Misjel Vermeiren: verschil tussen versies

Uit B&G Wiki
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
 
(16 tussenliggende versies door 4 gebruikers niet weergegeven)
Regel 7: Regel 7:
| overlijden_plaats =  
| overlijden_plaats =  
| functies = [[:Category:Decorontwerper | decorontwerper]], [[:Category:Kostuumontwerper | kostuumontwerper]], [[:Category:Regisseur | regisseur]]
| functies = [[:Category:Decorontwerper | decorontwerper]], [[:Category:Kostuumontwerper | kostuumontwerper]], [[:Category:Regisseur | regisseur]]
| bekend_van  = ''[[De Soundmix show]]'', ''[[Reagan, let's finish the job]]'', ''[[Barend & Van Dorp]]'', ''[[Er is meer...]]''
| bekend_van  =
| periode_actief  = 1970-heden
| periode_actief  = 1970-heden
| werkt_samen_met = [[Roland de Groot]], [[Joop van den Ende]]
| werkt_samen_met = [[Joop van den Ende]], [[Carla Janssen Höfelt]], [[Guus Verstraete]], [[Nico Knapper]], [[Rob Verhoog]], [[Herman Finkers]], [[Johan Simons]], [[Pierre Audi]]
| trivia = Regisseert vooral opera's
| trivia = als regisseur gespecialiseerd in opera en muziektheater
| externe_info =  
| externe_info = [http://theaterencyclopedie.nl/wiki/Misjel_Vermeiren Theaterencyclopedie] en [http://www.vormvanvermaak.nl/ontwerparchieven/misjel-vermeiren/ Vorm van vermaak]
| onderschrift = Misjel Vermeiren
| onderschrift = Misjel Vermeiren
| programmaoverzicht = [[Oeuvre Misjel Vermeiren]]
| programmaoverzicht = [[Oeuvre Misjel Vermeiren]]
Regel 17: Regel 17:
}}
}}


Een zeer veelzijdig kunstenaar, die het ontwerpen met de paplepel ingegoten krijgt. Misjel komt al vroeg in aanraking met het medium televisie. Zo af en toe assisteert hij zijn vader, die in België de eerste testuitzendingen van jeugdprogramma’s op televisie verzorgt. Tijdens zijn studie moet hij alle vakdisciplines doorlopen (achterdoeken schilderen, timmeren en schilderen, rekwisieten bij antiquairs regelen etc.). Gedurende zijn loopbaan kiest hij echter steeds meer voor het regisseren. Zijn achtergrond komt hem goed van pas bij zijn werk als regisseur.  
Misjel Vermeiren is ontwerper en regisseur. Hij werkt dertien jaar als decorontwerper bij de BRT en van 1982 tot 2006 bij de NOS Afdeling decorontwerp. Vanaf begin jaren negentig is hij zich daarnaast gaan specialiseren in tv-regie van opera en muziektheater.  


Na de middelbare school studeert Misjel aan de Koninklijke Akademie voor Beeldende Kunst te Gent. Hij studeert in 1969 af in monumentale kunst en in 1970 Hoger Kunstonderwijs. Hierna volgen er verschillende banen waarin hij de tijdens zijn studie opgedane artistieke vaardigheden in de praktijk kan brengen. Zo is hij van 1970 tot 1982  verbonden aan de BRT als decorontwerper en is hij vanaf 1975 als artistiekleider en regisseur verbonden aan het Marionettentheater Nel te Gent.
===Jeugd en opleiding===


Behalve zijn taken als artistiek leider is Misjel auteur en theaterregisseur van verschillende musicals waaronder ''De blauwe druif'' (1974) en ''Het goud van het oerwoud'' (1979). Misjel is tevens neo-figuratief kunstschilder. Zijn werken bevinden zich in Belgisch Staatsbezit en in privé-collecties. Regelmatig exposeert hij zijn werk in België en Frankrijk.  
Vermeiren krijgt het ontwerpen met de paplepel ingegoten van zijn ouders die werken in theater- en operadecor en een eigen marionettentheater runnen. Vader Albert Vermeiren ontwerpt de eerste televisiedecors voor de Belgische televisie, decors voor journaals en kinderprogramma's en zo komt Vermeiren al vroeg in aanraking met het medium televisie. Vermeiren speelt, ontwerpt en regisseurt mee in het marionettentheater en assisteert ook bij de televisieopnames. Later, tijdens zijn opleiding aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunst te Gent, krijgt hij les van zijn vader in scenografie. Om decorontwerper te worden, stelt vader Vermeiren, moet je van elke streep die je op papier zet in een ontwerpschets, precies weten hoe die gerealiseerd wordt. Daarom doorloopt Misjel alle vakdisciplines: van achterdoeken schilderen, timmeren tot rekwisieten bij antiquairs regelen. Tevens loopt hij in Italië stage bij Franco Zeffirelli.  


Vanaf 1982 is Misjel woonachtig en werkzaam in Nederland als decorontwerper, vormgever, artdirector en als TV/filmregisseur. Misjel wordt door zijn latere collega [[Roland de Groot]] gevraagd om naar Nederland te komen. Vanaf 1982 treedt hij in dienst van de NOS. De situatie in Hilversum bevalt hem wel. De Nederlandse publieke omroepen bieden hem als artiest meer mogelijkheden; er is meer geld beschikbaar en bij de Nederlandse omroepverenigingen is meer ruimte voor experimenten en creativiteit.
===Decorontwerper bij de televisie===


Misjel is door de jaren heen verantwoordelijk vooreen aantal memorabele TV decors. Zo ontwerpt hij de decors voor de producties:  ''[[De Soundmix Show]]'', ''[[Waku Waku]]'', ''[[Het Capitool]]'', ''[[De Televizier Ring]]'', ''[[Surprise Show]]'', ''[[Wie ben Ik?]]'' en ''[[Pulse]]''. Voor zijn theaterdecors (en ook sommige televisiedecors) werkt hij regelmatig samen met [[Carla Janssen Höfelt]]. Het duo wordt in 2008 genomineerd voor een John Kraaijkamp Musical Award in de catagorie Beste Decorontwerp voor ''[[Ciske de Rat - de Musical]]''.
In 1970 begint Vermeiren als als productieassistent bij de Belgische Radio en Televisie en klimt daar op tot decorontwerper. Hij werkt grotendeels alleen, hoewel hij na een aantal jaar hulp krijgt van een assistent. De lijnen zijn daardoor kort, Vermeiren communiceert direct met de ateliers en springt waar het nodig is.


Als televisieregisseur wordt Misjel vooral gevraagd voor opera’s. Zijn werk wordt hoog gewaardeerd. In 2003 ontvangt Misjel zelfs een uitnodiging om in Kazan in Tarstan (Rusland) Mozarts opera ''Figaro'' te regisseren. Het jaar erop is Misjel weer in Rusland. Ditmaal verzorgt hij de regie van ''[[Het Paasconcert]]'', een co-productie van KRO en de Russische staatstelevisie.
[[Afbeelding:FTA001002845_001_con.jpg|thumb|300px|left|Vermeiren op de set van ''[[Waku waku]]'']]Via televisiecongressen en -festivals komt hij in contact met zijn vakgenoten in Nederland. NOS-decorontwerpers komen af en toe op werkbezoek naar de BRT en het contact intensiveert in de jaren zeventig ten tijde van de ''[[Berend Boudewijn kwis]]''. Deze wordt om de week in Nederland en België uitgezonden en het decor verhuist mee. Om de af- en opbouw te controleren zijn zowel de NOS-ontwerper ([[Arnold Kroon]]) als Misjel Vermeiren daarbij aanwezig. Zo is Vermeiren om de week op het Mediapark en ontstaat een vriendschap met [[Roland de Groot]]. De Groot en chef van de NOS afdeling decorontwerp [[Cor Straatmeyer]] bieden Vermeiren een contact bij de NOS aan.  


====Prijzen en onderscheidingen====
In 1982 verhuist Misjel naar Nederland en treedt hij in dienst bij de NOS. De situatie in Hilversum bevalt hem wel. De Nederlandse publieke omroepen bieden hem als artiest meer mogelijkheden; er is meer geld, er zijn betere faciliteiten en bij de omroepverenigingen is meer ruimte voor experimenten en creativiteit. Misjel is door de jaren heen verantwoordelijk voor een aantal memorabele TV decors. Zo ontwerpt hij de decors voor de producties:  ''[[De Soundmix Show]]'', ''[[Ron%27s_honeymoonquiz|Ron's Honeymoonquiz]]'', ''[[Waku waku]]'', ''[[Het Capitool]]'', ''[[Gouden Televizier Ring gala]]'', ''[[Surprise show]]''en ''[[Wie ben ik?]]''. Hij werkt, net als [[Roland de Groot]] en [[Mia Schlosser]], veel voor [[Joop van den Ende]]. Zoveel zelfs, dat ze in Aalsmeer kantoor houden.


De E. Deleu prijs te Gent (1970).
===Regisseur en decorontwerper===


Grand prix Humanitaire de France (1978).
Eind jaren tachtig volgt Vermeiren de regiecursus van [[Opleidingsinstituut Santbergen]]. Daarmee komt zijn lang gekoesterde wens om regisseur te worden dichtbij. Hij rondt de cursus met succes af en laat vervolgens een jaar alle aanbiedingen van quizzes en talkshows aan zich voorbij gaan. Hij wacht op iets beters en die kans komt als de beoogde regisseur van een registratie van een uitvoering van de opera ''Die Zauberflöte'' door Opera Forum verhinderd is. Vermeirens achtergrond komt hier goed van pas; hij zag van jongs af aan minstens één opera per week en hij kan noten lezen. Hij leert de hele partituur uit zijn hoofd en de semi-live registratie betekent het begin van een succesvolle tweede carriere. Hij werkt met groten uit de opera- en theaterwereld als Pierre Audi en Johan Simons.  


Laureaat van de stichting ‘R. Bruynseraede’ voor zijn totale oeuvre (1988).
Naast het werk als regisseur blijft hij tot 2006 ook werkzaam als decorontwerper, in een aantal gevallen verzorgt hij zowel decor als regie. Dat is bijvoorbeeld het geval bij de conferences van [[Herman Finkers]]. Vermeiren ontwerpt voor Van den Ende veel decors voor toneelstukken, musicals en revue's, soms in samenwerking met [[Carla Janssen Höfelt]].


Prix du Jury voor de balletfilm ''Songs of the Wanderers'' op het Festival International du Film d’Art (1999).


Academy Award voor ''Der Ring der Nibelungen'' (2000).
===Prijzen en onderscheidingen===
 
De E. Deleu prijs te Gent (1970)
 
Grand prix Humanitaire de France (1978)
 
Laureaat van de stichting R. Bruynseraede voor zijn totale oeuvre (1988)
 
Internationale nominatie Le Nombre d’Or Awards van het van Wide Screen Festival voor de tv-regie van de opera  “Die Frau öhne Schatten” (1996)
 
Prix Spécial du Jury van het Festival International du Film d’Art voor de regie van balletfilm ''Songs of the Wanderers'' (1999)
 
Academy Award van de Stichting Nederlandse Academy Awards voor detv- regie van ''Der Ring des Nibelungen'' (2000)  
 
Internationale nominatie voor Best live recording and multi-camera van de Vienna TV Award voor de opera 'Boris Godunov' (2002)
 
Diapason d’Or voor dvd-regie van “l Amour des trois Oranges” (2006)
 
Internationale nominatie van Dance Screen voor de film “Signing off” (2007)
 
Internationale nominatie Rose d’Or TV Awards voor de film “Signing off” (2008)
 
Genomineerd (samen met [[Carla Janssen Höfelt]]) voor Beste ontwerp bij de John Kraaykamp Musical Awards voor ''Ciske de Rat'' (2008)
 
Genomineerd (samen met [[Carla Janssen Höfelt]]) voor Beste ontwerp bij de John Kraaykamp Musical Awards voor ''Petticoat'' (2010)
 
Grammy Award nominaties voor de dvd-regie van de opera’s “Marco Polo” en “Saint François d’Asisse” (2010)
 
Winnaar van de ICMA (International Classic Music Awards) Award voor de opera-dvd “The Legend of the invisible city of Kitezh” (2014)


[[Category:personen|Vermeiren, Misjel]] [[Category:Decorontwerper |Vermeiren, Misjel]] [[Category:Kostuumontwerper |Vermeiren, Misjel]] [[Category:Regisseur |Vermeiren, Misjel]]
[[Category:personen|Vermeiren, Misjel]] [[Category:Decorontwerper |Vermeiren, Misjel]] [[Category:Kostuumontwerper |Vermeiren, Misjel]] [[Category:Regisseur |Vermeiren, Misjel]]

Huidige versie van 18 jan 2017 om 11:00

Misjel Vermeiren

NaamMisjel Vermeiren
GeborenGent, België, 11 juli 1948
Functies decorontwerper, kostuumontwerper, regisseur
Bekend van
Periode actief1970-heden
Werkt samen metJoop van den Ende, Carla Janssen Höfelt, Guus Verstraete, Nico Knapper, Rob Verhoog, Herman Finkers, Johan Simons, Pierre Audi
Triviaals regisseur gespecialiseerd in opera en muziektheater
Externe infoTheaterencyclopedie en Vorm van vermaak

Misjel Vermeiren in de media
Oeuvre Misjel Vermeiren

Misjel Vermeiren is ontwerper en regisseur. Hij werkt dertien jaar als decorontwerper bij de BRT en van 1982 tot 2006 bij de NOS Afdeling decorontwerp. Vanaf begin jaren negentig is hij zich daarnaast gaan specialiseren in tv-regie van opera en muziektheater.

Jeugd en opleiding

Vermeiren krijgt het ontwerpen met de paplepel ingegoten van zijn ouders die werken in theater- en operadecor en een eigen marionettentheater runnen. Vader Albert Vermeiren ontwerpt de eerste televisiedecors voor de Belgische televisie, decors voor journaals en kinderprogramma's en zo komt Vermeiren al vroeg in aanraking met het medium televisie. Vermeiren speelt, ontwerpt en regisseurt mee in het marionettentheater en assisteert ook bij de televisieopnames. Later, tijdens zijn opleiding aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunst te Gent, krijgt hij les van zijn vader in scenografie. Om decorontwerper te worden, stelt vader Vermeiren, moet je van elke streep die je op papier zet in een ontwerpschets, precies weten hoe die gerealiseerd wordt. Daarom doorloopt Misjel alle vakdisciplines: van achterdoeken schilderen, timmeren tot rekwisieten bij antiquairs regelen. Tevens loopt hij in Italië stage bij Franco Zeffirelli.

Decorontwerper bij de televisie

In 1970 begint Vermeiren als als productieassistent bij de Belgische Radio en Televisie en klimt daar op tot decorontwerper. Hij werkt grotendeels alleen, hoewel hij na een aantal jaar hulp krijgt van een assistent. De lijnen zijn daardoor kort, Vermeiren communiceert direct met de ateliers en springt waar het nodig is.

Vermeiren op de set van Waku waku

Via televisiecongressen en -festivals komt hij in contact met zijn vakgenoten in Nederland. NOS-decorontwerpers komen af en toe op werkbezoek naar de BRT en het contact intensiveert in de jaren zeventig ten tijde van de Berend Boudewijn kwis. Deze wordt om de week in Nederland en België uitgezonden en het decor verhuist mee. Om de af- en opbouw te controleren zijn zowel de NOS-ontwerper (Arnold Kroon) als Misjel Vermeiren daarbij aanwezig. Zo is Vermeiren om de week op het Mediapark en ontstaat een vriendschap met Roland de Groot. De Groot en chef van de NOS afdeling decorontwerp Cor Straatmeyer bieden Vermeiren een contact bij de NOS aan.

In 1982 verhuist Misjel naar Nederland en treedt hij in dienst bij de NOS. De situatie in Hilversum bevalt hem wel. De Nederlandse publieke omroepen bieden hem als artiest meer mogelijkheden; er is meer geld, er zijn betere faciliteiten en bij de omroepverenigingen is meer ruimte voor experimenten en creativiteit. Misjel is door de jaren heen verantwoordelijk voor een aantal memorabele TV decors. Zo ontwerpt hij de decors voor de producties: De Soundmix Show, Ron's Honeymoonquiz, Waku waku, Het Capitool, Gouden Televizier Ring gala, Surprise showen Wie ben ik?. Hij werkt, net als Roland de Groot en Mia Schlosser, veel voor Joop van den Ende. Zoveel zelfs, dat ze in Aalsmeer kantoor houden.

Regisseur en decorontwerper

Eind jaren tachtig volgt Vermeiren de regiecursus van Opleidingsinstituut Santbergen. Daarmee komt zijn lang gekoesterde wens om regisseur te worden dichtbij. Hij rondt de cursus met succes af en laat vervolgens een jaar alle aanbiedingen van quizzes en talkshows aan zich voorbij gaan. Hij wacht op iets beters en die kans komt als de beoogde regisseur van een registratie van een uitvoering van de opera Die Zauberflöte door Opera Forum verhinderd is. Vermeirens achtergrond komt hier goed van pas; hij zag van jongs af aan minstens één opera per week en hij kan noten lezen. Hij leert de hele partituur uit zijn hoofd en de semi-live registratie betekent het begin van een succesvolle tweede carriere. Hij werkt met groten uit de opera- en theaterwereld als Pierre Audi en Johan Simons.

Naast het werk als regisseur blijft hij tot 2006 ook werkzaam als decorontwerper, in een aantal gevallen verzorgt hij zowel decor als regie. Dat is bijvoorbeeld het geval bij de conferences van Herman Finkers. Vermeiren ontwerpt voor Van den Ende veel decors voor toneelstukken, musicals en revue's, soms in samenwerking met Carla Janssen Höfelt.


Prijzen en onderscheidingen

De E. Deleu prijs te Gent (1970)

Grand prix Humanitaire de France (1978)

Laureaat van de stichting R. Bruynseraede voor zijn totale oeuvre (1988)

Internationale nominatie Le Nombre d’Or Awards van het van Wide Screen Festival voor de tv-regie van de opera “Die Frau öhne Schatten” (1996)

Prix Spécial du Jury van het Festival International du Film d’Art voor de regie van balletfilm Songs of the Wanderers (1999)

Academy Award van de Stichting Nederlandse Academy Awards voor detv- regie van Der Ring des Nibelungen (2000)

Internationale nominatie voor Best live recording and multi-camera van de Vienna TV Award voor de opera 'Boris Godunov' (2002)

Diapason d’Or voor dvd-regie van “l Amour des trois Oranges” (2006)

Internationale nominatie van Dance Screen voor de film “Signing off” (2007)

Internationale nominatie Rose d’Or TV Awards voor de film “Signing off” (2008)

Genomineerd (samen met Carla Janssen Höfelt) voor Beste ontwerp bij de John Kraaykamp Musical Awards voor Ciske de Rat (2008)

Genomineerd (samen met Carla Janssen Höfelt) voor Beste ontwerp bij de John Kraaykamp Musical Awards voor Petticoat (2010)

Grammy Award nominaties voor de dvd-regie van de opera’s “Marco Polo” en “Saint François d’Asisse” (2010)

Winnaar van de ICMA (International Classic Music Awards) Award voor de opera-dvd “The Legend of the invisible city of Kitezh” (2014)

Overgenomen van "https://wiki.beeldengeluid.nl/index.php?title=Misjel_Vermeiren&oldid=167837"