Willem van Kooten
| Naam | Willem Jan van Kooten |
| Geboren | Hilversum, 7 januari 1941 |
| Functies | tekstschrijver, diskjockey, presentator, producent |
| Bekend van | Jukebox, Joost mag het weten, Top 40, Grand Gala du Disque, Joost mag niet eten, Cable One, Radio Monique, Radio Veronica |
| Periode actief | 1961-heden |
| Werkt samen met | Jan van Veen, Freddy Haayen, Joop van den Ende, Henk Westbroek |
| Trivia | Trivia |
| Media |  |
| Externe info | podcast RadioReuzen |
(Media)ondernemer die bij het publiek bekend wordt als diskjockey Joost den Draaijer.
Jeugd
Willem van Kooten doorloopt de lagere school in zijn geboorteplaats Hilversum en behaalt vervolgens het einddiploma Gymnasium Alpha op het Christelijk Lyceum. Tijdens zijn middelbare schooljaren doet hij al mee aan het NCRV-radioprogramma Jeugdland van Piet Plokhooy en Jaap Soetekouw. Hij acteert live in bijbelse hoorspelen en is vaak Jesaja, één van de profeten uit het Oude Testament.
Dan gaat Van Kooten in 1960 in Amsterdam op kamers wonen en Nederlands studeren aan de Vrije Universiteit. Hij stort zich vol in het studentenleven en treedt toe tot het VU-studentencorps. Om zijn studie te betalen heeft Van Kooten uiteenlopende baantjes: van het runnen van een nachtelijk havenkantine in Amsterdam tot kantoorwerk in een chocoladefabriek.
Radio Veronica
Begin 1961 ontmoet Van Kooten in Hilversum tijdens een feestje Ger-Anne, dochter van Dirk Verwey die samen met zijn broers Bull en Jaap Radio Veronica vanaf een schip op de Noordzee is begonnen. Van Kooten vraagt of er nog mensen nodig zijn bij Veronica. Een dag later begint als tekstschrijver voor de commercials bij het station. Hij verdient per maand netto 208 gulden: precies de golflengte van het toen populaire station Radio Luxemburg.
Wanneer er tijdens de vakantie diskjockeys nodig zijn, valt Van Kooten in en neemt hij het verzoekprogramma Juke Box over. Zijn eigenzinnige stijl van presenteren valt direct op en hij wordt populair bij de luisteraars. Al snel krijgt hij zijn eigen programma: Joost mag het weten en bedient zich van het pseudoniem Joost den Draaijer, omdat hij nog Nederlands studeert op de Vrije Universiteit in Amsterdam en dergelijk werk not done is bij de heren van het studentencorps.
In 1963 moet Van Kooten in militaire dienst en brengt het bij de geneeskundige troepen tot hospik. In de kazerne van Amersfoort ontmoet hij Jan van Veen, die hij later ook bij Veronica als discjockey zal aannemen. Eenmaal uit het leger stopt Van Kooten met zijn studie en treedt in juni 1964 in vaste dienst bij Veronica.
Van Kooten wordt programmaleider bij Veronica. Op verzoek van de broers Verwey wordt hij naar Amerika gestuurd om te kijken en vooral te horen hoe de Amerikaanse radiostations werken. Boordevol ideeën komt hij terug. Een ervan is de horizontale programmering. Van Kooten begint ook de Top 40, (uitgezonden vanaf 1 januari 1965), waarvoor wekelijks honderd platenzaken worden gebeld. Daarnaast is er de Tipparade, met platen die een kans maken om in de Top 40 te komen.
Platenbaas en breuk met Veronica
Naast zijn werk als diskjockey begint hij op 1 april 1968 samen met Freddy Haayen het platenlabel Red Bullet en de muziekuitgeverij Dayglow Music. Het eerste succes en tevens eerste release is ‘Kom uit de bedstee m’n liefste’ gezongen door Egbert Douwe (Rob Out). Veel bekende Nederlandse artiesten vinden onderdak bij Red Bullet, zoals Earth and Fire, Tol Hansse, Shocking Blue en later Sjef van Oekel. Van Kooten heeft ook belangen in platenmaatschappij CNR.
Van 1965 tot 1988 is Van Kooten de belangrijkste investeerder in de Haagse rockband Golden Earring. Hun platen worden door bemiddeling van Van Kooten bij diverse platenmaatschappijen uitgebracht en - uiteindelijk bij tanend succes - op zijn eigen label. Als wisselwerking levert dit de Golden Earring in de jaren 60 gratis extra publiciteit op, want Van Kooten draait bij Veronica hun platen.
Vanwege zijn zakelijke werk maakt Van Kooten op freelance basis platenprogramma’s voor Veronica, zo’n negen uur per week: De Top 40 en Joost mag het weten. In december 1968 komt het tot een breuk met de gebroeders Verwey van Veronica. Het plaatje ‘Ome Sjakie (loopt in zijn nakie)’ mag niet worden gedraaid bij de zeezender. Van Kooten heeft het werkje samen met Freddy Haayen en Peter Koelewijn (als De Praatpalen) gemaakt en is door Red Bullet uitgebracht.
Na Veronica
Na Veronica gaat Van Kooten -net als Jan van Veen- aan het werk bij Radio Noordzee. Hij maakt vanaf begin 1971 de Nederlandstalige programma’s voor deze zeezender. Na kortstondig bij de VPRO te hebben gewerkt heeft hij inmiddels vanaf 1970 bij de NOS een dagelijks uur tussen zes en zeven ’s avonds voor Hilversum III FM. Geen enkele omroep wil op die FM-frequentie, maar Van Kooten weet dat FM de toekomst heeft. Hij maakt een succes van Joost mag niet eten en dus van de FM-frequentie. In 1970 staat hij aan de wieg van het televisieprogramma Vlieg er eens uit (TROS) en presenteert het ook. Voor de AVRO-radio maakt hij daarnaast De Blauwe Maandag, dat tussen twaalf en twee uur ’s middags wordt uitgezonden.
Met Willem Duys presenteert hij in 1973 het Grand Gala du Disque met artiesten als The Carpenters, John Denver en Jan Akkerman. Door het Amerikaanse toonaangevende muziekvakblad Billboard wordt Van Kooten uitgeroepen tot trendsetter nummer 1 van 1975. Min of meer gedwongen stopt Van Kooten in mei 1978 met zijn radiowerk en presenteert voor de laatste keer het NOS-maal. Een aantal bekende artiesten maakt op de herkenningsmelodie van zijn programma (een populaire versie van het 1e pianoconcert van Edvard Grieg in de uitvoering van pianist Kokomo met als titel ‘Asia minor’) een lied als afscheidscadeau. De opbrengst gaat naar kinderen met spierdystrofie, waarvoor hij zich in die jaren inzet.
Zakenman
In de periode 1979-1989 heeft hij naast Red Bullet de muziekuitgeverijen Nada Music, New Dayglow en neemt hij voor 50 procent een belang in John de Mol Produkties.
Niet alle plannen lukken: De Krant op Zondag wordt een debacle, net als zijn pogingen om radio- en televisiezenders te beginnen. Zijn financiën houdt hij op peil dankzij investeringen in hectares land in de Portugese Algarve, waar hij ook een golfresort en een hotel-restaurant bezit.
Begin 1996 kondigt de KNVB aan met een nieuwe zender te komen: Sport 7. Van Kooten is als initiatiefnemer voor 5 % aandeelhouder. Andere investeerders zijn Philips, Endemol, ING, KPN en Nuon. Een paar maanden later verkoopt hij zijn belang aan De Telegraaf en tegen het einde van het jaar blijkt Sport 7 een mislukking. Van Kooten probeert ook Fokker te redden, maar krijgt de benodigde 400 miljoen gulden niet bij elkaar niet van de overheid.
Ondanks zijn onafhankelijke financiële situatie blijft hij werken, omdat hij vindt dat "ledigheid des duivels oorkussen" is.
Politiek
Uit onvrede over de ‘oude politiek’ in Nederland richt Van Kooten in maart 1999 samen met Broos Schnetz, Henk Westbroek en Jan Nagel de politieke partij Leefbaar Nederland op. Hij levert ook het startkapitaal op voorwaarde dat Pim Fortuyn lijsttrekker wordt. Hij stelt zich ook verkiesbaar voor Leefbaar Hilversum, maar komt uiteindelijk niet op de kieslijst.
In april 2003 verplaatst hij in Hilversum de eerste schep zand op de plek waar later het gebouw van het Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid komt te staan. De rotonde voor het gebouw op het Mediapark krijgt in 2007 de naam 'Joost den Draaijerrotonde'.
Prijzen en onderscheidingen
Gouden Harp (1981).
Officier in de Orde van Oranje Nassau (2006).
Marconi Oeuvre Award (2018).
