Het ondergronds orkest

Periode	29-08-1999
Beschikbaar in archief	Beeld en Geluid
Genre	Documentaire
Decennia	1990-1999
Lengte	110'
Medium	televisie
Externe info	Heddy Honigmann

Beschrijving

Het Ondergronds Orkest is een documentaire van Heddy Honigmann over straatmuzikanten die in ballingschap op straat en in de metrohallen van Parijs door middel van de muziek proberen te overleven. Het is een documentaire over de levens van deze musici, de verhalen die ze te vertellen hebben, de dingen die ze hebben meegemaakt en die ze meemaken. Maar de documentaire raakt ook vele andere thema's aan zoals armoede, racisme, Frankrijk's binnenlands beleid omtrent politieke vluchtelingen, dakloosheid, werkloosheid en segregatie tussen klasse en culturen. In dat opzicht heeft de documentaire ook een kritische ondertoon die echter nergens expliciet wordt uitgedragen. Het Ondergronds Orkest bevindt zich in wat Mario Guacarán (een Venezolaanse harpist) de "Nationale Muziekacademie van Parijs" noemt, de metrohallen zijn volgens hem "de ingewanden van de academie".

Achtergrondinformatie

Kort over Honigmann

"Zoals in de meeste films van Honigmann - zelf uit Lima afkomstig en zeker sinds Metaal en melancholie (1993) een van Nederlands belangrijkste documentairemakers - wordt de gruwel niet regelrecht als gruwel gepresenteerd. De empathie van Honigmann met haar personages - liefde bijna - spat van het scherm, waardoor de film iets luchtigs en vrolijks krijgt en de boodschap extra hard aankomt. " NRC Handelsblad, 26 September 2008 Bedelen voldoet niet meer; De haat-liefdeverhouding van Heddy Honigmann tot haar geboortestad Lima BYLINE: Raymond van den Boogaard SECTION: CULTUREEL SUPPLEMENT; Blz. 6-7

geen gebruik van namen in beeld leven zoals het is vragen en antwoorden

2x al aangehouden voor filmen in metro (2e keer: volgende keer bak in)

zoals een gekleurde muzikant in een interview zegt: "ik weet zeker dat wij met ons muziek alle tegenstellingen overbruggen."

Zelfs Roemeense families die voor een aantal maanden naar Frankrijk komen om muziek te maken om daar in Romenië van te kunnen leven.

neo-nomaden musici uit alle werelddelen zeer aparte verhalen

Ik wil sterven in de muziek. Romantische idealen van muziekanten kunstenaars Tot zeer professioneel uitgevoerde

vietnam, china, romenië, iran, venezuela algerije, sarajevo, argentinië

"No se puede tocar la piano, si no le tiene la corazon generoso, abierto para explicar cosas."

"Je kan geen piano spelen als je niet naar het leven lacht." zegt een Argentijn die in zijn land twee en een half jaar heeft vastgezeten en gemarteld is.

Makers

Regie: Heddy Honingmann [1]

Producent: Pieter van Huystee

Research & Scenario: Heddy Honingmann, Nosh van der Lely

Camera: Eric Giuchard

Geluid: Piotr van Dijk

Montage: Mario Steenbergen

Geluidsmontage/mixage: Hugo Dijkstal

Mixage/Assistentie: Wim Post

Productieleiding: Manuela Hartsuyker

Uitvoerend producent: Hetty Krapels

Bureau-productie: Sylvia Baan, Suus Ruis, Carine Eijsbouts (VPRO)

Distributie: Cinemien

Zendgemachtigde: VPRO
Deze film kwam tot stand met steun van het Nederlands Fonds voor de Film, het Coproduktiefonds Binnenlandse Omroepen en het Stimuleringsfonds Nederlandse Culturele Omroepproducties.

---