Leidse fles

In de Corvercollectie van Beeld en Geluid bevindt zich een rekje met drie buisvormige Leidse flessen. De Leidse fles mag worden beschouwd als de oervorm van de condensator. De uitvinding hiervan wordt toegeschreven aan onze landgenoot Petrus van Musschenbroek (1692-1761). De Leidse fles kan zonder twijfel worden beschouwd als de kiem van de draadloze communicatie omdat het hiermee mogelijk werd de hoogfrequent trillingen op te wekken. Kenmerkend voor de Leidse Fles-condensator is de buisvorm. De binnen- en buitenzijde van de fles is bekleed met een metaalfolie. Hierdoor ontstaat een bepaalde capaciteit, dat is mogelijkheid tot het opslaan van elektrische energie in de vorm van een statische lading. Door het periodiek opladen met behulp van een Rhumkorff inductor, een soort trillerbobine, en ontladen via een spoel door vonkoverslag, kan een hoogfrequent signaal worden opgewekt dat door een antenne kan worden uitgestraald. Een professionele vonkzender bevatte indertijd een groot aantal parallel geschakelde Leidse flessen. De metaalfilm is tinfolie (‘Staniol’). Soms werd hiervoor een beroep gedaan op de verpakkingen van chocolade. Tegenwoordig is aluminiumfolie op de rol te koop.