Videoletters
| Periode | 2007 |
| Beschikbaar in archief | Beeld en Geluid |
| Genre | documentaire |
| Decennia | 2000-2009 |
| Lengte | 50'33 |
| Medium | televisie |
Beschrijving
Na jarenlange oorlog en etnische spanningen op de Balkan zijn veel contacten tussen mensen verloren gegaan. Door de verdeeldheid en grote bemoeienis van de hele wereld is het moeilijk dit weer goed te maken. Toch hebben Rejger en van den Broek het contact tussen een paar mensen weten te herstellen. Dit door middel van het sturen van videobrieven en daarop volgende ontmoetingen tussen oude vrienden en collega's.
Makers
Productie Mirjam Bos
Regie Katarina Rejger Eric van den Broek
Eindredactie Tegenlicht Jos de Putter
Achtergrondinformatie
Deze aflevering uit de serie Tegenlicht bevat twee verhalen. Het eerste speelt zich af tussen twee vrienden, Emil en Sasa. Sasa ging tijdens de oorlog het leger in en Emil vluchtte naar Nederland. De twee hebben elkaar al jaren niet gezien of gesproken. Beiden beschuldigen elkaar van slecht gedrag, maar uit de videobrieven blijkt dit allemaal gebaseerd te zijn op vooroordelen en geruchten. Het tweede verhaal gaat over Velimir Zvejic, een servier die werkte als directeur van een cementfabriek onder het bewind van Milosevic. Hij nam het destijds op voor de Albanesen, en is vervolgens ontslagen en naar Macedonië gevlucht. Hij wil het contact met zijn Albanese collega's weer herstellen, maar deze zijn voorzichtig, ze lijken geen enkele Serviër meer te vertrouwen.
De verdeeldheid op de Balkan is nog steeds erg groot, mensen zijn van elkaar gescheiden en kunnen of durven geen contact meer met elkaar op te nemen. De onafhankelijkheidsverklaring van Kosovo en 2008 heeft geleid tot grote onvrede van onder andere Servië. Deze beschouwt Kosovo als hun land, er staan veel belangrijke Servische kerken en kloosters. Ook landen als China, Rusland en Spanje keuren de onafhankelijkheid af. Maar de VS, Frankrijk en Nederland erkennen het onafhankelijke Kosovo. En zo spreidt de verdeeldheid zich wereldwijd uit.
Maar deze documentaire heeft zich op een klein persoonlijk vlak gericht, op twee paralelle verhalen. Rejger en van der Broek richten zich aan de ene kant op twee vrienden die elkaar uit het oog verloren zijn en aan de andere kant collega's die gedwongen gescheiden zijn. Door deze twee verhalen naast elkaar te zetten kun je ze goed met elkaar vergelijken en contrasteren. Neem het leeftijdsverschil, de verschillen tussen vluchten en blijven vechten en de relatie tussen vrienden tegenover de relatie tussen collega's. Maar uiteindelijk gaan beide verhalen over onschuldige burgers die de dupe zijn van de verdeeldheid op de Balkan.
