Jonne Severijn: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 23: | Regel 23: | ||
Met een diploma op zak begint Severijn als cameraman bij Universal Video in Brussel. Als dat bedrijf binnen een jaar ten onder gaat aan een te avontuurlijke bedrijfsvoering, wordt hij voorlichtingsambtenaar op het ministerie van Buitenlandse Zaken (Directie Culturele Samenwerking en Voorlichting Buitenland, bureau Film, Radio en TV). Hij ziet die baan als een tijdelijke overbrugging, maar het werk blijkt veel leuker en gevarieerder dan hij had gedacht; hij blijft er 6 jaar. | Met een diploma op zak begint Severijn als cameraman bij Universal Video in Brussel. Als dat bedrijf binnen een jaar ten onder gaat aan een te avontuurlijke bedrijfsvoering, wordt hij voorlichtingsambtenaar op het ministerie van Buitenlandse Zaken (Directie Culturele Samenwerking en Voorlichting Buitenland, bureau Film, Radio en TV). Hij ziet die baan als een tijdelijke overbrugging, maar het werk blijkt veel leuker en gevarieerder dan hij had gedacht; hij blijft er 6 jaar. | ||
Toch kruipt het bloed waar het niet gaan kan | Toch kruipt het bloed waar het niet gaan kan. Naast zijn werkzaamheden als ambtenaar begint hij documentaire opdracht-scenario's te schrijven. In 1968 maakt hij in zijn vrije tijd de korte speelfilm ''[[Sort seven]]''. De film wordt warm ontvangen: er is een vertoning in Cannes en de film wint een Italiaanse EEG-filmprijs. Als zijn volgende productie ''[[Adventures in perception]]'', een film over het werk van M.C. Esher, wordt genomineerd voor een Oscar overweegt Jonne de overstap te naar filmmaken. | ||
In 1970 doet hij zijn stropdas af en vestigt zich als zelfstandig scenario-schrijver en regisseur. In eerste instantie maakt Jonne vooral documentaires en opdrachtfilms. Het maken van kunstportretten wordt al snel één van zijn specialiteiten. Meer belangrijke ervaring doet hij op als de rechterhand van René van Nie. Als scenario-adviseur, scripteditor en montage-adviseur is hij zo betrokken bij ''[[Kind van de zon]]'' en ''[[Een stille liefde]]''. | In 1970 doet hij zijn stropdas af en vestigt zich als zelfstandig scenario-schrijver en regisseur. In eerste instantie maakt Jonne vooral documentaires en opdrachtfilms. Het maken van kunstportretten wordt al snel één van zijn specialiteiten. Meer belangrijke ervaring doet hij op als de rechterhand van René van Nie. Als scenario-adviseur, scripteditor en montage-adviseur is hij zo betrokken bij ''[[Kind van de zon]]'' en ''[[Een stille liefde]]''. | ||
Versie van 23 apr 2009 09:38
| Naam | Jonne Severijn |
| Geboren | Utrecht, 29-01-1939 |
| Functies | cameraman, regisseur, producent |
| Bekend van | Hartenvrouw, Short seven, Een gat in de tijd, Wonen; zelfstandig wonen voor gehandicapten, Beeldspraak, Sil de Strandjutter, Land van Rama |
| Periode actief | 1963-heden |
| Werkt samen met | Wim Verstappen, Kees Hin, Pieter Verhoeff |
Jonne Severijn in de media Oeuvre Jonne Severijn | |
Documentaire en drama zijn de rode draad in de carrière van Jonne Severijn. Maatschappelijke onderwerpen staan hierin meestal centraal. Hij is niet iemand die houdt van kunstzinnige onnavolgbare creaties. Hij houdt er echter wel van iets toe te voegen aan het in zijn ogen gebrekkige Nederlandse televisiedrasma.
Na het gymnasium van het Chr. Lyceum in Zeist te hebben doorlopen begint Jonne aan de Nederlandse Filmacademie. In 1963 studeert hij af met de film Hartenvrouw, 10, die hij maakt met Wim Verstappen. In zijn eindexamenjaar is overigens meer talent te vinden: in hetzelfde examenjaar zitten ook Pim de la Parra en Nouschka van Brakel.
Met een diploma op zak begint Severijn als cameraman bij Universal Video in Brussel. Als dat bedrijf binnen een jaar ten onder gaat aan een te avontuurlijke bedrijfsvoering, wordt hij voorlichtingsambtenaar op het ministerie van Buitenlandse Zaken (Directie Culturele Samenwerking en Voorlichting Buitenland, bureau Film, Radio en TV). Hij ziet die baan als een tijdelijke overbrugging, maar het werk blijkt veel leuker en gevarieerder dan hij had gedacht; hij blijft er 6 jaar.
Toch kruipt het bloed waar het niet gaan kan. Naast zijn werkzaamheden als ambtenaar begint hij documentaire opdracht-scenario's te schrijven. In 1968 maakt hij in zijn vrije tijd de korte speelfilm Sort seven. De film wordt warm ontvangen: er is een vertoning in Cannes en de film wint een Italiaanse EEG-filmprijs. Als zijn volgende productie Adventures in perception, een film over het werk van M.C. Esher, wordt genomineerd voor een Oscar overweegt Jonne de overstap te naar filmmaken.
In 1970 doet hij zijn stropdas af en vestigt zich als zelfstandig scenario-schrijver en regisseur. In eerste instantie maakt Jonne vooral documentaires en opdrachtfilms. Het maken van kunstportretten wordt al snel één van zijn specialiteiten. Meer belangrijke ervaring doet hij op als de rechterhand van René van Nie. Als scenario-adviseur, scripteditor en montage-adviseur is hij zo betrokken bij Kind van de zon en Een stille liefde.
In 1974 start een ongeveer tien jaar durende verbintenis met het kunstprogramma Beeldspraak van de NOS, waarvan hij een van de redacteuren wordt. Onder zijn collega’s bevinden zich onder andere Kees Hin, K. Schippers en Pieter Verhoeff. Voor de NOS werkt Jonne aan diverse projecten, uiteenlopend van drama tot documentaires. Zo werkt hij mee aan Dodenakker, Het korte spel en Luisterpost.
In de jaren '80 werkt Jonne aan verschillende plannen voor speelfims. Na de geflopte film Blonde Dolly richt hij zich echter weer op documentaire en drama. Severijn krabbelt in de jaren '90 weer op met producties voor diverse omroepen. Hij maakt o.a. de 9-delige documentaire serie Boeren voor de EO en schrijft hij met Rogier Proper de scenario's voor de NOS dramaserie Bruin goud.
In 2000 komt de OHM op zijn pad. Voor de omroep werkt aan diverse dramaseries en filmt verschillende keren op locatie. Zo is hij werkzaam in Suriname voor Land van Rama en te vinden in India voor Upanishads.
