Leo Nelissen: verschil tussen versies

Uit B&G Wiki
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 16: Regel 16:
| catalogus = [[Leo Nelissen in de media]]
| catalogus = [[Leo Nelissen in de media]]
}}
}}
Leo Nelissen is een veelzijdige programmamaker van amusements- en journalistieke programma's. Bovendien was hij als zanger actief. Zijn creatieve talent komt er al vroeg uit als hij op jonge leeftijd viool leert spelen. Nelissen bedacht en ontwikkelde verschillende programma's voor de omroep. Hij was betrokken bij de eerste jongerenprogramma's op de radio. Nelissen werkte geruime tijd voor de KRO en stapte vervolgens over naar de NOS.
Leo Nelissen komt uit een middenstandsgezin, zijn vader is de eigenaar van twee winkels in het centrum van Utrecht, namelijk een leder- en een bijouterie.
In 1940 doet hij eindexamen en gaat  in 1942 als colporteur werken voor RVS-verzekeringen in Amsterdam. Tijdens het laatste deel van de Tweede wereldoorlog is hij betrokken bij de opzet van een dagelijkse clandestiene krant; dat is het begin van een journalistieke loopbaan. Na de bevrijding komt Nelissen in dienst van de Nieuwe Schiedamsche Courant en werkt daar tot 1952. Ook is hij korte periode werkzaam bij reclamebureau Lintas. In 1952 wordt Nelissen als cabaretier ‘ontdekt’.
In november 1953 komt Leo Nelissen in dienst bij de KRO als opvolger van [[Jan de Cler]. Hij treedt op met eigen liedjes, begeleidt zichzelf met de gitaar in ''[[De Zonnebloem]]'' van [[Alex van Waayenburg]].  Hij is ook de bedenker van het spel ''[[Vader doet de vaat]]'', een wedstrijd in vaatwassen, waarin een provinciekampioen vervolgens landelijk kampioen wordt.
In de loop van de jaren ’50 is hij bij veel amusementsprogramma’s betrokken. Zo is hij samensteller van het amusementsprogramma: ''[[De instuif]]'', aanvankelijk samen met Mies Bouwman. Ook is hij betrokken bij het programma ''[[Kruisverhoor]]'' , waarin een team spoorwegpolitie of journalisten via ondervraging de identiteit van drie verborgen personen moeten ontdekken.  Nelissen presenteert bovendien het jongerenprogramma ''[[Cockpit]]'', de quiz ''[[Waar heb ik dat gelezen?]]'' en schrijft liedjes voor ''[[Radioprentenboek]].''
Met de cabaretgroep [[Trant56]], onder leiding van Leo Nelissen, wordt een cabaretcursus gemaakt. [[Wim Meuldijk, [[Ernst van Altena]] en [[Bob Westerveld]] zijn de tekstschrijvers, [[Harry Bannink]] componeert de muziek.
Nelissen is bij de opzet van diverse quizen betrokken, zoals ''[[Ons kent ons]]'' met [[Kees Schilperoort]]. Naar aanleiding van de Amerikaanse schandalen rond de $ 64.000 “Weet-quiz”, introduceert hij een ''[[Weet-quiz]]'' op basis van een drie weekse studie over een voor de kandidaat onbekend onderwerp met beperkte literatuur en deskundige vragen uit die literatuur. Spelleider is [[Gab Smit]]. De winnaar ontvangt een studieverzekering van fl. 6000,--.
In najaar 1957 doet Nelissen productie en regie van het blijspel/musical ''[[Bonjour Caroline]]'', dan volgt ''[[Boordje los]]'' met onder andere [[Ramses Shaffy]], [[Luc Lutz]] en het echtpaar [[Van Brandenberg]].
In 1960 introduceert Nelissen een nieuwe vorm van publieksdeelname. Uit Engeland, Frankrijk en Nederland afkomstige artiesten spelen tijdens de repetitie voor een gehoor van studenten. Het publiek bepaalt vervolgens de keuze voor de uitzending.
In 1962 introduceert mr. W. Wagenaar het idee om alle radioprogramma’s van de zaterdagochtend te vervangen voor een non-stop programma van 8.15 – 12.30 uur onder de titel ''[[Djinn]]''. Nelissen werkt dit idee verder uit. Hij ziet maar een mogelijkheid om de concurrentie van Veronica tegen te gaan, namelijk weinig gesproken woord en duidelijke publieksgerichte blokken.
In 1964 wordt Nelissen benoemd tot chef amusement radio bij de KRO. Hij blijft ook programma’s maken. De opkomst van de beatmuziek dwingt ook de KRO tot een koerswijziging. Bands als de Beatles zorgen voor een opleving van de volksmuziek. Nelissen persoonlijke muzikale voorkeur strookt niet langer met de heersende jeugdcultuur.
In 1967 is Nelissen de eerste mannelijke presentator van het ''[[Eurovisie Songfestival]]''; in Wenen doet hij verslag van de verrichtingen van [[Therese Steinmetz]].
In 1968 stapt Nelissen over naar de NOS. Hij wordt redacteur van de culturele afdeling. Verzorgt vervolgens ''[[Scala Internationaal]]''. Later wordt de frequentie (wekelijks) en de naam van het programma  wordt gewijzigd in ''[[Zin-tuig]]''.
In 1978 wordt Nelissen gevraagd als redacteur-presentator-regisseur van ''[[Met het oog op morgen]].'' [[Kees Buurman]], de bedenker van dit radioprogrogramma vraagt Nelissen ook voor reportages van landen waaraan koningin Juliana een staatsbezoek brengt. Brengt onder andere impressies uit Engeland, Schotland, Frankrijk, Zweden, Finland, Tunesië, Turkije. De reportage die Nelissen maakt van het bezoek van paus Paulus-Johannes aan Polen schiet bij de NOS-bestuurders in de NOS in het verkeerde keelgat. Vooral de kritische visie van Nelissen op het conservatieve-reactionare karakter van de kerkvorst maakt, dat KRO-voorzitter [[J. P. Hendriks]] ‘het hoofd’ van Nelissen eist. Programmaleider [[Kees Cabout]] weigert aan dit verzoek toe te geven. De hierop volgende hetze betekent in 1981 het vroegtijdig einde van de omroeploopbaan van Nelissen.


[[Category:personen|Nelissen, Leo]] [[Category:Zanger |Nelissen, Leo]] [[Category:Journalist |Nelissen, Leo]] [[Category:Programmamaker |Nelissen, Leo]] [[Category:Presentator |Nelissen, Leo]]
[[Category:personen|Nelissen, Leo]] [[Category:Zanger |Nelissen, Leo]] [[Category:Journalist |Nelissen, Leo]] [[Category:Programmamaker |Nelissen, Leo]] [[Category:Presentator |Nelissen, Leo]]

Versie van 18 jun 2008 15:04

Leo Nelissen

Leo Nelissen is een veelzijdige programmamaker van amusements- en journalistieke programma's. Bovendien was hij als zanger actief. Zijn creatieve talent komt er al vroeg uit als hij op jonge leeftijd viool leert spelen. Nelissen bedacht en ontwikkelde verschillende programma's voor de omroep. Hij was betrokken bij de eerste jongerenprogramma's op de radio. Nelissen werkte geruime tijd voor de KRO en stapte vervolgens over naar de NOS.

Leo Nelissen komt uit een middenstandsgezin, zijn vader is de eigenaar van twee winkels in het centrum van Utrecht, namelijk een leder- en een bijouterie. In 1940 doet hij eindexamen en gaat in 1942 als colporteur werken voor RVS-verzekeringen in Amsterdam. Tijdens het laatste deel van de Tweede wereldoorlog is hij betrokken bij de opzet van een dagelijkse clandestiene krant; dat is het begin van een journalistieke loopbaan. Na de bevrijding komt Nelissen in dienst van de Nieuwe Schiedamsche Courant en werkt daar tot 1952. Ook is hij korte periode werkzaam bij reclamebureau Lintas. In 1952 wordt Nelissen als cabaretier ‘ontdekt’.

In november 1953 komt Leo Nelissen in dienst bij de KRO als opvolger van [[Jan de Cler]. Hij treedt op met eigen liedjes, begeleidt zichzelf met de gitaar in De Zonnebloem van Alex van Waayenburg. Hij is ook de bedenker van het spel Vader doet de vaat, een wedstrijd in vaatwassen, waarin een provinciekampioen vervolgens landelijk kampioen wordt.

In de loop van de jaren ’50 is hij bij veel amusementsprogramma’s betrokken. Zo is hij samensteller van het amusementsprogramma: De instuif, aanvankelijk samen met Mies Bouwman. Ook is hij betrokken bij het programma Kruisverhoor , waarin een team spoorwegpolitie of journalisten via ondervraging de identiteit van drie verborgen personen moeten ontdekken. Nelissen presenteert bovendien het jongerenprogramma Cockpit, de quiz Waar heb ik dat gelezen? en schrijft liedjes voor Radioprentenboek. Met de cabaretgroep Trant56, onder leiding van Leo Nelissen, wordt een cabaretcursus gemaakt. [[Wim Meuldijk, Ernst van Altena en Bob Westerveld zijn de tekstschrijvers, Harry Bannink componeert de muziek.

Nelissen is bij de opzet van diverse quizen betrokken, zoals Ons kent ons met Kees Schilperoort. Naar aanleiding van de Amerikaanse schandalen rond de $ 64.000 “Weet-quiz”, introduceert hij een Weet-quiz op basis van een drie weekse studie over een voor de kandidaat onbekend onderwerp met beperkte literatuur en deskundige vragen uit die literatuur. Spelleider is Gab Smit. De winnaar ontvangt een studieverzekering van fl. 6000,--.

In najaar 1957 doet Nelissen productie en regie van het blijspel/musical Bonjour Caroline, dan volgt Boordje los met onder andere Ramses Shaffy, Luc Lutz en het echtpaar Van Brandenberg.

In 1960 introduceert Nelissen een nieuwe vorm van publieksdeelname. Uit Engeland, Frankrijk en Nederland afkomstige artiesten spelen tijdens de repetitie voor een gehoor van studenten. Het publiek bepaalt vervolgens de keuze voor de uitzending.

In 1962 introduceert mr. W. Wagenaar het idee om alle radioprogramma’s van de zaterdagochtend te vervangen voor een non-stop programma van 8.15 – 12.30 uur onder de titel Djinn. Nelissen werkt dit idee verder uit. Hij ziet maar een mogelijkheid om de concurrentie van Veronica tegen te gaan, namelijk weinig gesproken woord en duidelijke publieksgerichte blokken.

In 1964 wordt Nelissen benoemd tot chef amusement radio bij de KRO. Hij blijft ook programma’s maken. De opkomst van de beatmuziek dwingt ook de KRO tot een koerswijziging. Bands als de Beatles zorgen voor een opleving van de volksmuziek. Nelissen persoonlijke muzikale voorkeur strookt niet langer met de heersende jeugdcultuur. In 1967 is Nelissen de eerste mannelijke presentator van het Eurovisie Songfestival; in Wenen doet hij verslag van de verrichtingen van Therese Steinmetz.

In 1968 stapt Nelissen over naar de NOS. Hij wordt redacteur van de culturele afdeling. Verzorgt vervolgens Scala Internationaal. Later wordt de frequentie (wekelijks) en de naam van het programma wordt gewijzigd in Zin-tuig.

In 1978 wordt Nelissen gevraagd als redacteur-presentator-regisseur van Met het oog op morgen. Kees Buurman, de bedenker van dit radioprogrogramma vraagt Nelissen ook voor reportages van landen waaraan koningin Juliana een staatsbezoek brengt. Brengt onder andere impressies uit Engeland, Schotland, Frankrijk, Zweden, Finland, Tunesië, Turkije. De reportage die Nelissen maakt van het bezoek van paus Paulus-Johannes aan Polen schiet bij de NOS-bestuurders in de NOS in het verkeerde keelgat. Vooral de kritische visie van Nelissen op het conservatieve-reactionare karakter van de kerkvorst maakt, dat KRO-voorzitter J. P. Hendriks ‘het hoofd’ van Nelissen eist. Programmaleider Kees Cabout weigert aan dit verzoek toe te geven. De hierop volgende hetze betekent in 1981 het vroegtijdig einde van de omroeploopbaan van Nelissen.