Het grootste taboe

Uit B&G Wiki
Versie door Renekoenders (overleg | bijdragen) op 9 okt 2009 om 07:21 (→‎Makers)
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Periode2006
Beschikbaar in archiefBeeld en Geluid
Genremagazine, infotainment
Decennia2000-2009
Lengte90'30”
Mediumtelevisie
Externe infoOfficiële site


Beschrijving

In dit eenmalig magazine van de KRO worden de honderd grootste taboes besproken door de presentatoren Anita Witzier en Sven Kockelmann. De lijst van honderd taboes is gevormd aan de hand van een onderzoek dat uitgevoerd is door een van de grootste onderzoeksbureaus van Nederland, TNS NIPO. Twaalfhonderd respondenten namen deel aan dit onderzoek. Het magazine wordt gepresenteerd vanuit de Orangerie in Den Bosch, die sfeervol is aangekleed. Steeds worden er tien taboes gepresenteerd, terwijl er 'afgeteld' wordt naar de nummer één. In elke ronde van gepresenteerde taboes worden er enkele toegelicht. Deze worden uitvoerig besproken met Marcel Maassen, één van de auteurs van het boek Het Grootste Taboe. Verder worden de besproken taboes uitgelicht aan de hand van korte reportages, liedjes en gesprekken met genodigden zoals de kabouterwatcher Dick van den Dool. Door middel van reflectief en scherp commentaar van de cabaretiers van de Comedytrain wordt het programma luchtiger.

Makers

Presentator Anita Witzier, Sven Kockelmann

Productie Kim van der Hoeven

Regie Keesjan den Daas

Redactie Inge Hoogland, Floris Wagenaar, Diane Kamp, Saskia Rensen

Samensteller Carlijn Kamps, Peter van Zunderd, Joost Timp

Producent Endemol Wim Dröge

KRO

Achtergrondinformatie

Het programma wordt door enkele media besproken, bijvoorbeeld op de nieuwssite Nu.nl. In de media wordt het programma niet bekritiseerd en ook niet bejubeld. Op een zeer objectieve manier wordt voornamelijk de top tien besproken. Uit een interview met de Mediacourant blijkt dat ook de presentatoren van mening verschillen. Zo vindt Anita Witzier dat sommige taboes de wereld uit geholpen moeten worden door deze bespreekbaar te maken, terwijl Sven Kockelmann van mening is dat men in Nederland wel weer een beetje schaamte en remming kan gebruiken.