Mene tekel

Periode	1997
Beschikbaar in archief	Beeld en Geluid
Genre	Documentaire
Decennia	1990-1999
Medium	Televisie

Beschrijving

In de documentaire Mene Tekel schetst de filmmaker Pieter Fleury op een observerende wijze de consequenties van het nieuwe beleid van de overheid bij de Amsterdamse brandweer. De overheid wil met dit beleid de integratie en de samensmelting van culturen bevorderen door bijvoorbeeld verplicht te stellen dat zeventig procent van de nieuw aangenomen mensen bij de Amsterdamse gemeente allochtoon of vrouw moet zijn. Fleury toont in zijn film dat zonen uit oude brandweerfamilies niet meer automatisch in aanmerking komen voor een functie bij de brandweer. Daarentegen komen allochtone nieuwelingen zowat gedwongen via hulpverlenende instanties bij de brandweer terecht. Eenmaal bij de brandweer wordt dit nieuwe personeel getest en ingewijd. De documentairemaker laat tevens zien dat men elkaar blindelings moet kunnen vertrouwen wanneer het alarm gaat en een mogelijke confrontatie met de dood dreigt te ontstaan.

Makers

Scenario en Regie: Pieter Fleury
Productie: Frank van Reemst
Camera: Sander Snoep
Geluid: Jan Wouter Stam
Montage: Ot Louw, Erik Disselhoff
Muziek: Maarten van Norden, Isabelle van Keulen, Pauline Post
Mixage: Danny van Spreuwel
Commentaartekst: Emma Brunt
Commentaarstem: Renée Fokker
Grading: Dick Troeleman
Negatief Montage: Hans Keesmaat
Grafisch Ontwerp: Mieke Gerritzen
Publiciteit: Bert de Snoo
Grip: Daan Dillo, Kees Aloserij
Camera-assistentie: Jessica Klijn, Martijn van Beenen
Montageassistentie: Jos Driessen, Iris Sikking
Productieassistentie: Ingmar Menning
Productiemaatschappij: Golden Monkey Enterprises

In samenwerking met de VPRO.

Achtergrondinformatie

Biografie Pieter Fleury
Fleury studeerde in 1978 af aan de Nederlandse filmacademie. Hij speelde de rol van Jacques in de speelfilm Het Debuut uit 1977. In 1983 kwam Beyond Tokyo uit, een documentaire over de metro van Tokio. Deze film werd in dat jaar bekroond met zilver op Tokyo Festival en met brons op het New York International Film "&" TV Festival. Beyond Tokyo werd in 1985 gevolgd door Shanghai, The People's City. Deze documentaire over het leven in de Chinese miljoenenstad Sjanghai, geregisseerd en geproduceerd door Fleury, werd genomineerd voor het Gouden Kalf 1985 en bekroond met zilver op het Film "&" TV Festival, 1985.
In 1994 maakte hij in samenwerking met de HOS en het RO Theater De Taal van Geweld, een drama-coproductie over zinloos geweld. In 2002 kwam Ramses: Où est mon prince uit, een documentaire over het leven van de Nederlandse chansonnier en acteur Ramses Shaffy. Voor deze film ontving Fleury het Gouden Kalf 2002 voor beste Nederlandse lange documentaire. In 2004 bracht Fleury Noord-Korea: een dag uit het leven uit. De film volgt een gewone dag in het leven van een doorsnee Noord-Koreaans gezin: de familie Hong Sun Hui. De productie van deze documentaire werd door Fleury zelf gefinancierd en ging gepaard met veel moeite door de strenge regels in dit zeer gesloten stalinistische land. Op 5 januari 2006 zond de NOS de documentaire Het schitterende scherm, 50 jaar Journaal uit, een documentaire van Fleury over het NOS Journaal, ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan daarvan.

In de Filmkrant stond het volgende over MENE TEKEL:
Mene tekel betekent 'naderend onheil' en is afgeleid van de bijbelse tekst Mene mene tekel ufarsim: '(De dagen) geteld, (de daden) gewogen en (het rijk) gedeeld'. Ook vandaag zijn er nog steeds mensen die zich bedreigd voelen door bevolkingsgroepen die het land binnenkomen. De documentaire Mene tekel onderzoekt hoe het integratiebeleid van de overheid zijn uitwerking heeft op direct betrokkenen. Pieter Fleury stuit in de microcosmos van de Amsterdamse brandweer op de grenzen van de tolerantie. Het voorkeursbeleid van de overheid wekt veel weerstand op, zoals blijkt uit de uitleg van een oudere brandmeester aan een allochtone nieuweling: "Vroeger was het allemaal oompies, neefies, schoonzoontjes. Die groeiden ermee op. Nou, alle mogelijke moeite gedaan, technisch vak geleerd en dan kom je daar: Nee, je mag niet solliciteren, want allochtonen en vrouwen hebben voorrang. Dat is niet eerlijk!" Volgens Fleury komt medeleven pas als er een vliegtuig uit de lucht komt vallen en de vreemdelingen huilen om hun verdwenen kinderen. Dan pas blijken ze net zo te klinken als wij.