Mary Hehuat: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 17: | Regel 17: | ||
| catalogus = [[Mary Hehuat in de media]] | | catalogus = [[Mary Hehuat in de media]] | ||
}} | }} | ||
===Opleiding=== | |||
Mary Hehuat volgt een opleiding aan de de afdeling Filmische Vormgeving van de Academie St. Joost te Breda. Hij studeert af met 'Een dag van een meisje'. Hij is ook voor de camera te zien, bijvoorbeeld in de hoofdrol van 'Kamer met uitzicht' van Jan Gruyaert en in bijna alle eindexamenfilms van 1967. In diezelfde jaren zet hij zijn eerste stappen als jazzmuzikant. | Mary Hehuat volgt een opleiding aan de de afdeling Filmische Vormgeving van de Academie St. Joost te Breda. Hij studeert af met 'Een dag van een meisje'. Hij is ook voor de camera te zien, bijvoorbeeld in de hoofdrol van 'Kamer met uitzicht' van Jan Gruyaert en in bijna alle eindexamenfilms van 1967. In diezelfde jaren zet hij zijn eerste stappen als jazzmuzikant. | ||
===Films over de Zuidmolukse gemeenschap=== | |||
In 1975 maakt hij 'Tussen Oost en West' over de problematiek van de Zuidmolukkers in Nederland, zo'n 40.000 personen, die terug willen, maar niet kunnen en voortdurend in botsing komen met de westerse maatschappij. Hij heeft, met zijn echtgenote Maartje van der Heijden, ruim een jaar gefilmd op verschillende plaatsen in Nederland waar de Zuid-Molukkers in eigen wijken wonen, vooral in Breda (waar de filmer zelf woont) en in Assen. Door zijn afkomst, zelf Zuidmoluks, is Hehuat in staat een ander beeld te schetsen van de moeilijke omstandigheden waarin de Molukse gemeenschap in Nederland verkeert. Centraal in 'Tussen Oost en West' staat de familie Latumaerissa. Vader is een oud-KNIL-militair, moeder een religieuze vrouw met heimwee, de kinderen, van wie twee schoolgaand, twee werkend, hebben allen een taalachterstand. De film is gesubsidieerd door het ministerie van CRM maar dat heeft zich gedistantieerd van de inhoud. Het is in de ogen van het ministerie te veel een politieke film. Hehuat en Van der Heyden hebben de titel van de film 'Geef mij de Molukkers maar' moeten aanpassen in het neutralere 'Tussen Oost en West'. | In 1975 maakt hij 'Tussen Oost en West' over de problematiek van de Zuidmolukkers in Nederland, zo'n 40.000 personen, die terug willen, maar niet kunnen en voortdurend in botsing komen met de westerse maatschappij. Hij heeft, met zijn echtgenote Maartje van der Heijden, ruim een jaar gefilmd op verschillende plaatsen in Nederland waar de Zuid-Molukkers in eigen wijken wonen, vooral in Breda (waar de filmer zelf woont) en in Assen. Door zijn afkomst, zelf Zuidmoluks, is Hehuat in staat een ander beeld te schetsen van de moeilijke omstandigheden waarin de Molukse gemeenschap in Nederland verkeert. Centraal in 'Tussen Oost en West' staat de familie Latumaerissa. Vader is een oud-KNIL-militair, moeder een religieuze vrouw met heimwee, de kinderen, van wie twee schoolgaand, twee werkend, hebben allen een taalachterstand. De film is gesubsidieerd door het ministerie van CRM maar dat heeft zich gedistantieerd van de inhoud. Het is in de ogen van het ministerie te veel een politieke film. Hehuat en Van der Heyden hebben de titel van de film 'Geef mij de Molukkers maar' moeten aanpassen in het neutralere 'Tussen Oost en West'. | ||
Na een aantal jaar te werken voor verschillende Nederlandse omroepen en het Duitse WDR krijgt Hehuat in 1985 de opdracht van Feduco voor een 8-delige serie over de geschiedenis van de Molukkers vanaf 1945 'Sedjarah Kesabaran - De geschiedenis van het geduld'. De serie wordt uitgezonden binnen de reeks ''[[Medelanders Nederlanders]]'' en zowel in het Nederlands als in het Maleis vertaald. Vanuit de Molukse gemeenschap is er kritiek op 'Sedjarah Kesabaran', vooral omdat voornamelijk vertegenwoordigers van de Badan Persatuan aan het woord kwamen. Zelf geeft Hehuat toe zich vertild te hebben aan de serie. Hij is buiten de Molukse woonwijken opgegroeid en heeft zich verkeken op de sociale controle die er heerst. | |||
In 1987 filmt hij ''[[Op weg naar huis]]'' over de 300 bewoners van Kamp Lunetten, die daar tot het einde willen blijven wonen. De Nederlandse overheid wil dit kamp sluiten. Deze bewoners weigeren te vertrekken omdat ze daarmee hun zogeheten KNIL-rechten zouden opgeven. | |||
Een jaar later volgt ''[[Molukkers in de stad: Een dubbelleven]]'', over twee jonge Molukkers die buiten hun woonwijk proberen hun weg te vinden. | |||
In 1990 maakt Hehuat het drieluik ''[[Waar ik geboren ben]]'' over Molukkers die gebruik hebben gemaakt van de Repatriëringsregeling die in 1975 door Indonesië in het leven is geroepen. Hehuat is de eerste Molukse cineast die toestemming heeft om een film over hen te maken. Het is een onderwerp waarover veel vooroordelen bestaan en waarover niet of nauwelijks wordt gesproken in de Molukse gemeenschap. Hehuat wil zaken met zijn werk bespreekbaar maken zonder zelf een positie in te nemen. | |||
===Ander werk=== | |||
In 1976 doet hij muziek en camera voor een film over epilepsie, gemaakt door Maartje van der Heyden. | In 1976 doet hij muziek en camera voor een film over epilepsie, gemaakt door Maartje van der Heyden. | ||
''[[Gracias A Dios]]'' is een documentaire van Hehuat over de Miskito in het Midden-Amerikaanse land Honduras. Zij leven in de oostelijke provincie Gracias A Dios. | |||
===Trivia=== | |||
Naast filmmaker is Hehuat jazzmuzikant. Hij speelt bas in het trio Mary Hehuat. Met dit trio begeleidt hij [[Yvonne de Kok]], met wie hij ook geregeld samenwerkt als filmmaker. | Naast filmmaker is en blijft Hehuat zijn hele loopbaan optreden als jazzmuzikant. Hij speelt bas in het trio Mary Hehuat. Met dit trio begeleidt hij [[Yvonne de Kok]], met wie hij ook geregeld samenwerkt als filmmaker. Hij opent in Antwerpen het jazzcafé Hopper. | ||
[[Category:Personen|Hehuat, Mary]] [[Category:Regisseur|Hehuat, Mary]] | [[Category:Personen|Hehuat, Mary]] [[Category:Regisseur|Hehuat, Mary]] | ||
Versie van 10 mrt 2021 17:31
| Naam | Mary Hehuat |
| Geboren | Djokjakarta, 18 december 1941 |
| Gestorven | Breda, 16 februari 2021 |
| Functies | regisseur |
| Bekend van | Medelanders Nederlanders, Werken aan werk, Tussen Oost en West, Waar ik geboren ben |
| Periode actief | 1975-2021 |
| Werkt samen met | Maartje van der Heyden, Yvonne de Kok |
Mary Hehuat in de media Oeuvre van Mary Hehuat | |
Opleiding
Mary Hehuat volgt een opleiding aan de de afdeling Filmische Vormgeving van de Academie St. Joost te Breda. Hij studeert af met 'Een dag van een meisje'. Hij is ook voor de camera te zien, bijvoorbeeld in de hoofdrol van 'Kamer met uitzicht' van Jan Gruyaert en in bijna alle eindexamenfilms van 1967. In diezelfde jaren zet hij zijn eerste stappen als jazzmuzikant.
Films over de Zuidmolukse gemeenschap
In 1975 maakt hij 'Tussen Oost en West' over de problematiek van de Zuidmolukkers in Nederland, zo'n 40.000 personen, die terug willen, maar niet kunnen en voortdurend in botsing komen met de westerse maatschappij. Hij heeft, met zijn echtgenote Maartje van der Heijden, ruim een jaar gefilmd op verschillende plaatsen in Nederland waar de Zuid-Molukkers in eigen wijken wonen, vooral in Breda (waar de filmer zelf woont) en in Assen. Door zijn afkomst, zelf Zuidmoluks, is Hehuat in staat een ander beeld te schetsen van de moeilijke omstandigheden waarin de Molukse gemeenschap in Nederland verkeert. Centraal in 'Tussen Oost en West' staat de familie Latumaerissa. Vader is een oud-KNIL-militair, moeder een religieuze vrouw met heimwee, de kinderen, van wie twee schoolgaand, twee werkend, hebben allen een taalachterstand. De film is gesubsidieerd door het ministerie van CRM maar dat heeft zich gedistantieerd van de inhoud. Het is in de ogen van het ministerie te veel een politieke film. Hehuat en Van der Heyden hebben de titel van de film 'Geef mij de Molukkers maar' moeten aanpassen in het neutralere 'Tussen Oost en West'.
Na een aantal jaar te werken voor verschillende Nederlandse omroepen en het Duitse WDR krijgt Hehuat in 1985 de opdracht van Feduco voor een 8-delige serie over de geschiedenis van de Molukkers vanaf 1945 'Sedjarah Kesabaran - De geschiedenis van het geduld'. De serie wordt uitgezonden binnen de reeks Medelanders Nederlanders en zowel in het Nederlands als in het Maleis vertaald. Vanuit de Molukse gemeenschap is er kritiek op 'Sedjarah Kesabaran', vooral omdat voornamelijk vertegenwoordigers van de Badan Persatuan aan het woord kwamen. Zelf geeft Hehuat toe zich vertild te hebben aan de serie. Hij is buiten de Molukse woonwijken opgegroeid en heeft zich verkeken op de sociale controle die er heerst.
In 1987 filmt hij Op weg naar huis over de 300 bewoners van Kamp Lunetten, die daar tot het einde willen blijven wonen. De Nederlandse overheid wil dit kamp sluiten. Deze bewoners weigeren te vertrekken omdat ze daarmee hun zogeheten KNIL-rechten zouden opgeven.
Een jaar later volgt Molukkers in de stad: Een dubbelleven, over twee jonge Molukkers die buiten hun woonwijk proberen hun weg te vinden.
In 1990 maakt Hehuat het drieluik Waar ik geboren ben over Molukkers die gebruik hebben gemaakt van de Repatriëringsregeling die in 1975 door Indonesië in het leven is geroepen. Hehuat is de eerste Molukse cineast die toestemming heeft om een film over hen te maken. Het is een onderwerp waarover veel vooroordelen bestaan en waarover niet of nauwelijks wordt gesproken in de Molukse gemeenschap. Hehuat wil zaken met zijn werk bespreekbaar maken zonder zelf een positie in te nemen.
Ander werk
In 1976 doet hij muziek en camera voor een film over epilepsie, gemaakt door Maartje van der Heyden.
Gracias A Dios is een documentaire van Hehuat over de Miskito in het Midden-Amerikaanse land Honduras. Zij leven in de oostelijke provincie Gracias A Dios.
Trivia
Naast filmmaker is en blijft Hehuat zijn hele loopbaan optreden als jazzmuzikant. Hij speelt bas in het trio Mary Hehuat. Met dit trio begeleidt hij Yvonne de Kok, met wie hij ook geregeld samenwerkt als filmmaker. Hij opent in Antwerpen het jazzcafé Hopper.
