Geef je ouders maar weer de schuld
Periode | 1985 – 1986 |
Beschikbaar in archief | Beeldresultaten |
Genre | Jeugdprogramma Jongerenprogramma Komedie Satire |
Decennia | 1980-1989 |
Lengte | 25’41" |
Medium | televisie |
Beschrijving
Geef je ouders maar weer de schuld is een programma waarin de relatie tussen kinderen en hun ouders centraal staat. Het programma gaf een nieuwe kijk op actualiteiten en de botsingen die ouders kunnen hebben met hun (tiener)kinderen. De schrijvers van het programma noemden het, niet zonder reden, “generatievernietigend” en “een onfrisse kijk op het gezin”.
Iedere aflevering bestond uit meerdere sketches en liedjes, welke allemaal opgenomen zijn met een publiek op de achtergrond. Verschillende onderwerpen kwamen aan bod: discriminatie, puberteit, zelfmoord zijn enkele voorbeelden.
Aart Staartjes speelde niet alleen af en toe een bijrol in deze serie, maar was ook verantwoordelijk voor de regie. Sylvia Millecam en Gijs de Lange maakten in deze serie hun tv-debuut, omdat de makers wilden voorkomen steeds dezelfde acteurs terug te laten komen en op die manier vergelijkingen gemaakt zouden worden met voorgaande series. De enige acteur die al wel bekend was, was Frits Lambrechts.
De meeste makers van deze serie zouden later ook meewerken aan de – nog steeds succesvolle – serie Het Klokhuis.
Makers
Samenstelling en regie Aart Staartjes
Schrijvers Hans Dorrestijn, Karel Eijkman, M. Harmsen, Fetze Pijlman, Jan Riem, Willem Wilmink
Productie Ine Waltuch
Vormgeving Henk Tilder, Frans Lasès
Muziek Harry Bannink
Realisatie NOS-Facilitair Bedrijf
Omroep VPRO
Achtergrondinformatie
Deze 6-delige serie is door dezelfde schrijvers geschreven als van de populaire kinderprogramma’s J.J. de Bom voorheen de Kindervriend en De Stratemakeropzeeshow; dat had de VPRO gevraagd, die graag een nieuw jeugdprogramma wilde in dezelfde stijl.
De titel van de reeks is gebaseerd op een citaat uit J.J. de Bom; in een bepaalde aflevering verklaarde iemand zijn gedrag doordat hij zogezegd een ongelukkige jeugd heeft gehad. Dat werd gepareerd met de opmerking “welja, geef je ouders maar weer de schuld”.