Het omgekeerde perspectief
| Periode | 1996 |
| Beschikbaar in archief | Beeld en Geluid |
| Genre | Documentaire |
| Decennia | 1990-1999 |
| Lengte | 78'48" |
| Medium | televisie |
_titel.jpg)
_2.jpg)
Beschrijving
Documentaire uit de serie Werelden van IKON. Regisseuse Lily van den Bergh maakt de documentaire als eerbetoon aan haar vriendin, de Russinn Olga Skvortsova. Olga komt wonen bij van den Bergh in Amsterdam en van den Bergh gebruikt deze mogelijkheid om Olga te filmen terwijl ze voor het eerst echt contact maakt met Nederland en ook de Westerse wereld. Van den Bergh filmt Olga ook in haar eigen woonplaats Leningrad. Het maken van de film begint luchtig, maar neemt al snel een droevige en sombere wending: Olga pleegt zelfmoord precies drie jaar nadat haar man overleden is. Lily van den Bergh besluit daarna om als een eerbetoon terug te gaan naar Rusland om het leven van haar vriendin Olga in beeld te brengen. De film is als het ware een metafoor voor de Russische vrouwen in Rusland tijdens één van de meest bewogen periodes uit de geschiedenis van het land. '
Makers
Productie Open Studio Producties
Regie Lily van den Bergh
Scenario Rachel Fabien
Adviseur Sergey Skvortsov
Camera Naum Avrunin, Sergey Lando, Adri Schrover
Geluid Micha Belinsky, Cees van der Knaap
Montage Tamara Lipartia, Jan Wouter van Reijen
Muziek Andrey Frolov
IKON.
Achtergrondinformatie
Het moge duidelijk zijn dat Olga’s dood een grote invloed heeft gehad op de film en de makers. Lily van den Bergh heeft er duidelijk moeite mee gehad en het heeft ook haar objectiviteit als filmmaker zeer duidelijk beïnvloed: "Ik wilde er helemaal mee kappen. Je kunt je persoonlijke gevoelens niet scheiden van je professionele houding. Als je monteert, monteer je. Je kunt niet huilend achter de montagetafel zitten. Die gevoelens komen er pas later uit, bijvoorbeeld 's nachts. Deze film is mijn manier om Olga te herdenken, en tegelijkertijd is het gewoon een produktie die je doet" zoals het citaat uit filmkrant.nl ons vertelt.
De film is ontvangen met gemengde gevoelens. De film wordt in de Volkskrant beschreven als een film die te cryptisch, te ambitieus en te moeilijk te volgen zou zijn, maar in de Filmkrant ook als een film“ (..) met een aantal briljante scènes, waarin Van den Bergh de Nederlandse samenleving een spiegel voorhoudt”.
