Paul Staudenmaijer

Paul Staudenmaijer

Naam	Fredrikus Wilhelmus Paulus Staudenmaijer
Geboren	Hilversum, 14 juli 1938
Functies	redacteur, presentator
Bekend van	Voer voor vogels, Duizendschoon, Wat heet beter, Sprekershoek, Horizon
Periode actief	1969-1988
Werkt samen met	Wil van Neerven, Joost Tholens, Maarten Schmidt, Ingrid Drissen
Gallery	Gallery
Oeuvre van Paul Staudenmaijer

Paul Staudenmaijer brengt zijn jeugd door in de buurt van Hilversum. Op zijn twintigste besluit hij de wijde wereld in te trekken. Hij verblijft vijf jaar in Nigeria en vijf jaar in Brazilië. Wanneer hij in 1969 terugkeert naar Nederland ervaart hij een behoorlijke cultuurshock: veel normen en waarden zijn veranderd in de jaren zestig. Het duurt dan ook even voor hij zijn draai weer vindt. Daar komt verandering in wanneer hij reageert op een advertentie van de VARA.

Freelancer bij verschillende omroepen

Op de Heuvellaan in Hilversum doet Staudenmaijer naast vele anderen een stemtest. Samen met Joop Brussee wordt hij aangenomen voor het zaterdagmiddagprogramma Artistieke staalkaart. Staudenmaijer verzorgt de presentatie en maakt items op locatie. Hij wordt in deze tijd gecoacht door Jaap Brand.

In 1971 komt Staudenmaijer op een feestje Aad van den Heuvel tegen die hem vertelt dat de KRO op zoek is naar een redacteur bij Kruispunt. Zijn tegenargument dat hij niet meer katholiek is wordt van tafel geveegd en de overstap wordt gemaakt. De toenmalige directeur van de KRO-radio Ben Brans heeft wel bezwaar tegen Staudenmaijers bijdragen aan het alternatieve cultuurtijdschrift Gandalf. Zijn collega redacteurs komen echter voor hem op en hij mag blijven.

Staudenmaijer wordt in 1973 door Wil van Neerven gevraagd voor het nieuwe radioprogramma Voer voor vogels. Op dit ludieke programma, waarin vaak de grenzen worden opgezocht, kijkt Staudenmaijer met veel genoegen terug. Ook beleeft hij veel plezier aan de televisieserie Mijl op zeven, een initiatief van Joost Tholens. Een keer per maand wordt dit zondagavondprogramma uitgezonden waarin de makers in een opgeknapte patatwagen op stap gaan door de Nederlandse provincies. Samen met Wil van Neerven doet hij de presentatie, maar Staudenmaijer verzorgt ook de items. Voor zijn research stapt hij de plaatselijke kroeg in en praat met de aanwezigen. Zo komt hij al gauw aan de leukste plaatselijke onderwerpen, bijvoorbeeld een dansschool voor boeren. Vervolgens gaat de hele ploeg met cameraman Maarten Schmidt op pad om er een item van te maken. De opzet is om alles te laten zien zoals het is, zonder veel commentaar. Staudenmaijer is bijzonder teleurgesteld als deze programma’s worden opgedoekt. Hij beschouwt het als een nadeel van het freelance werk dat je dit soort dingen kan overkomen. Daar staat tegenover dat hij vrij is om overal werk aan te nemen. Zo verslaat hij in 1974 vanuit Portugal de Anjerrevolutie voor KRO’s Echo. Dankzij een goede tip komt hij samen met een collega nog net het land binnen voordat de grenzen worden gesloten en de revolutie zich voltrekt. Als enige buitenlandse journalisten maken zij de uitzinnige feeststemming in Lissabon mee en weten ze majoor Otelo Saraiva de Carvalho, de revolutieleider, te interviewen. Ook de daaropvolgende presidentiële verkiezingscampagnes in 1976 verslaat Staudenmaijer, ditmaal voor Veronica. Daarbij slaagt hij erin de uiteindelijke winnaar, António Ramalho Eanes, te interviewen.

Na de beëindiging van Voer voor vogels gaat Staudenmaijer met Joost Tholens documentaires maken. Ook in dit werk komt zijn voorliefde voor opvallende en bijzondere onderwerpen naar voren. Zo volgt een documentaire een 65-jarige vrouw die een facelift krijgt. Tijdens de operatie wordt ze nog geïnterviewd. De grenzen opzoeken doet Staudenmaijer graag. In 1977 vraagt Kees Boomkens hem voor de presentatie van het KRO-programma Wat heet beter, over alternatieve geneeswijzen. Ook keert hij in 1977 even terug bij de VARA voor Ellen Blazers praatprogramma over kunst, Duizendschoon, dat hij presenteert samen met Frieda van Mondfrans.

Bij de NOS

Vanaf eind jaren zeventig gaat Staudenmaijer veelal bij de NOS aan de slag. Van 1979 tot en met 1983 presenteert hij het wetenschappelijk programma Horizon, vanaf 1981 samen met Ingrid Drissen. Daarnaast is hij eindredacteur van Sprekershoek waarin kijkers aan het woord komen over zaken waar ze zich mee bezighouden. In 1982 presenteert Staudenmaijer het NOS 3-dimensionaal experiment, waarvoor via diverse kanalen brilletjes over het hele land zijn verspreid zodat de kijkers deze eerste 3D-televisie uitzending kunnen ervaren. Een ander eenmalig programma is Ons NOS-programma (1984), waarin diverse prominenten vertellen waarom de NOS bepaalde producties moet blijven uitzenden. Hiervoor verzorgt Staudenmaijer de eindredactie. In 1985 komt er een einde aan zijn werk bij de NOS. In 1988 komt er toch nog een kort vervolg op zijn televisiewerk. Jan Rodenburg en Gerard van der Wulp vragen hem om het half elf Journaal te presenteren tijdens het zwangerschapsverlof van Pia Dijkstra. Hij presenteert in die periode ook zo nu en dan het Journaal van acht uur.

Na de omroep

Begin jaren tachtig is Staudenmaijer steeds meer buiten de omroep aan het kijken naar werk. Hij werkt voor een aantal reclamebureaus, waaronder Prad waar hij scenario’s bedenkt voor spotjes van Douwe Egberts koffie. Dit werk weet hij steeds verder uit te breiden tot hij samen met Daan Fröger een eigen bedrijf, Fröger & Staudenmaijer Bedrijfscommunicatie, begint. Ze krijgen een aantal opdrachten voor het bedrijfsleven en de overheid, waaronder de Heineken tentoonstelling op de Stadhouderskade in Amsterdam. Zakelijk gaat het echter niet voor de wind en in 1992 gaat het bedrijf failliet. Staudenmaijer richt daarna een eigen communicatiebedrijfje op waarmee hij tot 1995 actief is. In dat jaar wordt hij op een dag door collega’s bewusteloos aangetroffen. Zijn geheugen is hij tijdelijk kwijt en er wordt onterecht acute Alzheimer als diagnose gesteld. Hoewel hij volledig is hersteld doet hij het sindsdien rustiger aan. Hij houdt zich bezig met tuinieren en vanuit Vluchtelingenwerk geeft hij Nederlandse les aan nieuwe inwoners van ons land, wat hij leuk en dankbaar werk vindt.