Robert Long: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| (3 tussenliggende versies door dezelfde gebruiker niet weergegeven) | |||
| Regel 11: | Regel 11: | ||
| werkt_samen_met = | | werkt_samen_met = | ||
| onderschrift = Robert Long in 1979 | | onderschrift = Robert Long in 1979 | ||
| externe_info = | | externe_info = | ||
| media = <imagemap> | | media = <imagemap> | ||
Image:Audio.png| | Image:Audio.png| | ||
| Regel 21: | Regel 21: | ||
}} | }} | ||
Bob Leverman wordt geboren in Utrecht en groeit op in Ederveen. In dit dorp in de Biblebelt komen zijn gescheiden moeder en hij regelmatig in aanvaring met de orthodox-protestante dorpsbewoners. Als hij openlijk voor zijn homoseksualiteit uitkomt wordt dat nog erger. De weerstand die deze levensstijl in zijn omgeving oproept, wordt de drijfveer voor zijn artistieke verzet, wat hij uit in het album "Homo sapiens" met gelijkluidende titelsong en het liedje "Perebloesem" op het album "Nu". | |||
Na een korte carrière als etaleur bij HEMA gaat | Na een korte carrière als etaleur bij HEMA gaat Leverman als artiest optreden. Hij richt in 1963 de band "The Yelping Jackals" op. In 1967 stapt hij over naar de band "Gloria", die later op verzoek van de grammofoonplaten maatschappij wordt veranderd in "Unit Gloria". Vanaf 1971 zingt hij solo onder zijn artiestennaam Robert Long. | ||
In 1975 werkt hij mee aan het satirisch theaterprogramma "Scherts, satire, songs en ander snoepgoed" met [[Dimitri Frenkel Frank]], [[Jenny Arean]] en [[Jérôme Reehuis]]. Al snel stapt hij over naar zelfgeschreven, Nederlandstalige liedjes. Deze liedjes kenmerken zich door hun maatschappijkritische teksten, waarin met veel ironie de Amerikaanse politiek en de Nederlandse maatschappij behandeld worden. De solocarrière komt maar moeizaam van de grond. Als hij een langspeelplaat maakt met Nederlandse teksten, stijgt hij in korte tijd naar de hoogste regionen van de albumhitparades. Van zijn eerste Nederlandstalige album ''Vroeger of later'' worden uiteindelijk meer dan een half miljoen exemplaren verkocht en het behoort achtereenvolgens 118 weken bij de best verkochte albums, waarvan drie keer op de eerste plaats. Ook van zijn tweede album ''Levenslang'' gaan er enkele honderdduizenden over de toonbank. In 1977 ontvangt hij de eerste van zes Edisons. | In 1975 werkt hij mee aan het satirisch theaterprogramma "Scherts, satire, songs en ander snoepgoed" met [[Dimitri Frenkel Frank]], [[Jenny Arean]] en [[Jérôme Reehuis]]. Al snel stapt hij over naar zelfgeschreven, Nederlandstalige liedjes. Deze liedjes kenmerken zich door hun maatschappijkritische teksten, waarin met veel ironie de Amerikaanse politiek en de Nederlandse maatschappij behandeld worden. De solocarrière komt maar moeizaam van de grond. Als hij een langspeelplaat maakt met Nederlandse teksten, stijgt hij in korte tijd naar de hoogste regionen van de albumhitparades. Van zijn eerste Nederlandstalige album ''Vroeger of later'' worden uiteindelijk meer dan een half miljoen exemplaren verkocht en het behoort achtereenvolgens 118 weken bij de best verkochte albums, waarvan drie keer op de eerste plaats. Ook van zijn tweede album ''Levenslang'' gaan er enkele honderdduizenden over de toonbank. In 1977 ontvangt hij de eerste van zes Edisons. | ||
| Regel 33: | Regel 33: | ||
In de tachtiger jaren is hij columnist voor het ''Algemeen Dagblad'' en schrijft met Dimitri Frenkel Frank de Nederlandstalige musical ''Tsjechov''. De musical wordt alleen in Nederland een succes met in de hoofdrol [[Boudewijn de Groot]]. Long schrijft een autobiografische roman met de titel ''Wat wil je nou'', niet door iedereen goed ontvangen, maar wel goed verkocht en in herdruk verschenen. | In de tachtiger jaren is hij columnist voor het ''Algemeen Dagblad'' en schrijft met Dimitri Frenkel Frank de Nederlandstalige musical ''Tsjechov''. De musical wordt alleen in Nederland een succes met in de hoofdrol [[Boudewijn de Groot]]. Long schrijft een autobiografische roman met de titel ''Wat wil je nou'', niet door iedereen goed ontvangen, maar wel goed verkocht en in herdruk verschenen. | ||
Op televisie is Robert Long begin jaren 90 bij de [[VARA]] te zien als quizmaster in ''[[Tien voor taal]]''. | |||
Na hersteld te zijn van een hartinfarct wordt er buikvlieskanker geconstateerd. Chemotherapie slaat niet meer aan en hij overlijdt in een Antwerps ziekenhuis | Na hersteld te zijn van een hartinfarct wordt er in 2006 buikvlieskanker bij hem geconstateerd. Chemotherapie slaat niet meer aan en hij overlijdt op 63-jarige leeftijd in een Antwerps ziekenhuis. | ||
[[Category:personen|Long, Robert]] [[Category:Presentator|Long, Robert]] [[Category:Zanger|Long, Robert]] | [[Category:personen|Long, Robert]] [[Category:Presentator|Long, Robert]] [[Category:Zanger|Long, Robert]] | ||
Huidige versie van 6 nov 2024 om 10:08
| Naam | Jan Gerrit Bob Arend Leverman |
| Geboren | Utrecht, 22 oktober 1943 |
| Gestorven | Antwerpen, 13 december 2006 |
| Functies | presentator, zanger |
| Bekend van | Mijn geheim, Tien voor taal |
| Periode actief | 1987 - 1994 |
| Media |  |
Robert Long in de media Oeuvre van Robert Long | |
Bob Leverman wordt geboren in Utrecht en groeit op in Ederveen. In dit dorp in de Biblebelt komen zijn gescheiden moeder en hij regelmatig in aanvaring met de orthodox-protestante dorpsbewoners. Als hij openlijk voor zijn homoseksualiteit uitkomt wordt dat nog erger. De weerstand die deze levensstijl in zijn omgeving oproept, wordt de drijfveer voor zijn artistieke verzet, wat hij uit in het album "Homo sapiens" met gelijkluidende titelsong en het liedje "Perebloesem" op het album "Nu".
Na een korte carrière als etaleur bij HEMA gaat Leverman als artiest optreden. Hij richt in 1963 de band "The Yelping Jackals" op. In 1967 stapt hij over naar de band "Gloria", die later op verzoek van de grammofoonplaten maatschappij wordt veranderd in "Unit Gloria". Vanaf 1971 zingt hij solo onder zijn artiestennaam Robert Long.
In 1975 werkt hij mee aan het satirisch theaterprogramma "Scherts, satire, songs en ander snoepgoed" met Dimitri Frenkel Frank, Jenny Arean en Jérôme Reehuis. Al snel stapt hij over naar zelfgeschreven, Nederlandstalige liedjes. Deze liedjes kenmerken zich door hun maatschappijkritische teksten, waarin met veel ironie de Amerikaanse politiek en de Nederlandse maatschappij behandeld worden. De solocarrière komt maar moeizaam van de grond. Als hij een langspeelplaat maakt met Nederlandse teksten, stijgt hij in korte tijd naar de hoogste regionen van de albumhitparades. Van zijn eerste Nederlandstalige album Vroeger of later worden uiteindelijk meer dan een half miljoen exemplaren verkocht en het behoort achtereenvolgens 118 weken bij de best verkochte albums, waarvan drie keer op de eerste plaats. Ook van zijn tweede album Levenslang gaan er enkele honderdduizenden over de toonbank. In 1977 ontvangt hij de eerste van zes Edisons.
Het succes geeft hem vleugels en de provocaties worden openlijker en venijniger. Samen met Leen Jongewaard maakt Long in de jaren tachtig een serie van drie theaterprogramma's: Duidelijk zo!?, Tot hiertoe (heeft de Heere ons geholpen), en En het bleef nog lang onrustig in de stad. Het duo trekt ten strijde tegen 'burgerlijkheid en calvinisme'. Woedende reacties vanuit vooral de hoek van orthodoxe protestanten zoals de SGP, de EO en de achterban en ook vanuit katholieke kringen, stimuleren Long alleen nog maar meer. Het "evangelisten-echtpaar" Lucas en Jenny Goeree krijgen hun deel.
In zijn liedjes verwoordt Long het onbehagen dat onder grote groepen jonge mensen leeft. Hij is vóór het milieu en tegen het kapitaal. Zijn felste teksten zijn echter gericht tegen de kerk, de paus en Jezus Christus zelf.
In de tachtiger jaren is hij columnist voor het Algemeen Dagblad en schrijft met Dimitri Frenkel Frank de Nederlandstalige musical Tsjechov. De musical wordt alleen in Nederland een succes met in de hoofdrol Boudewijn de Groot. Long schrijft een autobiografische roman met de titel Wat wil je nou, niet door iedereen goed ontvangen, maar wel goed verkocht en in herdruk verschenen.
Op televisie is Robert Long begin jaren 90 bij de VARA te zien als quizmaster in Tien voor taal.
Na hersteld te zijn van een hartinfarct wordt er in 2006 buikvlieskanker bij hem geconstateerd. Chemotherapie slaat niet meer aan en hij overlijdt op 63-jarige leeftijd in een Antwerps ziekenhuis.
