Tussen wal en schip

Periode	2000
Beschikbaar in archief	Beeld en Geluid
Genre	Documentaire
Decennia	2000-2009
Lengte	48'
Medium	televisie

Beschrijving

Deze documentaire uit de serie Werelden van de IKON gaat over de noodopvang voor asielzoekers die sinds kort was gevestigd aan het Ijsbaanpad in Amsterdam, naast een groep woonboten. Het dagelijkse leven in het asielzoekerscentrum worden in beeld gebracht, en enkele asielzoekers vertellen hun verhaal. Om de banden tussen de asielzoekers en de woonbootbewoners aan te halen, wordt er een voetbalwedstrijd georganiseerd. De rode draad van de documentaire is dan ook het verband dat gelegd wordt tussen de twee groepen. Hoe reageren de woonbootbewoners op hun nieuwe buren? Er wordt op zoek gegaan naar overeenkomsten tussen de twee groepen.

Makers

Samenstelling: Paul Alexander en Charlie Smid

Camera en advies: Michael Schaap

Montage: Jan Willem Looze

Geluidsmixage: Jack Bol

Productie: Paulien Drenthe en Karen Schrederhof

Eindredactie: Wessel van der Hammen

Omroep: IKON

Achtergrond

Deze documentaire kreeg in 2000 een zeer negatieve recensie op de webpagina's van het NRC. Yasha Lange vond de documentaire weinig verheffend en hekelde het vergezochte verband tussen de asielzoekers en de woonbootbewoners.

"Tussen Wal en Schip is echt oersaai. Langdradige beelden van strijkende, pianospelende, haren knippende, langs de kade wandelende, kokende en keuvelende asielzoekers. (...) Tussendoor zijn er telkens stemmige beelden van de omgeving. Tergend langzaam. Verder zijn er nog betekenisloze flarden waarvan je als kijker alleen maar kunt denken: wat moet ik hier in hemelsnaam mee? (...) Inmiddels geheel wanhopig, althans zo lijkt het, proberen de makers nog een link te leggen tussen de woonbootbewoners en de asielzoekers. Helaas ontkent iedereen dat verband. De asielzoekers zeggen dat er wel gegroet wordt op straat, de bewoners zeggen dat ze in het begin wel wat angst hadden voor overlast of zelfs berovingen, maar dat het enorm meevalt. (...) De reactie van een woonbootbewoonster, na wéér een vraag van de interviewster, is typerend. Ze verzucht: "Het lijkt wel alsof ik iets moet vinden, maar er is niks aan de hand." In haar blik valt te lezen: zeur niet zo, ik vind er echt helemaal niks van, zij wonen daar en wij hier en verder niks. Dat was dan zo'n beetje het spannendste moment van de documentaire. "