Quadrofonie

Quadrofonie De meest gebruikte manier om muziek te beluisteren is de stereoweergave. Er is een kanaal links en een kanaal rechts. Deze vorm van weergave is een grote verbetering van het luistergenot na het mono tijdperk. Om een nog meer ruimtelijk geluidsbeeld te krijgen is de quadrofonie uitgevonden. De muziek wordt via vier luidsprekers weergegeven, links voor, rechts voor, links achter en rechts achter. Wanneer men naar een concert luistert in de zaal zal een deel van het geluid immers ook van achter klinken omdat de gehele ruimte met geluid gevuld is. Voor de luidsprekers die zich achter de luisteraar bevinden wordt een aparte versterker gebruikt. Ook kan een versterker worden gebruikt die in staat is vier kanalen gescheiden te besturen. Muziekdragers, zoals de elpee of band worden met vier verschillende kanalen opgenomen. Voor het afspelen is dan een aangepaste aftasttechniek nodig die de vier kanalen gescheiden aan de vier versterkers toevoert. Het versterkte signaal gaat vervolgens naar de vier verschillende luidsprekers. Het effect van deze techniek is dat het geluid zich overal om de luisteraar heen bevindt. Het woord dat dit mooi weergeeft is het Engelse ‘surround sound’. Een heel wat minder prijzige vorm van ruimtelijk geluid is deze: Tussen de “hete” kant van de beide luidsprekeruitgangen van een stereoversterker verbindt men één of twee luidsprekers in serie. Deze luidsprekers reageren op het verschil in spanning tussen het linker- en het rechter kanaal. Dit betekent dat de achterluidsprekers een geluid voortbrengen dat in tegenfase is met het hoofdsignaal. Het effect is verrassend. Past men dit toe in de auto, twee hoofdluidsprekers in de portieren en één luidspreker op de hoedenplank dan lijkt de auto tien maal meer ruimte te hebben en de muziek golft door de auto. Het moge duidelijk zijn dat dit effect alleen optreedt wanneer een stereosignaal wordt beluisterd. Wordt een programma in mono beluisterd dan zijn de signalen links en rechts gelijk en zwijgt de derde speaker stil.