Jonne Severijn: verschil tussen versies

Uit B&G Wiki
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
 
(8 tussenliggende versies door 2 gebruikers niet weergegeven)
Regel 2: Regel 2:
| illustratie = JonneSeverijn.jpg  
| illustratie = JonneSeverijn.jpg  
| naam      = Jonne Severijn
| naam      = Jonne Severijn
| geboorte_datum  = 29-01-1939
| geboorte_datum  = 29 januari 1939
| geboorte_plaats = Utrecht
| geboorte_plaats = Utrecht
| overlijden_datum  =  
| overlijden_datum  =  
Regel 9: Regel 9:
| bekend_van  = ''[[Hartenvrouw]]'', ''[[Short seven]]'', ''[[Een gat in de tijd]]'', ''[[Wonen; zelfstandig wonen voor gehandicapten]]'', ''[[Beeldspraak]]'', ''[[Sil de Strandjutter]]'', ''[[Land van Rama]]''
| bekend_van  = ''[[Hartenvrouw]]'', ''[[Short seven]]'', ''[[Een gat in de tijd]]'', ''[[Wonen; zelfstandig wonen voor gehandicapten]]'', ''[[Beeldspraak]]'', ''[[Sil de Strandjutter]]'', ''[[Land van Rama]]''
| periode_actief  = 1963-heden
| periode_actief  = 1963-heden
| werkt_samen_met = [[Wim Verstappen]], [[René van Nie]], [[Kees Hin]], [[Pieter Verhoeff]]
| werkt_samen_met = [[Wim Verstappen]], [[René van Nie]], [[Kees Hin]], [[Pieter Verhoeff]], [[Alma Popeyus]], [[Harry de Winter]]
| trivia =  
| trivia =  
| externe_info =  
| externe_info =  
Regel 17: Regel 17:
}}
}}


Documentaire en drama zijn de rode draad in de carrière van Jonne Severijn. Maatschappelijke onderwerpen staan hierin meestal centraal. Hij is niet iemand die houdt van kunstzinnige onnavolgbare creaties. Hij houdt er echter wel van iets toe te voegen aan het in zijn ogen gebrekkige Nederlandse televisiedrasma.  
Documentaire en drama zijn de rode draad in de carrière van Jonne Severijn. Maatschappelijke onderwerpen staan hierin meestal centraal. Hij is niet iemand die houdt van kunstzinnige onnavolgbare creaties. Hij houdt er echter wel van iets toe te voegen aan het in zijn ogen gebrekkige Nederlandse televisiedrama.  


Na het gymnasium van het Chr. Lyceum in Zeist te hebben doorlopen begint Jonne aan de Nederlandse Filmacademie. In 1963 studeert hij af met de film ''[[Hartenvrouw, 10]]'', die hij maakt met [[Wim Verstappen]]. In zijn eindexamenjaar is overigens meer talent te vinden: in hetzelfde examenjaar zitten ook [[Pim de la Parra]] en [[Nouschka van Brakel]].
Na het gymnasium van het Chr. Lyceum in Zeist te hebben doorlopen begint Jonne aan de Nederlandse Filmacademie. In 1963 studeert hij af met de film ''[[Hartenvrouw, 10]]'', die hij maakt met [[Wim Verstappen]]. In zijn eindexamenjaar is overigens meer talent te vinden: in hetzelfde examenjaar zitten ook [[Pim de la Parra]] en [[Nouschka van Brakel]].
Regel 23: Regel 23:
Met een diploma op zak begint Severijn als cameraman bij Universal Video in Brussel. Als dat bedrijf binnen een jaar ten onder gaat aan een te avontuurlijke bedrijfsvoering, wordt hij voorlichtingsambtenaar op het ministerie van Buitenlandse Zaken (Directie Culturele Samenwerking en Voorlichting Buitenland, bureau Film, Radio en TV). Hij ziet die baan als een tijdelijke overbrugging, maar het werk blijkt veel leuker en gevarieerder dan hij had gedacht; hij blijft er 6 jaar.  
Met een diploma op zak begint Severijn als cameraman bij Universal Video in Brussel. Als dat bedrijf binnen een jaar ten onder gaat aan een te avontuurlijke bedrijfsvoering, wordt hij voorlichtingsambtenaar op het ministerie van Buitenlandse Zaken (Directie Culturele Samenwerking en Voorlichting Buitenland, bureau Film, Radio en TV). Hij ziet die baan als een tijdelijke overbrugging, maar het werk blijkt veel leuker en gevarieerder dan hij had gedacht; hij blijft er 6 jaar.  


Toch kruipt het bloed waar het niet gaan kan. Naast zijn werkzaamheden als ambtenaar begint hij documentaire opdracht-scenario's te schrijven. In 1968 maakt hij in zijn vrije tijd de korte speelfilm ''[[Short seven]]''. De film wordt warm ontvangen: er is een vertoning in Cannes en de film wint een Italiaanse EEG-filmprijs. Als zijn volgende productie ''[[Adventures in perception]]'', een film over het werk van M.C. Esher, wordt genomineerd voor een Oscar overweegt Jonne de overstap naar filmmaken.
Toch kruipt het bloed waar het niet gaan kan. Naast zijn werkzaamheden als ambtenaar begint hij documentaire opdracht-scenario's te schrijven. In 1968 maakt hij in zijn vrije tijd de korte speelfilm ''[[Short seven]]''. De film wordt warm ontvangen: er is een vertoning in Cannes en de film wint een Italiaanse EEG-filmprijs. Als zijn volgende productie ''[[Adventures in perception]]'', een film over het werk van M.C. Escher, wordt genomineerd voor een Oscar overweegt Jonne de overstap naar filmmaken.


In 1970 doet hij zijn stropdas af en vestigt zich als zelfstandig scenario-schrijver en regisseur. In eerste instantie maakt Jonne vooral documentaires en opdrachtfilms. Het maken van kunstportretten wordt al snel één van zijn specialiteiten. Meer belangrijke ervaring doet hij op als de rechterhand van René van Nie. Als scenario-adviseur, scripteditor en montage-adviseur is hij zo betrokken bij ''[[Kind van de zon]]'' en ''[[Een stille liefde]]''.  
In 1970 doet hij zijn stropdas af en vestigt zich als zelfstandig scenario-schrijver en regisseur. In eerste instantie maakt Jonne vooral documentaires en opdrachtfilms. Het maken van kunstportretten wordt al snel één van zijn specialiteiten. Meer belangrijke ervaring doet hij op als de rechterhand van René van Nie. Als scenario-adviseur, scripteditor en montage-adviseur is hij zo betrokken bij ''[[Kind van de zon]]'' en ''[[Een stille liefde]]''.  


In 1974 start een ongeveer tien jaar durende verbintenis met het kunstprogramma ''[[Beeldspraak]]'' van de NOS, waarvan hij een van de redacteuren wordt. Onder zijn collega’s bevinden zich onder andere Kees Hin, K. Schippers en Pieter Verhoeff. Voor de NOS werkt Jonne aan diverse projecten, uiteenlopend van drama tot documentaires. Zo werkt hij mee aan ''[[Dodenakker]]'', ''[[Het korte spel]]'' en ''[[Luisterpost]]''.
In 1974 start een ongeveer tien jaar durende verbintenis met het kunstprogramma ''[[Beeldspraak]]'' van de [[NOS]], waarvan hij een van de redacteuren wordt. Onder zijn collega’s bevinden zich onder andere [[Kees Hin]], [[K. Schippers]] en [[Pieter Verhoeff]]. Voor de NOS werkt Jonne aan diverse projecten, uiteenlopend van drama tot documentaires. Voorbeelden hiervan zijn ''[[Dodenakker]]'', ''[[Het korte spel]]'' en ''[[Luisterpost]]''.


In de jaren '80 werkt Jonne aan verschillende plannen voor speelfims. Na de geflopte film ''[[Blonde Dolly]]'' richt hij zich echter weer op documentaire en drama. Severijn krabbelt in de jaren '90 weer op met producties voor diverse omroepen. Hij maakt o.a. de 9-delige documentaire serie ''[[Boeren]]'' voor de EO en schrijft hij met [[Rogier Proper]] de scenario's voor de NOS dramaserie ''[[Bruin goud]]''.
In de jaren '80 werkt Jonne aan verschillende plannen voor speelfims. Het meeste succes heeft hij met ''[[Comeback]]''. De film wint o.a. de [[Prix de la Critique]] en wordt als Nederlandse inzending geselecteerd voor de Academy Awards. Met de film ''[[Blonde Dolly]]'' eind jaren '80 loopt het minder soepel. Jonne tekent voor de regie, maar wordt al snel wegens conflicten over aanpak als regisseur van het project afgehaald. Het is voor hem een nare ervaring.  


In 2000 komt de OHM op zijn pad. Voor de omroep werkt aan diverse dramaseries en filmt verschillende keren op locatie. Zo is hij werkzaam in Suriname voor ''[[Land van Rama]]'' en te vinden in India voor ''[[Upanishads]]''.
Severijn krabbelt in de jaren '90 weer op en richt zich opnieuw op documentaire en drama. Hij maakt o.a. de 9-delige documentaire serie ''[[Boeren]]'' voor de [[EO]] en in samenwerking met [[IDTV]] de dramaserie ''[[Bruin goud]]'' voor de NOS.
 
In 2000 komt de [[OHM]] op zijn pad. Voor de omroep werkt Jonne aan diverse dramaseries en filmt verschillende keren op locatie. Zo is hij werkzaam in Suriname voor ''[[Land van Rama]]'' en te vinden in India voor ''[[Upanishads]]''.
 
===Prijzen en onderscheidingen===
 
Prix de la Critique voor de film ''Comeback'' (1981).


[[Category:personen|Severijn, Jonne]] [[Category:Cameraman |Severijn, Jonne]] [[Category:Regisseur |Severijn, Jonne]] [[Category:Producent |Severijn, Jonne]] [[Category:scenarioschrijver|Severijn, Jonne]]
[[Category:personen|Severijn, Jonne]] [[Category:Cameraman |Severijn, Jonne]] [[Category:Regisseur |Severijn, Jonne]] [[Category:Producent |Severijn, Jonne]] [[Category:scenarioschrijver|Severijn, Jonne]]

Huidige versie van 20 jan 2016 om 11:27

Documentaire en drama zijn de rode draad in de carrière van Jonne Severijn. Maatschappelijke onderwerpen staan hierin meestal centraal. Hij is niet iemand die houdt van kunstzinnige onnavolgbare creaties. Hij houdt er echter wel van iets toe te voegen aan het in zijn ogen gebrekkige Nederlandse televisiedrama.

Na het gymnasium van het Chr. Lyceum in Zeist te hebben doorlopen begint Jonne aan de Nederlandse Filmacademie. In 1963 studeert hij af met de film Hartenvrouw, 10, die hij maakt met Wim Verstappen. In zijn eindexamenjaar is overigens meer talent te vinden: in hetzelfde examenjaar zitten ook Pim de la Parra en Nouschka van Brakel.

Met een diploma op zak begint Severijn als cameraman bij Universal Video in Brussel. Als dat bedrijf binnen een jaar ten onder gaat aan een te avontuurlijke bedrijfsvoering, wordt hij voorlichtingsambtenaar op het ministerie van Buitenlandse Zaken (Directie Culturele Samenwerking en Voorlichting Buitenland, bureau Film, Radio en TV). Hij ziet die baan als een tijdelijke overbrugging, maar het werk blijkt veel leuker en gevarieerder dan hij had gedacht; hij blijft er 6 jaar.

Toch kruipt het bloed waar het niet gaan kan. Naast zijn werkzaamheden als ambtenaar begint hij documentaire opdracht-scenario's te schrijven. In 1968 maakt hij in zijn vrije tijd de korte speelfilm Short seven. De film wordt warm ontvangen: er is een vertoning in Cannes en de film wint een Italiaanse EEG-filmprijs. Als zijn volgende productie Adventures in perception, een film over het werk van M.C. Escher, wordt genomineerd voor een Oscar overweegt Jonne de overstap naar filmmaken.

In 1970 doet hij zijn stropdas af en vestigt zich als zelfstandig scenario-schrijver en regisseur. In eerste instantie maakt Jonne vooral documentaires en opdrachtfilms. Het maken van kunstportretten wordt al snel één van zijn specialiteiten. Meer belangrijke ervaring doet hij op als de rechterhand van René van Nie. Als scenario-adviseur, scripteditor en montage-adviseur is hij zo betrokken bij Kind van de zon en Een stille liefde.

In 1974 start een ongeveer tien jaar durende verbintenis met het kunstprogramma Beeldspraak van de NOS, waarvan hij een van de redacteuren wordt. Onder zijn collega’s bevinden zich onder andere Kees Hin, K. Schippers en Pieter Verhoeff. Voor de NOS werkt Jonne aan diverse projecten, uiteenlopend van drama tot documentaires. Voorbeelden hiervan zijn Dodenakker, Het korte spel en Luisterpost.

In de jaren '80 werkt Jonne aan verschillende plannen voor speelfims. Het meeste succes heeft hij met Comeback. De film wint o.a. de Prix de la Critique en wordt als Nederlandse inzending geselecteerd voor de Academy Awards. Met de film Blonde Dolly eind jaren '80 loopt het minder soepel. Jonne tekent voor de regie, maar wordt al snel wegens conflicten over aanpak als regisseur van het project afgehaald. Het is voor hem een nare ervaring.

Severijn krabbelt in de jaren '90 weer op en richt zich opnieuw op documentaire en drama. Hij maakt o.a. de 9-delige documentaire serie Boeren voor de EO en in samenwerking met IDTV de dramaserie Bruin goud voor de NOS.

In 2000 komt de OHM op zijn pad. Voor de omroep werkt Jonne aan diverse dramaseries en filmt verschillende keren op locatie. Zo is hij werkzaam in Suriname voor Land van Rama en te vinden in India voor Upanishads.

Prijzen en onderscheidingen

Prix de la Critique voor de film Comeback (1981).

Overgenomen van "https://wiki.beeldengeluid.nl/index.php?title=Jonne_Severijn&oldid=165096"