Het einde van de wereld: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 21: | Regel 21: | ||
Voor deze reportage is documentairemaker [[Theo Uittenbogaard]] afgereisd naar de Marshall eilanden, een eilandengroep in Micronesië in de grote Oceaan. Hij bezoekt het atol Majuro, waarop de hoofdstad van de Marshall eilanden is gevestigd. De maker heeft hier een interview met de burgemeester van Rongelap, een dichtbij gelegen atol van 61 eilandjes, die samen zo'n 8 km2 behelsen. | Voor deze reportage is documentairemaker [[Theo Uittenbogaard]] afgereisd naar de Marshall eilanden, een eilandengroep in Micronesië in de grote Oceaan. Hij bezoekt het atol Majuro, waarop de hoofdstad van de Marshall eilanden is gevestigd. De maker heeft hier een interview met de burgemeester van Rongelap, een dichtbij gelegen atol van 61 eilandjes, die samen zo'n 8 km2 behelsen. | ||
Rongelap | Rongelap krijgt bekendheid door wat er op er op het nabij gelegen eiland Bikini gebeurde: de VS gebruikte het eiland tussen 1946 en 1958 als locatie voor het testen van een twintigtal waterstof,- en atoombommen. In 1954 valt de beurt aan de Castle Bravo-waterstofbom. Tegen de weersverwachting in blijkt de wind op de dag van de proef gedraaid; er daalt een wolk van radio actieve stof op het Rongelap neer. | ||
In de aflevering wordt verhaald hoe de kinderen aanvankelijk speelden met de neerslag alsof het sneeuw was, hoe de bevolking gedwongen moest evacueren en ruim tien jaar later op sein veilig opnieuw naar het eiland trok. Na de geboorte van een aantal mismaakte kinderen werd er opnieuw een evacuatiebevel uitgeroepen. Nu, veertig jaar later, is het eiland opnieuw veilig verklaard. | In de aflevering wordt verhaald hoe de kinderen aanvankelijk speelden met de neerslag alsof het sneeuw was, hoe de bevolking gedwongen moest evacueren en ruim tien jaar later op sein veilig opnieuw naar het eiland trok. Na de geboorte van een aantal mismaakte kinderen werd er opnieuw een evacuatiebevel uitgeroepen. Nu, veertig jaar later, is het eiland opnieuw veilig verklaard. | ||
===Makers=== | ===Makers=== | ||
| Regel 34: | Regel 33: | ||
Producent [[Nellie Kramer]] | Producent [[Nellie Kramer]] | ||
VPRO | [[VPRO]] | ||
---- | ---- | ||
Huidige versie van 16 dec 2009 om 16:07
| Periode | 1995 |
| Beschikbaar in archief | Beeld en Geluid |
| Genre | documentaire |
| Decennia | 1990-1999 |
| Lengte | 50'54" |
| Medium | televisie |
Beschrijving
Voor deze reportage is documentairemaker Theo Uittenbogaard afgereisd naar de Marshall eilanden, een eilandengroep in Micronesië in de grote Oceaan. Hij bezoekt het atol Majuro, waarop de hoofdstad van de Marshall eilanden is gevestigd. De maker heeft hier een interview met de burgemeester van Rongelap, een dichtbij gelegen atol van 61 eilandjes, die samen zo'n 8 km2 behelsen.
Rongelap krijgt bekendheid door wat er op er op het nabij gelegen eiland Bikini gebeurde: de VS gebruikte het eiland tussen 1946 en 1958 als locatie voor het testen van een twintigtal waterstof,- en atoombommen. In 1954 valt de beurt aan de Castle Bravo-waterstofbom. Tegen de weersverwachting in blijkt de wind op de dag van de proef gedraaid; er daalt een wolk van radio actieve stof op het Rongelap neer.
In de aflevering wordt verhaald hoe de kinderen aanvankelijk speelden met de neerslag alsof het sneeuw was, hoe de bevolking gedwongen moest evacueren en ruim tien jaar later op sein veilig opnieuw naar het eiland trok. Na de geboorte van een aantal mismaakte kinderen werd er opnieuw een evacuatiebevel uitgeroepen. Nu, veertig jaar later, is het eiland opnieuw veilig verklaard.
Makers
Regie Theo Uittenbogaard, Hans Fels
Eindredacteur Roel van Broekhoven
Producent Nellie Kramer
