Het omgekeerde perspectief
| Periode | 1996 |
| Beschikbaar in archief | Beeld en Geluid |
| Genre | Documentaire |
| Decennia | 1990-1999 |
| Lengte | 01:18:48 |
| Medium | televisie |
Beschrijving
Documentaire uit de serie Werelden van Ikon. Regisseuse Lily van den Bergh maakt de documentaire als eerbetoon aan haar vriendin, de Russinn Olga Skvortsova. Olga komt wonen bij van den Bergh in Amsterdam en van den Bergh gebruikt deze mogelijkheid om Olga te filmen terwijl ze voor het eerst echt contact maakt met Nederland en ook de Westerse wereld. Van den Bergh filmt Olga ook in haar eigen woonplaats Leningrad. Het maken van de film begon luchtig, maar nam al snel een droevige en sombere wending toen Olga zelfmoord pleegde, precies drie jaar nadat haar man overleden was. Lily van den Bergh besloot daarna om als een eerbetoon terug te gaan naar Rusland om het leven van haar vriendin Olga in beeld te brengen. De film lijkt als het ware een metafoor voor de Russische vrouwen in Rusland tijdens een van de meest bewogen periodes uit de geschiedenis van het land.
Makers
Productie Open Studio Producties.
Regie Lily van den Bergh.
Scenario Rachel Fabien.
Adviseur Sergey Skvortsov.
Camera Naum Avrunin, Sergey Lando en Adri Schrover.
Geluid Micha Belinsky en Cees van der Knaap.
Montage Tamara Lipartia en Jan Wouter van Reijen.
Muziek Andrey Frolov.
Achtergrondinformatie
De film werd oorspronkelijk benaderd als een komisch en luchtige benadering van de ‘avonturen’ van drie Russen in Nederland, (Olga en haar twee zoons die op bezoek kwamen bij Lily van den Bergh) maar na de tragische gebeurtenis besloot van den Bergh om er mee te stoppen. Ironisch genoeg werd ze overgehaald om de film af te maken door de zoon van Olga, Sergey Skvortsov. Toen Olga nog leefde wilde Sergei niet meewerken aan de film omdat hij zich daar niet prettig bij voelde. Maar na haar dood wilde hij toch het werk doorzetten als eerbetoon aan zijn moeder en wordt hij een van de personages in de film en is hij ook betrokken bij de montage. Het moge duidelijk zijn dat Olga’s dood een grote invloed heeft gehad op de film en de makers. Ook Lily van den Bergh heeft er duidelijk moeite mee gehad en het heeft ook haar objectiviteit als filmmaker zeer duidelijk beïnvloed: "Ik wilde er helemaal mee kappen. Je kunt je persoonlijke gevoelens niet scheiden van je professionele houding. Als je monteert, monteer je. Je kunt niet huilend achter de montagetafel zitten. Die gevoelens komen er pas later uit, bijvoorbeeld 's nachts. Deze film is mijn manier om Olga te herdenken, en tegelijkertijd is het gewoon een produktie die je doet" zoals het citaat uit filmkrant.nl ons vertelt. Na de dood van Olga besloot van den Bergh om de film een drastisch andere toon te geven. Ze gaat nu verder met een soort zoektocht naar het leven, de achtergrond van Olga. Ze probeert via het leven van Olga, m.b.v. haar verhaal het leven in Rusland te laten zien. Van den Bergh zegt ook duidelijk dat ze snapt dat dit een subjectief verhaal is, en geen historisch accurate beschrijving. De film werd ontvangen met gemengde gevoelens. De film werd in de Volkskrant beschreven als een film die te cryptisch, te ambitieus en te moeilijk te volgen zou zijn maar in de Filmkrant ook als een film“ (..) met een aantal briljante scènes, waarin Van den Bergh de Nederlandse samenleving een spiegel voorhoudt”.
