Dorus van der Linden
| Naam | Theodorus Augustinus Hermanus Maria van der Linden |
| Geboren | Nijmegen, 3 maart 1942 |
| Functies | Decorontwerper, vormgever |
| Bekend van | De kleine waarheid, Merijntje Gijzens jeugd, Waaldrecht, Klaverweide |
| Periode actief | 1965-2004 |
| Werkt samen met | Willy van Hemert, Fons Rademakers Orlow Seunke |
Dorus van der Linden in de media Oeuvre Dorus van der Linden | |
Dorus van der Linden begint in 1965 als decorontwerper. Hij is verantwoordelijk voor de decors van een groot aantal televisieprogramma’s en films. Van der Linden onderscheidt zich in zijn werk als (decor)ontwerper van zijn collega’s, doordat hij zich zeer verdiept in de inhoud en achtergrond van het script of scenario. Hetzelfde geldt voor de karakters van de personages. Ook benadrukt hij altijd het verschil tussen naturalisme en realisme. In de detaillering van de sets werkt hij onder het motto: “Misschien ziet niemand deze details, maar als ze er niet zijn dan mis je iets”.
Dorus van der Linden volgt de Koninklijke academie voor Kunst en vormgeving te ’s-Hertogenbosch (1959 – 1963). In 1963 doet hij eindexamen grafische vormgeving en komt in 1965 als decorontwerper/vormgever bij NTS in dienst. Hij ontwerpt voorts als grafisch ontwerper/illustrator, onder andere voor diverse Belgische uitgeverijen, een aantal boekomslagen. Tevens is hij verantwoordelijk voor een aantal theaterdecors. Van der Linden woont en werkt momenteel als graficus en als ontwerper in Hilversum. Zijn werk bevindt zich in diverse privé- en overheidscollecties.
Van der Linden verzorgt decors voor diverse dramaproducties, kinderseries en kunstprogramma’s. Hij werkt mee aan dramaseries als De sprakelozen (1967), Woyzeck (1972), Droogbloemen (1979), Eiken en konijnen en The Basement.
Bekend zijn de dramaseries De kleine waarheid (1970/71) van regisseur Willy van Hemert met actrice Willeke Alberti in haar rol als Marleen Spaargaren en de VARA-series Merijntje Gijzens jeugd (1974), Waaldrecht (1973/74) en Klaverweide (1975).
Van der Linden wordt ook gevraagd voor de aankleding van kinderseries, zoals Joop ter Heul (1968), De fantastische avonturen van Baron von Munchhausen (1970), Sesamstraat en J.J. de Bom voorheen de Kindervriend (1979).
Van der Linden verzorgt ook de vormgeving van enkele kunstprogramma’s. Voorbeelden zijn De schilderijententoonstelling, een muziekproductie van Hans Hulscher en De zeven doodzonden van de kleine burgerman van Brecht, De rode salon, een serie uit de foyer van de Stadsschouwburg in Amsterdam.
Als de NOS, later NOB, besluit om in het kader van samenwerking televisie en film art department (decorontwerper, rekwisiteur, setdressers en rekwisieten) in te zetten doen diverse filmproducenten een groot beroep op ondersteuning.
Vooral Dorus van der Linden wordt ingezet als art director van diverse Nederlandse speelfilms: Grijpstra & De Gier, van Wim Verstappen (1979), Het meisje met het rode haar van Ben Verbong (1981). Met Orlow Seunke werkt hij al aan een aantal korte films en is vervolgens verantwoordelijk voor de aankleding van De smaak van water (1982). Van der Linden ontwerpt ook de decors voor het met een oscar bekroonde De aanslag (1986) van Fons Rademakers naar het gelijknamige boek van Harry Mulisch.
Van der Linden ontwerpt enkele decors voor het toneel, onder andere voor het RO-Theater (Van de brug af gezien); Theaterunie (Fama Combinatoria), Globe (De spooktrein) en De Salon (Spoken in de kast).
