Bert Dorenbos
| Naam | Lambertus Pieter Dorenbos |
| Geboren | Assen, 21 juni 1942 |
| Functies | omroepbestuurder |
| Bekend van | Evangelische Omrep |
| Periode actief | 1974-1987 |
| Media |  |
Bert Dorenbos in de media Oeuvre Bert Dorenbos | |
Bert Dorenbos is een Nederlands christelijk activist, televisiepresentator en voormalig directeur van de Evangelische Omroep.
Begin carrière
Bert Dorenbos doorloopt de MULO in Emmen en de HBS in Leeuwarden, waarna hij aan de Vrije Universiteit in Amsterdam bedrijfseconomie gaat studeren. Na het behalen van zijn doctoraal examen gaat hij in 1966 werken bij de Raad voor het Midden- en Kleinbedrijf in Den Haag. In 1968 treedt hij in dienst van het projectontwikkelingbureau Westland-Utrecht van de AMRO-bank.
In 1985 richt hij met zijn echtgenote Willy Dorenbos-De Lange de Stichting Schreeuw om Leven (Cry for Life) op, waarvan hij voorzitter en directeur is. Voorts is hij penningmeester van de International Right to Life Federation. Tevens oprichter van het Indian Girl Child Project.
Directeur EO
In november 1974 wordt Dorenbos directeur van de Evangelische Omroep en blijft dat tot 30 april 1987. Door een bezoek aan een zogenoemde Landdag van de Evangelische Omroep raakt hij geïnteresseerd in de jonge omroep (in 1967 opgericht en sinds 1970 zendtijd) en solliciteert, wanneer bekend wordt dat EO- directeur Y. Jacobs aftreedt.
De 32-jarige Dorenbos brengt structuur in de organisatie en bouwt de EO uit van 55 medewerkers tot 200. Hij ziet in EO ‘meer dan een omroep’. De EO moet volgens hem een beweging zijn die meer doet dan het uitzenden van radio- en televisieprogramma’s. De EO is in zijn visie geen doel, maar een middel tot Evangelieverspreiding ‘met praktische toepassing’.
Van de Landdag maakt hij een Familiedag en hij bedenkt vervolgens een jaarlijkse Jeugddag, die duizenden jongeren trekt. Televisieprogramma’s als Het ontstaan van de Bijbel en Het ontstaan van Israël worden multimediale projecten door radio-ondersteuning en de uitgaven van boeken.
In jubileumprogramma’s ter gelegenheid van het vijfjarig en het vijftienjarig bestaan draagt hij zijn visie uit. Het bij het laatste jubileum aangekondigde boek over de EO, te schrijven door journalist en EO-medewerker Emerson Vermaat verschijnt echter nooit.
Dorenbos weert zich van het begin af aan geducht in het roerige, politieke medialandschap, dat door onder meer de medianota van minister Van Doorn van aanzien dreigt te veranderen. In eigen zendtijd neemt hij de kans waar om zijn mening uit te dragen.
Als Veronica (na de zeezenderperiode) erin slaagt van C-omroep naar B-omroep te promoveren, wordt Dorenbos hierdoor gestimuleerd ook voor de EO actie te gaan voeren. Hij slaagt in zijn voornemen. Dorenbos wil dan meteen de EO laten doorgroeien naar A-omroep, maar wordt intern gedwarsboomd door een groepering die de B-status wil consolideren.
Anti-abortusstrijder
Vanaf het begin van zijn omroeploopbaan zoekt Dorenbos internationale contacten. Met name wordt hij aangetrokken door de Verenigde Staten van Amerika, waar de elektronische kerk en evangelische bewegingen in opkomst zijn. De Amerikaanse televisiefilm “The Silent Scream”, die een aanklacht tegen abortus is, en die de EO uitzendt, raakt Dorenbos diep. Samen met zijn echtgenote richt hij in 1985 de Stichting Schreeuw om Leven op. Hij werkt al snel even intensief voor zijn stichting als voor de EO en wordt als anti-abortusstrijder ook door andere omroepen uitgenodigd.
Na de EO
Na een werkbezoek in de VS komt hij in 1987 tot de conclusie dat hij afscheid moet nemen van de ‘consoliderende’ Evangelische Omroep.
Radio en televisie blijven belangrijk in zijn verdere leven. Hij maakt veelvuldig gebruik van de media als directeur van het mede door hem in 1987 opgerichte Rainbow Instituut, dat mensen de Bijbel wil leren lezen. Dorenbos ontpopt zich zowel als activist voor de verspreiding van het Evangelie, en als activist tegen abortus en kinderpornografie, bloot op strand en andere, in zijn ogen, verwilderingen op zedelijk gebied.
In 1989 probeert hij met Family Channel een eigen radio- en televisiezender van de grond te krijgen. Maar door geldgebrek blijft deze wens een utopie. Televisieprogramma’s van Schreeuw om Leven worden dan verspreid via de satelliet, TBN. Via Internet start Dorenbos een serie programma’s over hulpverlening en overdracht van het Evangelie aan kinderen. In 2001 richt hij een platform op tegen het occulte, zoals spannende kinderboeken à la Harry Potter.
Niet onomstreden
Doornbos is niet onomstreden zowel binnen als buiten de christelijke gemeenschap. Als Madonna in 2006 twee concerten van haar Confessions Tour geeft met daarin een ‘kruisigingsscène’, houdt Dorenbos een 'gebedswake' bij de Amsterdam ArenA.
In 2009 zegt Dorenbos in de talkshow De Wereld Draait Door dat EO-coryfee Andries Knevel een 'daad van agressie' pleegt door op de tv een verklaring te tekenen waarin hij afstand neemt van de letterlijke interpretatie van het scheppingsverhaal in Genesis. In augustus 2009 vertelt Dorenbos aan Shownieuws dat EO-presentator Arie Boomsma "terug moet naar de kleuterschool" omdat hij te veel met zichzelf bezig is in plaats van "waar het echt om gaat".
In 2011 schrijft Dorenbos een column voor zijn christelijke organisatie Schreeuw Om Leven. In de column vraagt hij zich retorisch af "hoe zijn drugs, porno, pop en liederlijkheid en criminaliteit verweven zijn met die hele popcultuur”. Hij doet een oproep om "onze huizen en onze kinderen schoon te maken van deze verwoestende invloeden".
In december 2011 brengt Dorenbos Schreeuw om Leven'’ uit, een film uit waarin hij een verband legt tussen abortus, de Holocaust en het evolutiedenken. De film stuit op felle verontwaardiging, vooral vanuit joodse hoek.
Politiek
In 2006, 2010 en 2014 stond hij op de kandidatenlijst van de ChristenUnie voor de gemeenteraadsverkiezingen in de gemeente Hilversum.
Prijzen en onderscheidingen
Erelid National Religion Broadcasters (1985)
