Geef je ouders maar weer de schuld
| Periode | 1985 – 1986 |
| Beschikbaar in archief | Beeld en Geluid |
| Genre | Jeugdprogramma, Jongerenprogramma, Komedie, Satire |
| Decennia | 1980-1989 |
| Lengte | 25’41" |
| Medium | televisie |
Beschrijving
Geef je ouders maar weer de schuld is een programma waarin de relatie tussen kinderen en hun ouders centraal staat. Het programma geeft een nieuwe kijk op actualiteiten en de botsingen die ouders kunnen hebben met hun (tiener)kinderen. De schrijvers van het programma noemen het, niet zonder reden, “generatievernietigend” en “een onfrisse kijk op het gezin”. Iedere aflevering bestaat uit meerdere sketches en liedjes, welke allemaal opgenomen zijn met een publiek op de achtergrond. Verschillende onderwerpen komen aan bod: discriminatie, puberteit, zelfmoord zijn enkele voorbeelden.
Aart Staartjes speelt niet alleen af en toe een bijrol in deze serie, maar is ook verantwoordelijk voor de regie. Er wordt veel gebruikt gemaakt van nieuw talent; de makers willen voorkomen dat steeds dezelfde acteurs te zien zijn, zodat er minder snel vergelijkingen gemaakt worden met andere series. Zo maken Sylvia Millecam en Gijs de Lange in deze serie hun TV-debuut. De enige acteur die al wel bekend is, is Frits Lambrechts.
De meeste makers van deze serie zouden later ook meewerken aan de – nog steeds succesvolle – serie [[Het Klokhuis]].
Makers
Samenstelling en regie Aart Staartjes
Schrijvers Hans Dorrestijn, Karel Eijkman, M. Harmsen, Fetze Pijlman, Jan Riem, Willem Wilmink
Productie Ine Waltuch
Vormgeving Henk Tilder, Frans Lasès
Muziek Harry Bannink
Realisatie NOS-Facilitair Bedrijf
VPRO.
Achtergrondinformatie
Deze 6-delige serie is door dezelfde schrijvers geschreven als van de populaire kinderprogramma’s J.J. de Bom voorheen de Kindervriend en De Stratemakeropzeeshow; De VPRO had graag een nieuw jeugdprogramma in diezelfde stijl.
De titel van de reeks is gebaseerd op een citaat uit J.J. de Bom; in een bepaalde aflevering verklaart iemand zijn gedrag doordat hij zogezegd een ongelukkige jeugd heeft gehad. Hierop volgt de opmerking "welja, geef je ouders maar weer de schuld”.
