Bob Meijer
| Naam | Bob Meijer |
| Geboren | Amsterdam, 12 januari 1935 |
| Gestorven | Damwâld, 21 december 2023 |
| Functies | nieuwspresentator, commentaarstem, verslaggever |
| Bekend van | NOS Journaal |
| Periode actief | 1953 - 1977 |
| Werkt samen met | Ed Lautenslager, Jan Gerritsen, Rien Huizing, Pim Reijntjes |
| Trivia | Trivia |
Bob Meijer in de media Oeuvre van Bob Meijer | |
Bob Meijer wordt in Amsterdam geboren als oudste zoon in een Joods gezin van drie kinderen. Meijers vader is arts en zijn moeder is huisvrouw. Tijdens de Tweede Wereldoorlog wordt het grootste deel van zijn familie gedeporteerd naar Auschwitz en vinden daar de dood. Meijer wordt eerst naar Westerbork gebracht en komt later met zijn ouders en zus in Bergen-Belsen terecht, waar ook Anne Frank gevangen zit. Alleen Meijer met broer en zus overleven het kamp. Zijn ouders en grootouders overleven het kamp niet. Terug in Nederland wordt hij opgevangen door vrienden van zijn ouders. Later komt zijn in Amerika wonende oom terug naar Nederland en hij neemt Meijer in huis. Hier woont hij tot hij na de middelbare school op kamers gaat wonen in Amsterdam. Omdat zijn vader arts is geweest, heeft Meijer recht op een studiebeurs vanuit de Koninklijke Nederlandsche Maatschappij tot bevordering der Geneeskunst. Meijer gaat rechten studeren in Amsterdam, maar zakt voor zijn kandidaats waardoor zijn studiebeurs vervalt en hij moet stoppen met zijn studie.
Tijdens zijn opleiding werkt Meijer al bij AVRO’s Minjon op de radio en na het beëindigen van zijn studie besluit hij verder te gaan in de mediawereld. Hij freelancet bij de VPRO en spreekt regelmatig wat filmpjes in. In 1958 gaat hij werken voor Polygoon, de producent van de Nederlandse bioscoopjournaals. Meijer verricht vooral redactionele werkzaamheden en leert aldaar de journalistieke kneepjes van het vak. Af en toe mag hij naast vaste nieuwslezer Philip Bloemendal ook een journaal inspreken, maar directeur Joop Landré acht Meijers stem niet volwassen genoeg voor het Bioscoopjournaal. Mede hierdoor, maar ook omdat door de opkomst van het NTS Journaal de toekomst niet bij bioscoopjournaals lijkt te liggen, besluit Meijer na twee jaar iets anders te gaan doen. Hij vertrekt naar Nieuw Guinea waar hij als nieuwslezer, omroeper en verslaggever aan de slag gaat voor Radio Omroep Nieuw Guinea. Wanneer in 1962 Nederlands Nieuws Guinea wordt overgedragen aan Indonesië, keert Meijer terug naar Nederland.
Het NTS Journaal
In Nederland gaat Meijer na een jaar freelance productie voor Veronica, werken bij het NTS Journaal. Ondanks dat het dan al wel gebruikelijk is dat er een nieuwslezer in beeld is, mag Meijer de eerste jaren niet op beeld het nieuws lezen. Jarenlang is hij alleen als stem buiten beeld te horen. Hij geeft commentaar bij de filmpjes, terwijl een andere nieuwslezer in beeld de items inleidt. Eind jaren zestig mag hij ook als nieuwslezer in beeld verschijnen: “Jan Gerritsen werd ziek. En toen moest ik het maar doen. Ik werd gewoon voor de leeuwen gegooid.” Meijer combineert deze werkzaamheden met werk als bureauredacteur, maar nooit op dezelfde dagen. De ene dag leest hij het nieuws en een andere dag werkt hij als redacteur aan de teksten van een uitzending: “Als je dienst had als nieuwslezer moest je ontspannen een uitzending in kunnen en je niet bezig hoeven houden met de teksten. Alleen als je je niet laat afleiden, kom je tot de kern en kun je iets overbrengen”.
Wanneer begin jaren zeventig de autocue wordt geïntroduceerd, vindt Meijer dit geen goede ontwikkeling. Hij acht het onnatuurlijk, maar gaat uiteindelijk wel mee in de technische verandering van het vak. Waar Meijer meer moeite mee heeft is de berichtgeving over het Midden-Oosten: “Als Jood was ik natuurlijk erg gevoelig voor datgene wat zich in Israël voordeed. In mijn ogen hanteerde de redacteuren bij de NTS een eenzijdige berichtgeving. Zij waren nogal pro-Palestina en anti-Israël, wat politiek betreft. Ik zei altijd: je moet beide bronnen noemen, zowel de Palestijnse als de Israëlische.”
Meijer wordt in zijn periode bij het NOS Journaal twee keer geschorst door de leiding. In de zomer van 1973 maakt hij in zijn vakantie de film Vrede voor het Midden-Oosten en de wereld voor de Evangelische Omroep. Volgens de hoofdredactie is de film pro-Israël en hiermee zou Meijer het neutrale imago van het Journaal hebben beschadigd. Hij mag een maand lang niet in beeld verschijnen. Wel blijft hij in die periode werkzaam op de redactie. Nadt hier over vragen in de Tweede Kamer worden gesteld, wordt het NOS Journaal verplicht Meijer weer in beeld te laten verschijnen. Een jaar later is er wederom een schorsing omwille van zijn neutrale imago. Meijer geeft namelijk in het land lezingen over zijn eigen geloof. Volgens de leiding van het Journaal zou ook hierdoor de objectiviteit van het Journaal in het geding komen. In 1972 wordt hij, ondanks dat het geen schorsing heet, al eens van de buis gehaald. Dit omdat Meijer teveel zou schnabbelen. In het bijzonder schnabbels waarbij hij jaarverslagen van bedrijven voorleest alsof hij het NOS Journaal 'presenteert, worden door de NOS niet op prijs gesteld. In 1975 beëindigt Meijer zijn contract bij de NOS: “Ik kon me niet langer verenigen met de wijze van berichtgeving.”
Na het Journaal
Wanneer Meijer in 1975 opstapt bij het Journaal verhuist hij samen met zijn vrouw naar Blije in Noord Friesland. Hier kopen ze een grote boerderij, die ze voor een groot deel inrichten als pension. In het pension met boerencamping ontvangen ze dertig jaar lang gasten uit binnen- en buitenland: “Dat was voor mij het echte nieuws. Het nieuws van de dag. Bij het Journaal was het nieuws altijd al gebeurd en daar berichtte je dan over. Hier maakte je het nieuws dagelijks mee.” De eerste jaren reist hij nog regelmatig op en neer naar Hilversum om vooral voor de Evangelische Omroep programma’s te maken en films in te spreken, zoals bijvoorbeeld Kerk en theologie en Is de Bijbel in? Tevens schrijft hij een boek over wat hij denkt dat nieuws hoort te zijn, getiteld Het belangrijkste nieuws wordt verzwegen. Het pension houdt de familie Meijer tot 2004, waarna zij een theetuin openen en ook daarmee gasten ontvangen. Daarnaast hebben ze een winkel met allerhande tweedehands spullen, waarvan de opbrengst gaat naar goede doelen in Oost-Europa.
Op 4 mei 2018 legt hij samen met een van zijn dochters een krans tijdens de Nationale Dodenherdenking.
Publicaties
- Het belangrijkste nieuws wordt verzwegen (1977),
