In de rode zaal: verschil tussen versies
(→Makers) |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| (4 tussenliggende versies door 2 gebruikers niet weergegeven) | |||
| Regel 8: | Regel 8: | ||
| medium = televisie | | medium = televisie | ||
| lengte = 70’ | | lengte = 70’ | ||
| externe_info = [http://www.vpro.nl/programma/dokwerk/afleveringen/12554883/ Dokwerk] | | externe_info = [http://www.vpro.nl/programma/dokwerk/afleveringen/12554883/ Dokwerk]<br>[http://www.hollanddoc.nl/dossiers/34452995/ Bekijken] | ||
}} | }} | ||
| Regel 16: | Regel 17: | ||
===Beschrijving=== | ===Beschrijving=== | ||
In de documentaire | In de documentaire ''In de rode zaal'' volgen [[Kees de Groot van Embden]] en [[Irene Houthuijs]] politierechterzittingen bij de rechtbank in Amsterdam. Verdachten proberen, al of niet met een advocaat, ieder op hun manier de rechter te overtuigen van hun onschuld, of als het strafbare feit niet te ontkennen valt, te bewegen tot een zo mild mogelijke straf. De feiten worden uiteengezet en tegen het licht gehouden in een vaak interessant psychologisch spel. Leugens en waarheid lopen door elkaar heen. In het kort trekt de levensgeschiedenis van verdachten voorbij waarbij op dag X iets is gebeurd waarvoor de officier van justitie nu om een straf vraagt. De politierechter behandelt relatief eenvoudige strafzaken waarvoor de maximale straf zes maanden gevangenis bedraagt. De rechter velt het vonnis in zijn eentje en doet meteen aan het einde van de zitting uitspraak. Dit levert boeiende zittingen op, waarbij tal van herkenbare delicten de revue passeren. | ||
In de documentaire worden drie rechters van de Amsterdamse rechtbank | In de documentaire worden drie rechters van de Amsterdamse rechtbank en vijf officieren van justitie gevolgd in de Rode Zaal bij de behandeling van een vijftal zaken. In de documentaire maken we mee hoe drie rechters te werk gaan. De Amsterdamse rechtbank draait op volle toeren, de zittingsruimte is schaars. In de Rode Zaal, een van de vele zalen van de rechtbank, is het een komen en gaan van verdachten. In ''In de rode zaal'' zien we hoe de politierechter tot een oordeel komt. De documentaire is een kans voor iedereen die nooit in een rechtszaal is geweest om een kijkje in de keuken van de rechtbank te krijgen. De beelden zijn tonen de kale realiteit van het rechtsproces. In de rustig gefilmde documentaire zijn de rechters en verdachten zichzelf zonder interventie van documentairemaker of voice-over. | ||
De uitzending is onderdeel van de documentairerubriek van ''[[Dokwerk]]''. | |||
De uitzending is onderdeel van de documentairerubriek van [[Dokwerk]] | |||
===Makers=== | ===Makers=== | ||
Samenstelling [[Kees de Groot van Embden]] | Samenstelling [[Kees de Groot van Embden]], [[Irene Houthuijs]] | ||
Camera [[Ruud de Bruyn]], [[Kees de Groot van Embden]] | Camera [[Ruud de Bruyn]], [[Kees de Groot van Embden]], [[Niels van ‘t Hoff]] | ||
Geluid [[Otto Horsch]], [[Charles Kerstens]] | Geluid [[Otto Horsch]], [[Charles Kerstens]], [[Joris van Ballegoijen]] | ||
Montage [[Jan Overweg]] | Montage [[Jan Overweg]] | ||
| Regel 39: | Regel 38: | ||
===Achtergrondinformatie=== | ===Achtergrondinformatie=== | ||
In 2002 wijst de politierechter landelijk 95.700 maal vonnis. In Amsterdam gebeurt dat 12.262 keer. Minister Donner van Justitie maakt in 2003 bekend dat hij zogenoemde ‘draaideurcriminelen’ die veelal voor de politierechter verschijnen harder wil aanpakken. Door bezuinigingen van het nieuwe kabinet neemt de instroom van nieuwe rechters af. <br> | |||
Veertig jaar eerder maakt Anita Leeser – Gassan met onder andere [[Milo Anstadt]] de spraakmakende [[VARA]] serie ''[[Televisierechtbank]]''. Amateurs spelen daarin werkelijke rechtszaken na. Ze doet voor dit televisieprogramma de research en ze is tijdens de nagespeelde rechtszittingen de griffier. Het doel van deze serie is om het publiek vertrouwd te maken met de gang van zaken in de rechtbank. <br> | |||
[[Irene Houthuijs]] praat tevens in een radio-uitzending van het [[VPRO]] programma ''[[Marathonuitzending]]'' met Anita Leeser – Gassan over de documentaire, over haar oorlogsjeugd, over haar leven, over haar drijfveren, over de rechtbank als spiegel van de samenleving en over de veronderstelde mildheid van het Nederlandse rechtssysteem. Deze uitzending is terug te luisteren op de website van [http://www.vpro.nl/programma/marathoninterview/afleveringen/12410000/ Marathoninterview.] | |||
---- | |||
[[Category: productielijst I]] | [[Category: productielijst I]] | ||
Huidige versie van 23 feb 2011 om 10:00
| Periode | 2003 |
| Beschikbaar in archief | Beeld en Geluid |
| Genre | Documentaire |
| Decennia | 2000-2009 |
| Lengte | 70’ |
| Medium | televisie |
| Externe info | Dokwerk Bekijken |
Beschrijving
In de documentaire In de rode zaal volgen Kees de Groot van Embden en Irene Houthuijs politierechterzittingen bij de rechtbank in Amsterdam. Verdachten proberen, al of niet met een advocaat, ieder op hun manier de rechter te overtuigen van hun onschuld, of als het strafbare feit niet te ontkennen valt, te bewegen tot een zo mild mogelijke straf. De feiten worden uiteengezet en tegen het licht gehouden in een vaak interessant psychologisch spel. Leugens en waarheid lopen door elkaar heen. In het kort trekt de levensgeschiedenis van verdachten voorbij waarbij op dag X iets is gebeurd waarvoor de officier van justitie nu om een straf vraagt. De politierechter behandelt relatief eenvoudige strafzaken waarvoor de maximale straf zes maanden gevangenis bedraagt. De rechter velt het vonnis in zijn eentje en doet meteen aan het einde van de zitting uitspraak. Dit levert boeiende zittingen op, waarbij tal van herkenbare delicten de revue passeren.
In de documentaire worden drie rechters van de Amsterdamse rechtbank en vijf officieren van justitie gevolgd in de Rode Zaal bij de behandeling van een vijftal zaken. In de documentaire maken we mee hoe drie rechters te werk gaan. De Amsterdamse rechtbank draait op volle toeren, de zittingsruimte is schaars. In de Rode Zaal, een van de vele zalen van de rechtbank, is het een komen en gaan van verdachten. In In de rode zaal zien we hoe de politierechter tot een oordeel komt. De documentaire is een kans voor iedereen die nooit in een rechtszaal is geweest om een kijkje in de keuken van de rechtbank te krijgen. De beelden zijn tonen de kale realiteit van het rechtsproces. In de rustig gefilmde documentaire zijn de rechters en verdachten zichzelf zonder interventie van documentairemaker of voice-over.
De uitzending is onderdeel van de documentairerubriek van Dokwerk.
Makers
Samenstelling Kees de Groot van Embden, Irene Houthuijs
Camera Ruud de Bruyn, Kees de Groot van Embden, Niels van ‘t Hoff
Geluid Otto Horsch, Charles Kerstens, Joris van Ballegoijen
Montage Jan Overweg
Mixage Jack Boll
Productie Nellie Kamer
Achtergrondinformatie
In 2002 wijst de politierechter landelijk 95.700 maal vonnis. In Amsterdam gebeurt dat 12.262 keer. Minister Donner van Justitie maakt in 2003 bekend dat hij zogenoemde ‘draaideurcriminelen’ die veelal voor de politierechter verschijnen harder wil aanpakken. Door bezuinigingen van het nieuwe kabinet neemt de instroom van nieuwe rechters af.
Veertig jaar eerder maakt Anita Leeser – Gassan met onder andere Milo Anstadt de spraakmakende VARA serie Televisierechtbank. Amateurs spelen daarin werkelijke rechtszaken na. Ze doet voor dit televisieprogramma de research en ze is tijdens de nagespeelde rechtszittingen de griffier. Het doel van deze serie is om het publiek vertrouwd te maken met de gang van zaken in de rechtbank.
Irene Houthuijs praat tevens in een radio-uitzending van het VPRO programma Marathonuitzending met Anita Leeser – Gassan over de documentaire, over haar oorlogsjeugd, over haar leven, over haar drijfveren, over de rechtbank als spiegel van de samenleving en over de veronderstelde mildheid van het Nederlandse rechtssysteem. Deze uitzending is terug te luisteren op de website van Marathoninterview.
