Je laatste oortje
Periode | 2007 |
Beschikbaar in archief | Beeld en Geluid |
Genre | documentaire |
Decennia | 2000-2009 |
Medium | televisie |
Beschrijving
De documentaire 'Je laatste oortje' is de 2e aflevering van de jeugddocumentaire serie Dokument Junior van de NCRV en uitgezonden op 6 maart 2007 via Z@PP.
De aflevering gaat over het meisje Labriëlle van twaalf jaar, wiens ouders van Surinaamse afkomst zijn. Haar ouders zijn gescheiden toen ze negen jaar was. Haar moeder is vaak van huis en haar vader ziet ze zelden: “Hij was een keer bíjna mijn verjaardag vergeten”. Een grote verantwoordelijkheid rust op de schouders van Labriëlle, omdat zij op haar jonge leeftijd ook al de zorg op zich neemt van haar kleine zusje. Labriëlle is vaak te vinden bij de kinderboerderij in de Bijlmer, waar de eigenaren van de boerderij, Wil en Floor, als een soort van tweede ouders fungeren. Wil en Floor Ze mist haar ouders erg, maar is ook erg blij met de zorg van het boerenechtpaar. “Zonder hen was ik verloren”.
Makers
Regie Annelies Kruk
Camera Annelies Kruk
Montage Noel van Rens,Anneke de Lind van Wijngaarden
Muziek Anneke de Lind van Wijngaarden
Productieleiding Nelleke van Markesteijn, Jan de Best
Samenstelling Joline van Boren
Eindredactie Suzanne Kunzeler
Achtergrondinformatie
De jeugddocumentaire serie Dokument Junior van de NCRV is een serie voor kinderen tussen de 8 en 12 jaar. Telkens staat een kind met zijn of haar verhaal garant voor een spannende, grappige of ontroerende documentaire. Onderwerpen waar kinderen direct mee te maken kunnen krijgen staan centraal. De serie is op werkdagen te zien via Z@PP vanaf 2001 en loopt nog steeds (deels herhalingen) een aflevering duurt 16 minuten.
Op het einde van de aflevering zegt de prijzenswaardig optimistische Labriëlle: “Mijn tip is; je moet je niet al te druk maken. Doe niet alsof je laatste oortje is gesnoept. Blijdschap moet er zijn.” De uitdrukking 'kijken alsof je laatste oortje versnoept is' betekent uiteraard dat men er sip of somber bij zit. De etymologische betekenis van het woord 'oortje' komt van 'oordje' dat een oud muntstuk was en ongeveer een kwart stuiver waard was. Wanneer de laatste centen waren 'versnoept' ofwel uitgegeven waren sombere gezichten het gevolg. Omdat 'oordje' later altijd met een 't' geschreven werd, is deze oorspronkelijke fout nu als norm gehanteerd.