De zeven doodzonden van de kleine burgerman
| Periode | 1970 |
| Beschikbaar in archief | Beeld en Geluid |
| Genre | Satire |
| Decennia | 1970-1979 |
| Lengte | 34'19 |
| Medium | Televisie |
Beschrijving
Televisiebewerking van een stuk van Bertolt Brecht en Kurt Weill over de zusters Anna I en Anna II, feitelijk een gespleten persoon, die hun woonplaats verlaten om geld te verdienen voor een nieuw huis voor hun familie.
Dit is een van de eerste programma's waarin de nieuwe videografische mogelijkheden van video en chroma-key ten volle benut worden. Het programma ontstaat door nauwe samenwerking van regisseur, vormgevers, dramaturg en de beeld- en schakel- en lichttechnici van de NOS.
Het televisiestuk komt voort uit de eindproductie van theaterregisseur Annemarie Prins die aan het NOS Opleidingsinstituut Santbergen de regiecursus volgt. Ze geeft alle betrokkenen, van grafisch ontwerper tot beeldtechnicus en belichter een actieve rol in de totstandkoming van het programma. Prins is van mening dat alle televisie in de toekomst op zo'n collectieve manier gemaakt zou moeten worden en dat dit de manier is om tot een werkelijk eigen beeldtaal voor het medium televisie te komen. De NOS, die de productiefaciliteiten levert voor de uitgebreidere versie die door de VPRO zal worden uitgezonden, is minder enthousiast over dit toekomstbeeld. Als alle producties zo'n groot beslag op tijd en mankracht zouden leggen dan zou het systeem vastlopen.
De geplande uitzending op 22 oktober 1970 wordt op het laatste moment gedwarsboomd door de weduwe van Brecht. Zij wil niet dat er eigentijdse bewerkingen van het stuk worden opgevoerd. Maar Prins heeft de tekst en aanwijzingen vrij letterlijk gevolgd. Het stuk is volgens haar technisch bijna onmogelijk om op toneel uit te voeren onder andere vanwege de gespletenheid van Anna en de zeven reizen die zij maakt. Prins stelt dat, hoewel Brecht en Weill toen ze het schreven nog niet durfde te dromen van de mogelijkheden van het medium, het stuk perfect is voor televisie.
Het lukt uiteindelijk de weduwe over te halen de rechten vrij te geven en De zeven doodzonden van de kleine burgerman wordt op 28 januari 1971 uitgezonden en door pers en critici positief ontvangen. Het 'collectief' rond Annemarie Prins werkt op dat moment al aan het volgende programma, De legende van de geliefde van de machinist.
Uitvoerenden
Nelly Frijda - Anna I en Anna II
Coby Stunnenberg, Bruce Gray, Gerard Thoolen, Wilbert Bank - de familie
Naomi Duveen, Louise Robben, Marius Crans, Ursel de Geer, George Laurent - nb
Orkest: Han Bennink, Gilius van Bergeyk, Rob du Bois, Ab van der Molen, Rien de Reede, Gerard van de Vlist, Jan Wolff, Maarten van Regteren Altena
Zang: Nelly Frijda, Bert Diekerhof, Frans Muller, Piet van der Meulen, Gerard de Vos
Repitor: Cor Lemaire
Makers
Vormgeving Annemarie Prins, Jaap Drupsteen, Bruce Gray, Dorus van der Linden
Beeldtechniek Hans Hulscher
Licht Henk de Rover
Schakeltechniek Dirk van der Linden
Beeldbandmontage At Buursema, Jaap Jaarsma
Camera Bert Brusche, Ton Mud, Marcel Pruyt, Frand Stevens
OPnameleiding Wim Smit
Productie Joes Roelofs
Regie Annemarie Prins
Zang- en muziekopname Andre van de Water
Grime Ulli Ulrich, Ties Haakman (fa. Michels]]
en verder worden op de aftiteling bedankt Ties Oranje, Gerrit van de postkamer en alle overige medewerkers van de NOS die bij deze productie betrokken waren.
