Megatron

Het hoogtepunt in de ontwikkeling van de zelfbouw- omroepontvanger voor de midden- en lange golf, in de periode voor de Tweede Wereldoorlog zeer populair, is de Megatron. Het hart van deze ontvanger wordt gevormd door de MEGATRON afstemeenheid. Hierin zijn de afstemspoelen, de variabele condensatoren en de golflengteschakelaar samengebouwd. De afstemkringen zijn van fabriekswege reeds globaal afgeregeld. De bouwer moet deze eenheid plus een aantal losse onderdelen op een met een plaatje koper beklede plank monteren en het geheel volgens het bouwschema bedraden. Na een eenvoudige afregeling is het apparaat klaar voor gebruik.

De afstemeenheid komt in 1936 op de markt, aanvankelijk als tweekringer maar al spoedig ook als bandfilter driekringer. Tijdens de tweede wereldoorlog blijkt dit apparaat een aantal eigenschappen te bezitten dat het bijzonder geschikt maakt voor de ontvangst van de Engelse kortegolfzenders met behulp van een voorzetapparaat.

Een ander pluspunt van dit apparaat is de aanwezigheid van een onbedoelde AVR (automatische versterkings regeling). Bij de meeste andere ontvangers die in de Tweede Wereldoorlog worden gebruikt om in het geheim naar de Engelse radio te luisteren kunnen sterke zenders tijdens het zoeken plotseling grote geluidspieken teweegbrengen. Dit vergroot de kans op ontdekking en levert gevaar op. Door de constructie in de Megatron treedt dit verschijnsel niet op omdat het signaal na de detectie aan het stuurrooster van de laagfrequentlamp wordt toegevoerd. Hoe sterker dit signaal, hoe meer de versterking wordt teruggeregeld. Het apparaat regelt de versterking dus automatisch terug zodat extreme geluidspieken worden voorkomen. Deze techniek wordt tegenwoordig in alle ontvangers gebruikt. De megatron is in de collectie opgenomen onder nummer 1834.