Willem Nijholt: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 19: | Regel 19: | ||
Theatercoryfee Willem Nijholt spreekt al sinds zijn jeugd vol lof over de glamoureuze Amerikaanse showfilms. Zijn moeders passie voor muziek en dans hebben hier ongetwijfeld aan bijgedragen. Shirley Temple, Gene Kelly en Frank Sinatra zijn zomaar wat namen die de liefde voor tapdansen bij Nijholt hebben aangewakkerd. Zijn passie voor dansen, zingen en acteren uit zich in meerdere disciplines, want behalve in toneelstukken is hij te zien in vele musicals, films en televisieseries. | Theatercoryfee Willem Nijholt spreekt al sinds zijn jeugd vol lof over de glamoureuze Amerikaanse showfilms. Zijn moeders passie voor muziek en dans hebben hier ongetwijfeld aan bijgedragen. Shirley Temple, Gene Kelly en Frank Sinatra zijn zomaar wat namen die de liefde voor tapdansen bij Nijholt hebben aangewakkerd. Zijn passie voor dansen, zingen en acteren uit zich in meerdere disciplines, want behalve in toneelstukken is hij te zien in vele musicals, films en televisieseries. | ||
Willem Nijholt wordt geboren als zoon van een KNIL-instructeur en groeit op in Nederlands-Indië. Vanaf zijn achtste volgt een zwarte periode: drie jaar lang moet hij de ontberingen van Japanse interneringskampen doorstaan. Het gezin verhuist na de Tweede Wereldoorlog naar Nederland, waar Nijholt aan de HBS begint in Nijmegen. Vanwege slechte resultaten heeft hij de HBS | Willem Nijholt wordt geboren als zoon van een KNIL-instructeur en groeit op in Nederlands-Indië. Vanaf zijn achtste volgt een zwarte periode: drie jaar lang moet hij de ontberingen van Japanse interneringskampen doorstaan. Het gezin verhuist na de Tweede Wereldoorlog naar Nederland, waar Nijholt aan de HBS begint in Nijmegen. Vanwege slechte resultaten heeft hij de HBS vroegtijdig verlaten. Op zijn zeventiende besluit Nijholt zich bij de marine aan te melden, maar ook dit blijkt geen goede keuze. | ||
Wanneer hij vijf jaar later auditie doet voor de Amsterdamse Toneelschool, ziet zijn toekomst er een stuk rooskleuriger uit. In 1960 slaagt hij erin zijn diploma te behalen, waarna hij (mede dankzij [[Ton Lutz]], een van zijn docenten aan de Toneelschool) zijn debuut maakt bij de Werkgroep Rotterdams Theater. Initiatiefnemers [[Hans Boswinkel]] en [[Hans Croiset]] willen hiermee jonge acteurs de gelegenheid bieden om met een repertoire naar keuze de planken te betreden. Nijholt debuteert met de voorstelling ''De Gelijkbenigen'' en in 1961 volgt ''Irma La Douce''. | |||
Halverwege de jaren zestig maakt Nijholt de overstap naar toneelgezelschap De Nederlandse Comedie. Ondertussen is hij ook bezig met televisieproducties. | |||
De meermalen bekroonde Nijholt schittert in de meest uiteenlopende rollen: van doldwaze personages als Koen de Graaf in de jeugdserie ''[[Oebele]]'' tot serieuze vertolkingen in bijvoorbeeld het kwaliteitsdrama ''[[Bij nader inzien]]''. Ook het feit dat hij zowel producties voor volwassen als voor jongeren op zijn naam heeft staan, getuigt van een veelzijdig talent. | |||
Inmiddels staat Nijholt al een half decennium in de schijnwerpers. Aan het begin van zijn carrière werkt hij vooral samen met [[Wim Sonneveld]] en [[Conny Stuart]]. | |||
===Prijzen en onderscheidingen=== | |||
Tweede prijs op het ICC Concours, cabaretwedstrijd voor beginnend talent (1963) | |||
[[Johan Kaart Prijs]], onderscheiding voor zijn rol in de musical ''Foxtrot'' (1977) | |||
[[Edison Award]] voor het album ''Foxtrot'' (1978) | |||
Vriendprijs, uitgereikt door de Vereniging Vrienden van de Haagse Comedie (1982) | |||
[[Gouden Kalf]] voor beste acteur in ''[[Havinck]]'' (1987) | |||
[[Paul Steenbergen-penning]] (1989) | |||
[[Edison Award]] voor het album ''Cabaret'' (1990) | |||
Onderscheiding tot Officier in de orde van Oranje-Nassau (1994) | |||
[[Gouden Harp]] (1998) | |||
[[Cubus Oeuvre Award]] vanwege zijn grote verdiensten voor de Nederlandse musical (2000) | |||
===Discografie=== | |||
LP ''Oebele is hupsakee'' (1970) | |||
LP ''Wim Sonneveld met Willem Nijholt en Corry van Gorp'' (1971) | |||
LP ''Willem Nijholt'' (1975) | |||
LP ''Foxtrot'' (1977) | |||
CD ''Miss Saigon: Originele Nederlandse versie'' (1997) | |||
CD ''Nooit verloren: Willem Nijholt zingt (met) Frans Ehlhart'' (1997) | |||
CD ''Portret Willem Nijholt'' (1998) | |||
Versie van 19 jan 2010 10:49
| Naam | Willem Adrianus Nijholt |
| Geboren | Gombong (Nederlands-Indië), 19 juli 1934 |
| Functies | acteur, presentator, zanger |
| Bekend van | De stille kracht, Kinderen voor kinderen, Willem van Oranje |
| Periode actief | 1968 - heden |
| Werkt samen met | Wim Sonneveld, Conny Stuart, Pleuni Touw |
Willem Nijholt in de media Oeuvre van Willem Nijholt | |
Theatercoryfee Willem Nijholt spreekt al sinds zijn jeugd vol lof over de glamoureuze Amerikaanse showfilms. Zijn moeders passie voor muziek en dans hebben hier ongetwijfeld aan bijgedragen. Shirley Temple, Gene Kelly en Frank Sinatra zijn zomaar wat namen die de liefde voor tapdansen bij Nijholt hebben aangewakkerd. Zijn passie voor dansen, zingen en acteren uit zich in meerdere disciplines, want behalve in toneelstukken is hij te zien in vele musicals, films en televisieseries.
Willem Nijholt wordt geboren als zoon van een KNIL-instructeur en groeit op in Nederlands-Indië. Vanaf zijn achtste volgt een zwarte periode: drie jaar lang moet hij de ontberingen van Japanse interneringskampen doorstaan. Het gezin verhuist na de Tweede Wereldoorlog naar Nederland, waar Nijholt aan de HBS begint in Nijmegen. Vanwege slechte resultaten heeft hij de HBS vroegtijdig verlaten. Op zijn zeventiende besluit Nijholt zich bij de marine aan te melden, maar ook dit blijkt geen goede keuze.
Wanneer hij vijf jaar later auditie doet voor de Amsterdamse Toneelschool, ziet zijn toekomst er een stuk rooskleuriger uit. In 1960 slaagt hij erin zijn diploma te behalen, waarna hij (mede dankzij Ton Lutz, een van zijn docenten aan de Toneelschool) zijn debuut maakt bij de Werkgroep Rotterdams Theater. Initiatiefnemers Hans Boswinkel en Hans Croiset willen hiermee jonge acteurs de gelegenheid bieden om met een repertoire naar keuze de planken te betreden. Nijholt debuteert met de voorstelling De Gelijkbenigen en in 1961 volgt Irma La Douce.
Halverwege de jaren zestig maakt Nijholt de overstap naar toneelgezelschap De Nederlandse Comedie. Ondertussen is hij ook bezig met televisieproducties.
De meermalen bekroonde Nijholt schittert in de meest uiteenlopende rollen: van doldwaze personages als Koen de Graaf in de jeugdserie Oebele tot serieuze vertolkingen in bijvoorbeeld het kwaliteitsdrama Bij nader inzien. Ook het feit dat hij zowel producties voor volwassen als voor jongeren op zijn naam heeft staan, getuigt van een veelzijdig talent.
Inmiddels staat Nijholt al een half decennium in de schijnwerpers. Aan het begin van zijn carrière werkt hij vooral samen met Wim Sonneveld en Conny Stuart.
Prijzen en onderscheidingen
Tweede prijs op het ICC Concours, cabaretwedstrijd voor beginnend talent (1963)
Johan Kaart Prijs, onderscheiding voor zijn rol in de musical Foxtrot (1977)
Edison Award voor het album Foxtrot (1978)
Vriendprijs, uitgereikt door de Vereniging Vrienden van de Haagse Comedie (1982)
Gouden Kalf voor beste acteur in Havinck (1987)
Paul Steenbergen-penning (1989)
Edison Award voor het album Cabaret (1990)
Onderscheiding tot Officier in de orde van Oranje-Nassau (1994)
Gouden Harp (1998)
Cubus Oeuvre Award vanwege zijn grote verdiensten voor de Nederlandse musical (2000)
Discografie
LP Oebele is hupsakee (1970)
LP Wim Sonneveld met Willem Nijholt en Corry van Gorp (1971)
LP Willem Nijholt (1975)
LP Foxtrot (1977)
CD Miss Saigon: Originele Nederlandse versie (1997)
CD Nooit verloren: Willem Nijholt zingt (met) Frans Ehlhart (1997)
CD Portret Willem Nijholt (1998)
