Nouchka van brakel
| Naam | Nouchka van Brakel |
| Geboren | Amsterdam, 18 april 1940 |
| Functies | regisseur |
| Bekend van | Van de koele meren des doods, Een vrouw als Eva |
| Periode actief | 1966 tot heden |
| Werkt samen met | Monique van de Ven, Peter Faber , Renee Soutendijk |
'Nouchka van Brakel is een filmregisseur. Haar films staan bekend om de vrouwelijke hoofdrollen, hier wist zij als eerste een groot publiek mee te bereiken.
Beginjaren
Nouchka van Brakel wordt geboren als Els de Vries op 18 april 1940. Ze komt uit een muzikaal gezin, haar moeder is een zangeres en haar vader was een Jazzmuzikant. Het gezin woont twee jaar in Turkije maar verhuist na een tijdje weer naar terug Nederland. Ze gaat naar school in Bilthoven, hier woont ze met haar moeder terwijl haar vader nog in het buitenland zit. Na een tijd drama te hebben gestudeerd in Utrecht, besluit ze in 1962 om naar de Filmacademie te gaan waar zij als eerste vrouw van afstudeert. De filmacademie bevindt zich dan nog op de Oude Hoogstraat nummer 24, dit is om de hoek van het huis waar zij op dat moment woont in de Nieuwmarktbuurt te Amsterdam.
Eerste films
In 1966 brengt van Brakel haar eerste film uit, het is een korte film genaamd Sabotage en heeft als thema het altijd dreigende conflict tussen volwassenen en kinderen. De opvolger van Sabotage komt uit in 1969 en heet De baby in de boom. Het gaat over een drietal tieners die de stad willen gaan ontvluchten om te gaan zwemmen. Als de moeder van één van de jongens hem eraan herinnert dat hij die middag op zijn een jaar oude zusje zou passen besluiten zij de baby mee te nemen op avontuur.
Een vrouw als Eva en Van de koele meren des doods
In de jaren zeventig en tachtig gaat het regisseren van films, zowel korte als speelfilms, gewoon door dit gebeurt met titels als Ouder worden, Zwaarmoedige verhalen voor bij de centrale verwarming, Het debuut en Het verschil. Maar het succes komt vooral met titels als Een vrouw als Eva uit 1979 en Van de koele meren des doods uit 1982. Deze films worden gekenmerkt door een centraal rol voor de vrouw. Iets wat volgens van Brakel zelf voortgekomen uit haar tijd bij de feministische beweging Dolle Mina.
