Waar zijn ze gebleven?
| Periode | 1983 |
| Beschikbaar in archief | Beeld en Geluid |
| Genre | documentaire, kunst en cultuurprogramma |
| Decennia | 1980-1989 |
| Medium | televisie |
Beschrijving
Documentaire over vijftig jaar Nederlandse danskunst.
Gesprekken met dansers, danseressen en choreografen worden aangevuld met fragmenten uit voorstellingen. Zo ontstaat een beeld van de Nederlandse balletgeschiedenis sinds 1945. Het programma besteedt aandacht aan de belangrijkste ballet- en dansgezelschappen, de choreografen, de subsidieregelingen en de opleidingen. Aan het woord komen het dansechtpaar Alexandra Radius en Han Ebbelaar, danseres en pedagoge Jennifer Roders en danser Aart Verstegen.
Makers
Productie Jellie Dekker
Samensteller, regisseur Ine Schenkkan
Commentaar Gerard Soeteman, Hans Veerman
Achtergrondinformatie
De titel is een verwijzing naar een lange lijst van dansers die zich na de Tweede Wereldoorlog ingezet hebben om het Nederlands ballet weer op de internationale kaart te zetten. De documentaire is opgedragen aan deze bijna zevenhonderd dansers die hebben geprobeerd de Nederlandse danskunst op te bouwen, zonder subsidie, zonder traditie en zonder gedegen opleiding. De regisseuse Ine Schenkkan heeft dat aan den lijve ondervonden. Zij is op jonge leeftijd een getalenteerde danseres, maar moet vanwege blessureleed vroegtijdig afhaken.
Hoofdpersonages/dansers
Alexandra Radius (1940) en Han Ebbelaar (1941) zijn pioniers van de Nederlandse ballet- en danshistorie. Ze maken in 1957 beiden deel uit van het Nationaal Ballet. In datzelfde jaar besluiten een aantal dansers zich te verzamelen en het Nederlands Dans Theater op te richten, dat nog steeds een internationaal toonaangevend dansinstituut is. Radius en Ebbelaar voegen zich bij de initiatiefnemers en gaan mee naar de nieuwe dansorganisatie. Ondertussen hebben de twee dansers al menige voorstelling samen gedanst. Ze worden verliefd en in 1960 besluiten ze te trouwen. Zo groeien twee van de grootste balletdansers uit de Nederlandse dansgeschiedenis na de Tweede Wereldoorlog uit tot een onlosmakelijk duo dat Nederland op de kaart heeft gezet wat betreft klassiek ballet.
In een interview met het Algemeen Dagblad (november, 1987) zegt Alexandra Radius het volgende over hun relatie:
“Maar afgezien van die belangrijkste overstap destijds, telt zeker mee dat Han en ik beiden altijd gedanst hebben, samen een leven hebben, samen rust vinden thuis, en – wat heel belangrijk is – samen kunnen praten over de problemen in het vak. Veel danseressen die getrouwd zijn met iemand die niet in het vak zit, krijgen op den duur problemen thuis. Want de partner moet wel kunnen accepteren dat je met de feestdagen vaak weg bent, dat je soms lang op tournee gaat. Dan wordt het dus kiezen of delen.”
