is.
