Ruud van Hemert
| Naam | Rudolf Victor Constantijn Gijsbertus Maria van Hemert |
| Geboren | Amsterdam, 29 oktober 1938 |
| Gestorven | Wapserveen, 5 juli 2012 |
| Functies | regisseur |
| Bekend van | Fred Hachéshow, Barend is weer bezig, Schatjes, Mama is boos |
| Periode actief | 1958-2004 |
| Werkt samen met | Wim T. Schippers, Ijf Blokker |
| Trivia | zoon van Willy van Hemert |
Ruud van Hemert in de media Oeuvre van Ruud van Hemert | |
Als regisseur is Ruud van Hemert bekend geworden van baanbrekende televisieprogramma’s als de Fred Haché show en Barend is weer bezig. Met de films Schatjes en Mama is boos bereikt hij in de jaren tachtig een groot publiek in de bioscoop. Als zoon van regisseur Willy van Hemert en danseres Miep Kronenburg is een carrière in de entertainment niet verwonderlijk, zijn broer Hans wordt muziekproducent, zijn zus Ellen actrice.
Ruud van Hemert begint bij de televisie. In 1958 is hij te zien in De sleutel, een toneelstuk door Willy van Hemert bewerkt voor televisie. In 1960 is Van Hemert werkzaam als cameraman bij de NTS. In 1961 meldt hij zich bij de in 1958 opgerichte Filmacademiet. De lichting studenten bestaat onder andere uit Nouchka van Brakel, Nicolai van der Heyde en Wim Verstappen. Als gezamenlijk project maken ze in het tweede studiejaar Aap, noot, mies…film, een korte film over het decouperen van een filmscène.
In 1963 studeert Ruud van Hemert af. Hij werkt voor de VPRO televisie en maakt het kinderprogramma Pepijn op wieletjes en TV-eiland in 1965. De aflevering Snoeken wordt bekroond met de Prix de Jeunesse. Ook maakt hij enkele korte films zoals Hey Martijn en Meisjes in 1966 en Flinkevleugel in 1969. Hij wordt begin jaren zeventig bekend als regisseur van de programma’s als de Fred Haché show in samenwerking met Wim T. Schippers.
Bij de VPRO maakt Van Hemert ook enkele documentaires, opmerkelijk omdat hij niet tot de kring van documentairemakers behoort. Hij is negatief over het werk van zijn collega’s herinneren zich verschillende oud-medewerkers, ‘Ik heb het niet gezien, maar het was weer kut’ is een gevleugelde uitspraak van hem. In 1970 samen met Paul Haenen en Maarten Schmidt de documentaire De oranje vrijstaat over het doen en laten van de kabouterbeweging. Hij levert bijdragen aan de rubriek Machiavelli. Met de massapsycholoog Jaap van Ginneken werkt hij voor dit programma aan een documentaire formule, …’die zowel onderhoudend als verhelderend moet zijn’. De samenwerking resulteert in drie films, Oost, West – Thuis Best (1976), Landhervormingen in Portugal (1977) en De strijd om het water (1978). Van een vernieuwende formule is met deze films geen sprake.
In 1980 maakt Van Hemert met Ijf Blokker zijn laatste televisieprogramma, een serie natuurprogramma’s onder de titel Puur natuur. Vervolgens legt hij zich toe op de speelfilm. Met Schatjes]] (1984) en Mama is boos (1986) bereikt hij een groot publiek en behoort hij tot de bekende filmregisseurs in Nederland. Hij maakt nog drie films, Honneponnetje (1988), Ik ook van jou (2001) en Feestje (2004).
Van Hemert staat bekend als een perfectionist die acteurs scènes tientallen keren laat overdoen. Van acteurs heeft hij de bijnaam 'Bruut Van Hemert' gekregen. In 2011 gebruikt Van Hemert dit als titel van zijn autobiografie. Van Hemert gaf naast het maken van speelfilms aan een ieder die dat maar wilde acteerlessen, gebaseerd op Method Acting.
De laatste jaren woont hij in Zuid-Spanje op een door hem zelf verbouwde boerderij. In 2011 wordt keelkanker geconstateerd. In juni 2012 keert Van Hemert terug in Nederland.
Bronnen: Bert Hogenkamp, 'Direct Cinema, maar soepel en met mate' – Utrecht, Nederlands Filmfestival (2006)
Ernie Tee, 'Passie en professie', Amsterdam Nederlandse Film en Televisie Academie (2002)
