Martin Simek: verschil tussen versies

Uit B&G Wiki
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 16: Regel 16:
| programmaoverzicht = [[Oeuvre van Martin Šimek]]
| programmaoverzicht = [[Oeuvre van Martin Šimek]]
}}
}}
Martin Simek kan worden omschreven als een ‘allemansvriend’. Tijdens interviews is hij er zeer op gespitst contact te krijgen met iemand, soms zelfs fysiek (aanraken). Hij staat bekend om zijn uitgesproken mimiek, waarin hij veelvuldig gebruik maakt van gesticuleren. Martin is verder een bescheiden man. Over zijn zichzelf zegt hij: “Hoeveel talent ik ook heb, ik weet als geen ander dat het mij nog aan veel journalistiek vakmanschap ontbreekt”.
Martin wordt geboren in Praag, de hoofdstad van het voormalige Tsjecho-Slowakije. Hij komt uit een gezin bestaande uit vader, moeder en twee oudere broers. Zijn vader, Rudolf Simek, is een filosofisch en sociologisch geschoolde toneelspeler, die gedwongen wordt om in een cementfabriek te werken. Zijn moeder is taallerares.
Martin studeert rechten aan de Karlova universiteit, in de tussentijd tennist hij op hoog niveau. Op 28 augustus 1968, nadat de Russische troepen het opstandige Praag hebben ingenomen, vlucht hij als 19-jarige naar Nederland. Het is een gevoelsmatig, niet verstandelijk besluit. Hij denkt dan vijf tot tien jaar weg te zullen blijven. Hij studeert enige tijd economie in Amsterdam, omdat het toekomstige Tsjechië economen nodig zal hebben. Hij beëindigt deze echter studie voortijdig.
Martin is ongehuwd. Hij heeft wel heeft een vriendin: Iris. Sinds april 2004 is hij vader van zoon Chacha. Tegenwoordig woont afwisselend in Praag, Amsterdam en, vijf maanden per jaar, in Carbognano, in het zuid-Italiaanse Calabrië.
In Nederland houdt Martin zich als tenniscoach in leven. Hij wordt er bekend mee. Hij coacht ondermeer Michiel Schapers, die in 1988 een 25e plaats op de wereldranglijst haalt. 
Met zijn humorvolle kijk op het leven wordt Martin columnist en cartoonist voor de ''Groene Amsterdammer'' en ''NRC Handelsblad'' . Hij publiceert onder het pseudoniem Anone. Martin van Amerongen helpt hem met het Nederlands. Ook publiceert hij in ''HP/De Tijd'', de krant ''op Zondag'' en ''het Parool''. Hij werkt ook als interviewer: in 1981 wordt zijn eerste interview, met de Tsjechische tennisser Ivan Lendl, in het blad ''Man'' geplaatst.
Martin Simeks debuut op de radio is voor het programma ''[[Het gebouw]]'' van de VPRO. Voor dit marathon-interview wordt hij geafficheerd als tenniscoach, levenskunstenaar en filosoof. Meer radioprogramma's vragen hem hierna om als gast te komen spreken. Na zijn optreden in het radioprogramma ''[[Kleurbekennen]]'' wordt hij door de RVU gebeld met het voorstel zelf dit radioprogramma te gaan presenteren. Martin stemt toe en wordt radio-interviewer en presentator. Hij spreekt een Nederlands vol taalfouten, met een zwaar Oost-Europees accent. De één ergert zich eraan, de ander noemt het zijn grootste charme.




[[Category: personen|Simek, Martin]] [[Category:Interviewer |Simek, Martin]] [[Category:Programmamaker |Simek, Martin]]
[[Category: personen|Simek, Martin]] [[Category:Interviewer |Simek, Martin]] [[Category:Programmamaker |Simek, Martin]]

Versie van 16 jun 2008 08:36

NaamMartin Šimek
GeborenPraag (Tsjechië), 7 november 1948
Functiescartoonist, columnist, interviewer, programmamaker, tenniscoach
Bekend vanDubbelpion, Kleur bekennen, Simek ‘s nachts, Simek ontmoet!
Periode actief1982, 1991-

Martin Šimek in de media
Oeuvre van Martin Šimek

Martin Simek kan worden omschreven als een ‘allemansvriend’. Tijdens interviews is hij er zeer op gespitst contact te krijgen met iemand, soms zelfs fysiek (aanraken). Hij staat bekend om zijn uitgesproken mimiek, waarin hij veelvuldig gebruik maakt van gesticuleren. Martin is verder een bescheiden man. Over zijn zichzelf zegt hij: “Hoeveel talent ik ook heb, ik weet als geen ander dat het mij nog aan veel journalistiek vakmanschap ontbreekt”.

Martin wordt geboren in Praag, de hoofdstad van het voormalige Tsjecho-Slowakije. Hij komt uit een gezin bestaande uit vader, moeder en twee oudere broers. Zijn vader, Rudolf Simek, is een filosofisch en sociologisch geschoolde toneelspeler, die gedwongen wordt om in een cementfabriek te werken. Zijn moeder is taallerares.

Martin studeert rechten aan de Karlova universiteit, in de tussentijd tennist hij op hoog niveau. Op 28 augustus 1968, nadat de Russische troepen het opstandige Praag hebben ingenomen, vlucht hij als 19-jarige naar Nederland. Het is een gevoelsmatig, niet verstandelijk besluit. Hij denkt dan vijf tot tien jaar weg te zullen blijven. Hij studeert enige tijd economie in Amsterdam, omdat het toekomstige Tsjechië economen nodig zal hebben. Hij beëindigt deze echter studie voortijdig.

Martin is ongehuwd. Hij heeft wel heeft een vriendin: Iris. Sinds april 2004 is hij vader van zoon Chacha. Tegenwoordig woont afwisselend in Praag, Amsterdam en, vijf maanden per jaar, in Carbognano, in het zuid-Italiaanse Calabrië.

In Nederland houdt Martin zich als tenniscoach in leven. Hij wordt er bekend mee. Hij coacht ondermeer Michiel Schapers, die in 1988 een 25e plaats op de wereldranglijst haalt.

Met zijn humorvolle kijk op het leven wordt Martin columnist en cartoonist voor de Groene Amsterdammer en NRC Handelsblad . Hij publiceert onder het pseudoniem Anone. Martin van Amerongen helpt hem met het Nederlands. Ook publiceert hij in HP/De Tijd, de krant op Zondag en het Parool. Hij werkt ook als interviewer: in 1981 wordt zijn eerste interview, met de Tsjechische tennisser Ivan Lendl, in het blad Man geplaatst.

Martin Simeks debuut op de radio is voor het programma Het gebouw van de VPRO. Voor dit marathon-interview wordt hij geafficheerd als tenniscoach, levenskunstenaar en filosoof. Meer radioprogramma's vragen hem hierna om als gast te komen spreken. Na zijn optreden in het radioprogramma Kleurbekennen wordt hij door de RVU gebeld met het voorstel zelf dit radioprogramma te gaan presenteren. Martin stemt toe en wordt radio-interviewer en presentator. Hij spreekt een Nederlands vol taalfouten, met een zwaar Oost-Europees accent. De één ergert zich eraan, de ander noemt het zijn grootste charme.