De Rudi Carrell show: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
{{ Infobox Productie | {{ Infobox Productie | ||
| periode = | | periode = 1960-1968 | ||
| archief_link = [http://zoeken.beeldengeluid.nl/internet/index.aspx?ChapterID=1164&searchText=De%20Rudi%20Carrell%20show Beeld en Geluid] | | archief_link = [http://zoeken.beeldengeluid.nl/internet/index.aspx?ChapterID=1164&searchText=De%20Rudi%20Carrell%20show Beeld en Geluid] | ||
| makers = [[#Makers|Makers]] | | makers = [[#Makers|Makers]] | ||
Versie van 19 sep 2011 14:31
| Periode | 1960-1968 |
| Beschikbaar in archief | Beeld en Geluid |
| Genre | showprogramma |
| Decennia | 1960-1969 |
| Lengte | 44'30" |
| Medium | televisie |
2.jpg)
.jpg)
Beschrijving
Eind jaren vijftig breekt Rudi Carrell door met zijn personality-show op televisie. In 1955 heeft hij dan al naam gemaakt in het radioprogramma De Bonte Dinsdagavondtrein. Voordat hij trouwens als komiek en zanger uitblinkt heet hij gewoon Rudolf Wijbrand Kesselaar. De gelijknamige TV-show is een soort one-man performance met een orkest en elke keer een ander thema en gasten. Daar blijven de mensen op zaterdagavond voor thuis, want zoiets leuks (Carrell is adrem) en moois (decor) is nog nooit vertoond.
Carrell wint de Zilveren Roos van het festival van Montreux met de aflevering over een onbewoond eiland, waarop zeemeermin Esther Ofarim is aangespoeld. En die prijs op zijn beurt geeft de showmaster publiciteit in Europa. Met name de Duitsers vallen voor Carrells humor. Zij nodigen hem uit om te komen werken in Am laufenden Band, de Duitse versie van Een van de acht.
Makers
Samenstelling Rudi Carrell
Regie Rudi Carrell, Eimert Kruidhof
Productie Leo van Kinsbergen
Decor Wim Bijmoer
