Carlo Delbosq: verschil tussen versies

Uit B&G Wiki
kGeen bewerkingssamenvatting
kGeen bewerkingssamenvatting
Regel 17: Regel 17:
Delbosq volgt de Koninklijke Academie in Den Haag en de Academie voor Beeldende Kunsten te Rotterdam afdeling Visuele Communicatie en werkt daarna acht jaar op de grafische afdeling van de NOS (later NOB Design). Eind jaren tachtig wordt hij steeds meer art-director in plaats van ontwerper. Dat houdt in dat hij de eindverantwoordelijkheid heeft voor grote opdrachten zoals de introductie van een nieuwe vormgeving voor het [[NOS Journaal-televisievormgeving|NOS Journaal]] in 1987 en een nieuwe huisstijl voor de [[KRO-televisievormgeving|KRO]] in 1988.  
Delbosq volgt de Koninklijke Academie in Den Haag en de Academie voor Beeldende Kunsten te Rotterdam afdeling Visuele Communicatie en werkt daarna acht jaar op de grafische afdeling van de NOS (later NOB Design). Eind jaren tachtig wordt hij steeds meer art-director in plaats van ontwerper. Dat houdt in dat hij de eindverantwoordelijkheid heeft voor grote opdrachten zoals de introductie van een nieuwe vormgeving voor het [[NOS Journaal-televisievormgeving|NOS Journaal]] in 1987 en een nieuwe huisstijl voor de [[KRO-televisievormgeving|KRO]] in 1988.  


In 1989start Carlo Delbosq 'Delbosq Productions', een bedrijf voor conceptontwikkeling, regie, audiovisueel ontwerp en productiebegeleiding. Samen met vijf companen:  [[Hans van Woudenberg]] (art-director), [[Wim den Hertog]] (art-director en decorontwerper), [[Ronald Vierbergen]] (ontwerper), [[Stephen Emmer]] (componist) en [[Jandries Groenendijk]] (componist) kunnen ze huisstijlen, leaderpaketten, commercials en programma's leveren.  
In 1989 start Carlo Delbosq 'Delbosq Productions', een bedrijf voor conceptontwikkeling, regie, audiovisueel ontwerp en productiebegeleiding. Samen met vijf companen:  [[Hans van Woudenberg]] (art-director), [[Wim den Hertog]] (art-director en decorontwerper), [[Ronald Vierbergen]] (ontwerper), [[Stephen Emmer]] (componist) en [[Jandries Groenendijk]] (componist) kunnen ze huisstijlen, leaderpaketten, commercials en programma's leveren.  


Naast ontwerper is Delbosq ook documentairemaker. In 1986 regisseert hij samen met [[Marian Zanen]] een documentaire over in Nederland wonende Chinese kinderen en hun ouders, getiteld ''[[Tsin yin man yu, duizend karakters]]'' . Twee jaar later maakt hij een documentaire ''[[Dag en nacht]]'' over kunstschilder Dick van der Meijden. In 1992 reist hij voor de documentaire "Over ons vielen hete aarde en scherven" naar een vluchtelingenkamp aan de frontlinie tussen Bosnië en Kroatië. Eind 1992 begin 1993 reist hij opnieuw naar Bosnië samen met de Bosniër Hasan Huremovic, Jandries Groenendijk en de Amerikaanse cameraman Mickey Grant naar de belegerde stad Tuzla, zij zij de enige journalisten op dat moment.Voor ''[[Brug der hoop]]'' reist hij in 1994 mee met een Duits hulpkonvooi naar Bosnië. In de zomer van 1994 reist hij  opnieuw naar Bosnië af ditmaal om persoonlijk een moeder en haar dochter naar Nederland te halen en te herenigen met hun familie in Nederland  in de documentaire''[[Angst erger dan dood]]'' zien we een verslag van deze reis.
Naast ontwerper is Delbosq ook documentairemaker. In 1986 regisseert hij samen met [[Marian Zanen]] een documentaire over in Nederland wonende Chinese kinderen en hun ouders, getiteld ''[[Tsin yin man yu, duizend karakters]]'' . Twee jaar later maakt hij een documentaire ''[[Dag en nacht]]'' over kunstschilder Dick van der Meijden. In 1991 maakt hij voor de NOS de documentaire "Cafe Willy" eindredactie Vincent Monnikendam. In 1992 reist hij voor de documentaire "Over ons vielen hete aarde en scherven" naar een vluchtelingenkamp aan de frontlinie tussen Bosnië en Kroatië. Eind 1992 begin 1993 reist hij opnieuw naar Bosnië samen met de Bosniër Hasan Huremovic, Jandries Groenendijk en de Amerikaanse cameraman Mickey Grant naar de belegerde stad Tuzla, zij zij de enige journalisten op dat moment.Voor ''[[Brug der hoop]]'' reist hij in 1994 mee met een Duits hulpkonvooi naar Bosnië. In de zomer van 1994 reist hij  opnieuw naar Bosnië af ditmaal om persoonlijk een moeder en haar dochter naar Nederland te halen en te herenigen met hun familie in Nederland  in de documentaire''[[Angst erger dan dood]]'' zien we een verslag van deze reis.


[[Category:personen|Delbosq, Carlo]] [[Category:Grafisch ontwerper |Delbosq, Carlo]] [[Category: Televisievormgeving|Delbosq, Carlo]] [[Category:Regisseur|Delbosq, Carlo]]
[[Category:personen|Delbosq, Carlo]] [[Category:Grafisch ontwerper |Delbosq, Carlo]] [[Category: Televisievormgeving|Delbosq, Carlo]] [[Category:Regisseur|Delbosq, Carlo]]

Versie van 11 sep 2010 15:24

Delbosq volgt de Koninklijke Academie in Den Haag en de Academie voor Beeldende Kunsten te Rotterdam afdeling Visuele Communicatie en werkt daarna acht jaar op de grafische afdeling van de NOS (later NOB Design). Eind jaren tachtig wordt hij steeds meer art-director in plaats van ontwerper. Dat houdt in dat hij de eindverantwoordelijkheid heeft voor grote opdrachten zoals de introductie van een nieuwe vormgeving voor het NOS Journaal in 1987 en een nieuwe huisstijl voor de KRO in 1988.

In 1989 start Carlo Delbosq 'Delbosq Productions', een bedrijf voor conceptontwikkeling, regie, audiovisueel ontwerp en productiebegeleiding. Samen met vijf companen: Hans van Woudenberg (art-director), Wim den Hertog (art-director en decorontwerper), Ronald Vierbergen (ontwerper), Stephen Emmer (componist) en Jandries Groenendijk (componist) kunnen ze huisstijlen, leaderpaketten, commercials en programma's leveren.

Naast ontwerper is Delbosq ook documentairemaker. In 1986 regisseert hij samen met Marian Zanen een documentaire over in Nederland wonende Chinese kinderen en hun ouders, getiteld Tsin yin man yu, duizend karakters . Twee jaar later maakt hij een documentaire Dag en nacht over kunstschilder Dick van der Meijden. In 1991 maakt hij voor de NOS de documentaire "Cafe Willy" eindredactie Vincent Monnikendam. In 1992 reist hij voor de documentaire "Over ons vielen hete aarde en scherven" naar een vluchtelingenkamp aan de frontlinie tussen Bosnië en Kroatië. Eind 1992 begin 1993 reist hij opnieuw naar Bosnië samen met de Bosniër Hasan Huremovic, Jandries Groenendijk en de Amerikaanse cameraman Mickey Grant naar de belegerde stad Tuzla, zij zij de enige journalisten op dat moment.Voor Brug der hoop reist hij in 1994 mee met een Duits hulpkonvooi naar Bosnië. In de zomer van 1994 reist hij opnieuw naar Bosnië af ditmaal om persoonlijk een moeder en haar dochter naar Nederland te halen en te herenigen met hun familie in Nederland in de documentaireAngst erger dan dood zien we een verslag van deze reis.