Dick van Rijn
| Naam | Dick van Rijn |
| Geboren | onbekend, 14-01-1914 |
| Gestorven | Hilversum, 04-04-1996 |
| Functies | Sportverslaggever, |
| Bekend van | AVRO's Wekelijkse Sportrevue, Langs de Lijn |
| Periode actief | tot 1979 |
| Werkt samen met | Klaas Samplonius |
Dick van Rijn in de media Oeuvre van Dick van Rijn | |
Werkzaam als gymnastiekleraar in het onderwijs, werd hij in 1940 gevraagd om voor de Hilversumse omroep de ochtendgymnastiek te verzorgen.Hij begon met de uitzendingen in september 1943 en was er trots op dat er veel telegrammen van enthousiaste luisteraars binnenkwamen en volgens Dick geen enkel telegram van NSB 'ers. Na de oorlog werd hij weer gymnastiekleraar totdat hij door de Wereldomroep gevraagd werd als sportverslaggever. In zijn Wereldomroeptijd bedacht hij de openingszin van een verslag, die hij ook later nog vaak zou gebruiken: “Goedenavond luisteraars, in Nederland, in Oost en West, op zee of waar ook ter wereld”. Dick hield van alle sporten en heeft van bijna alle sporten wel eens een verslag gemaakt. Hij promote amateursport en gehanicaptensport. Voor de laatste groep zette hij zich in om geld bijeen te brengen dat noodzakelijk was om gehandicapten te kunnen laten sportenen bedacht de Twentse Rolstoelvierdaagse Als promotor van amateursport kon hij zich niet vinden in de commercialisering van de topsport en stak dat niet onder stoelen of banken. Toen er een conflict ontstond over de invoering van het betaald voetbal in 1954, gaf hij tijdens het verslag van e westrijd Willem II-PSV zijn commentaar. Dit leidde tot een breuk met de VARA waarvoor hij tot dan ook incidenteel werkte. In 1956 werd hij na de te vroeg overleden legendarische radio pionier Tom Schreurs benoemd tot zijn opvolger bij de AVRO. Dick is zijn verleden als gymleraar en opvoeder nooit vergeten. Hij bedacht de "AVRO Cross", een wedstrijd voor atleten vanaf het Hilversumse sportpark en zette zich naast de amateursport en gehandicaptensport ook in voor sportbeoefening voor vrouwen en meer beweging voor iedereen.
Dick van Rijn maakt zijn debuut als radioverslaggever in de Tour de France in juli 1960:. Hij beloofde, zijn uiterste best te doen Jan Cottaar te doen vergeten, wat niet gelukt is. In 1962 besloot de Nederlandse radio geen verslag te doen van de "Ronde van Frankrijk" voor professionals, maar wel de "Tour de l'Avenir" (voor amateurs) te verslaan, die toen nog tegelijkertijd werd verreden over hetzelfde parcours voorafgaande aan de profs. Van Rijn begon zijn Tourreportage op zijn gebruikelijke manier, hier is Dick van Rijn in Bordeaux, de aankomstplaats van de eerste etappe in de Tour de l'Avenir. U hoort het goed: de Tour de l'Avenir, want de zoals u wellicht weet heeft Hilversum het wijze besluit genomen de grote commerciële Tour te vergeten en u op de hoogte te houden van de Tour de l'Avenir, waar geld geen rol speelt en alleen pure amateurs rijden. In het interview met etappewinnaar Jan Janssen, bedankt Jan de directie van de Locomotieffabriek, die deze Tour voor ons financieel mogelijk heeft gemaakt”. Vanaf het moment dat de omroepen gaan samenwerken in NOS-verband (Langs de Lijn) onder de eindredactie van Roel Rengers werkt Dick ook mee. Zoals gebruikelijk in Hilversum blijven sommige omroepen naast de gezamelijkheid ook zelf nog een sportprogramma maken vooral gericht op de achtergronden in de sport en zo blijven AVRO's Sportpanorama, KRO's Goal, TROS-Aktua-Sport en NCRV's Zaterdagsport nog lang bestaan. Na de gebeurtenissn tijdens de spelen van 1972 in München besluit van Rijn terug te keren naar Nederland. Hij is kapot van de dood van 11 Israelische sporters en kan het niet meer opbrengen de sportprestaties te verslaan. Dick is geen makkelijk mens om mee samen te werken, hij is ijdel, behoorlijk eigenwijs en soms zeer onvriendelijk en heeft er moeite mee om met jongere collega's samen te werken. Er zijn veel verhalen over zijn aanvaringen met collega's die volgens hem minder verstand van sport hebben dan hij. Hij ziet kans om tijdens het verslag van de EK schaatsen in 1966 een verschil van mening over de gereden tijden tijdens dat verslag uit te vechten met Leo Pagano in e studio. Ook is de verstandhouding tussen Willem Ruis als presentator van Langs de Lijn en Dick hoorbaar geprikkeld: over naar "de Hommel Dick van Rijn". Hij heeft ook met vrijwel elke technicus van NOS en NOB een gespannen relatie tijdens de werkzaamheden. Heeft de vervelende gewoonte om zich niet bij de reportagewagen te melden en is vaak te laat aanwezig,of stapt over de technicus heen in het zwembad om dan aansluitend een microfoon van een stoel te grissen en daarin “Hallo Hilversum” te gaan roepen. Op verzoek van Hilversum werd de microfoon uitgeschakeld, totat hij zich gemeld had bij de techniek. Dick is klein van stuk en heeft daardoor soms problemen met het zicht op de wedstrijd, bekend wordt: "Nu zie ik niets meer! Mensen, ga toch zitten!" en het moment waarop hij in onvervalst Dick van Rijn-Engels de Italiaan die voor hem is gaan staan tijdens de waterpolo wedstrijd vermanend toespreekt bij de Olympische spelen in Montreal (1976) . Montreal was zijn zevende en laatste Olympische spelen. Nadat van Rijn in 1979 met pesioen gaat blijft hij zich inzetten voor de gehandicaptensport en promoot o.a.paardrijden voor gehandicapten.
Werkzaam als gymnastiekleraar in het onderwijs, werd hij in 1940 gevraagd om voor de Hilversumse omroep de ochtendgymnastiek te verzorgen.Hij begon met de uitzendingen in september 1943 en was er trots op dat er veel telegrammen van enthousiaste luisteraars binnenkwamen en volgens Dick geen enkel telegram van NSB 'ers. Na de oorlog werd hij weer gymnastiekleraar totdat hij door de Wereldomroep gevraagd werd als sportverslaggever. In zijn Wereldomroeptijd bedacht hij de openingszin van een verslag, die hij ook later nog vaak zou gebruiken: “Goedenavond luisteraars, in Nederland, in Oost en West, op zee of waar ook ter wereld”. Dick hield van alle sporten en heeft van bijna alle sporten wel eens een verslag gemaakt. Hij promote amateursport en gehanicaptensport. Voor de laatste groep zette hij zich in om geld bijeen te brengen dat noodzakelijk was om gehandicapten te kunnen laten sportenen bedacht de Twentse Rolstoelvierdaagse Als promotor van amateursport kon hij zich niet vinden in de commercialisering van de topsport en stak dat niet onder stoelen of banken. Toen er een conflict ontstond over de invoering van het betaald voetbal in 1954, gaf hij tijdens het verslag van e westrijd Willem II-PSV zijn commentaar. Dit leidde tot een breuk met de VARA waarvoor hij tot dan ook incidenteel werkte. In 1956 werd hij na de te vroeg overleden legendarische radio pionier Tom Schreurs benoemd tot zijn opvolger bij de AVRO. Dick is zijn verleden als gymleraar en opvoeder nooit vergeten. Hij bedacht de "AVRO Cross", een wedstrijd voor atleten vanaf het Hilversumse sportpark en zette zich naast de amateursport en gehandicaptensport ook in voor sportbeoefening voor vrouwen en meer beweging voor iedereen.
Dick van Rijn maakt zijn debuut als radioverslaggever in de Tour de France in juli 1960:. Hij beloofde, zijn uiterste best te doen Jan Cottaar te doen vergeten, wat niet gelukt is. In 1962 besloot de Nederlandse radio geen verslag te doen van de "Ronde van Frankrijk" voor professionals, maar wel de "Tour de l'Avenir" (voor amateurs) te verslaan, die toen nog tegelijkertijd werd verreden over hetzelfde parcours voorafgaande aan de profs. Van Rijn begon zijn Tourreportage op zijn gebruikelijke manier, hier is Dick van Rijn in Bordeaux, de aankomstplaats van de eerste etappe in de Tour de l'Avenir. U hoort het goed: de Tour de l'Avenir, want de zoals u wellicht weet heeft Hilversum het wijze besluit genomen de grote commerciële Tour te vergeten en u op de hoogte te houden van de Tour de l'Avenir, waar geld geen rol speelt en alleen pure amateurs rijden. In het interview met etappewinnaar Jan Janssen, bedankt Jan de directie van de Locomotieffabriek, die deze Tour voor ons financieel mogelijk heeft gemaakt”. Vanaf het moment dat de omroepen gaan samenwerken in NOS-verband (Langs de Lijn) onder de eindredactie van Roel Rengers werkt Dick ook mee. Zoals gebruikelijk in Hilversum blijven sommige omroepen naast de gezamelijkheid ook zelf nog een sportprogramma maken vooral gericht op de achtergronden in de sport en zo blijven AVRO's Sportpanorama, KRO's Goal, TROS-Aktua-Sport en NCRV's Zaterdagsport nog lang bestaan. Na de gebeurtenissn tijdens de spelen van 1972 in München besluit van Rijn terug te keren naar Nederland. Hij is kapot van de dood van 11 Israelische sporters en kan het niet meer opbrengen de sportprestaties te verslaan. Dick is geen makkelijk mens om mee samen te werken, hij is ijdel, behoorlijk eigenwijs en soms zeer onvriendelijk en heeft er moeite mee om met jongere collega's samen te werken. Er zijn veel verhalen over zijn aanvaringen met collega's die volgens hem minder verstand van sport hebben dan hij. Hij ziet kans om tijdens het verslag van de EK schaatsen in 1966 een verschil van mening over de gereden tijden tijdens dat verslag uit te vechten met Leo Pagano in e studio. Ook is de verstandhouding tussen Willem Ruis als presentator van Langs de Lijn en Dick hoorbaar geprikkeld: over naar "de Hommel Dick van Rijn". Hij heeft ook met vrijwel elke technicus van NOS en NOB een gespannen relatie tijdens de werkzaamheden. Heeft de vervelende gewoonte om zich niet bij de reportagewagen te melden en is vaak te laat aanwezig,of stapt over de technicus heen in het zwembad om dan aansluitend een microfoon van een stoel te grissen en daarin “Hallo Hilversum” te gaan roepen. Op verzoek van Hilversum werd de microfoon uitgeschakeld, totat hij zich gemeld had bij de techniek. Dick is klein van stuk en heeft daardoor soms problemen met het zicht op de wedstrijd, bekend wordt: "Nu zie ik niets meer! Mensen, ga toch zitten!" en het moment waarop hij in onvervalst Dick van Rijn-Engels de Italiaan die voor hem is gaan staan tijdens de waterpolo wedstrijd vermanend toespreekt bij de Olympische spelen in Montreal (1976) . Montreal was zijn zevende en laatste Olympische spelen. Nadat van Rijn in 1979 met pesioen gaat blijft hij zich inzetten voor de gehandicaptensport en promoot o.a.paardrijden voor gehandicapten.
Onderscheidingen
1989 Speld van verdienste (KNVB).
Publicaties
1972 Het Grote Sportboek
